Alle inzendingen over nevels OR ragfijn OR dakraam

Je ziet het niet, je voelt het niet, je hoort het niet, Het is er altijd Altijd maar doorgaand, Niemand die het kan stoppen, Nooit zal je dingen kunnen terug draaien, alleen vooruit Heerlijk wanneer ik met mijn vriendje in bed lig, en naar het slaan van de regen op mijn dakraam luister, Hoop ik dat het voor altijd stil kan blijven…

in vorm gegoten die ik met ragfijne zijden draden in kabels aaneen heb verweven en beïnvloeden elkaar in verbondenheid in het delen en dragen waarvan de hoop blijft leven voor een goede start in 2008 met een verband in harten in een bepaalde dichterlijke vrijheid…

Gelukkig blijft het tijdstip, net als de witte, koude sfeer, onbestemd en onbekend, met een sprankje hoop in nevelen gehuld.…

Ragfijne werelden in elke druppel huilen zeeën van beloften alles is beschreven, en die liefde vergaat tot stof emoties anders gevormd, tenzij anders wordt bewezen in de bundeling van kleine zielen, dekens mist om in te schuilen slaan hun watervleugels uit in de nevels sluipen onvoltooide verhalen, soms hoopvol en soms ontluisterend…

spinnen zijn subtiel ragfijn is de val des doods voor gevleugelden…

webben spinnen niet doch spinnen spinnen webben als een ragfijn lied…

ragfijn kant schittert parelende dauwdruppels ingenieus schouwspel…

Wereldvrede is je geprogrammeerde tekstverwerker de trap afsodemieteren uit het dakraam je eigen programma schreeuwen geluiden uit je ziel geboren door de wind gedragen naar alle uithoeken van het bestaan geesten zich laven aan je echo ver van het weten vreet je de honger aan van je eigen stemgeluid.…

De bleke nevels omhullen de waterlijn grijsgrauw ademend…

In nevelen gehuld, het landschap, elke stap die ik zet verdwijnt weer, waar ik was zie je mij niet meer, bang voor één enkele misstap. Langzaam vorderen, meer kan ik niet, geen herkenbaar punt om me heen, angst omsluit mij van kop tot teen, niemand die mijn worging ziet. Het einde lijkt plots heel nabij, de strijd bijna gestreden.…

Wie was het die ik daar tegen kwam een lichaam zwevend betrad mijn pad akkoorden die ik nog nimmer hoorde beroerde mijn gepijnigd hart Mijn armen omsloten een omhulsel ik voelde de zachtheid van het bestaan tedere handen streelden mijn wangen glimlachend ben ik meegegaan…

Tussen de nevels verscholen donkere schaduwen. Die als de nevel weer verdwijnt herrijzen als grote reuzen. Bergen die reiken naar de sterren en maan.…

Nevel en mist mysterieus gezicht langzaam zweeft het boven de aarde als een zeepbel spat het uiteen het blijft een wonderlijk fenomeen de zon laat dit sprookje verdwijnen die wil vandaag ongehinderd schijnen.…

De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht de nevels hebben mij nu volledig ingesloten de hunkering naar vroeger is nu in alle staten een weemoedige…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

de draden ragfijn mooi gesponnen in een wiel spin ziet ze vliegen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

als ik uit de nevelen treed door ochtenddauw gekweekt blijf ik voer voor ironische vogels door mijzelf bedot , het spel verbleekt.…

De regen heeft de nacht in slaap gesust, de wind blaast vreedzaam langs mijn dakraam. Ik knipper even in de lamp van mijn geweten luister naar het startsein van een nieuwe droom en neem plaats. Het begint met een vlucht en eindigt met ontwaken daartussen draaien lussen de dienstregeling houdt nooit op.…

En alles wat groen kon worden of roze, of wat kon fluiten of dansen op ragfijne vleugels, werd groen of roze, floot, en danste op ragfijne vleugels. Opeens deed alles alles wat het wist, geschokt was ik, en ik deed vrijwel niets, ik liep ontzet wat rond en keek de bladeren uit de bomen.…

De sierkers bloeit ragfijn alweer een pril geluk als sneeuw zo teer het maakt mij vredig keer op keer…

nog even en dan zullen ze zich als bruiden weer tooien met voile en ragfijne tule van inwitte sneeuw ze laten zich niet over het hoofd zien…

Vaak zie ik dan weer hoe ragfijn de kleren van de keizer zijn.…

De ochtendgloed laat zijn nevel strelen langs het gebladerte van de bomen In het prille zonnelicht ontwaakt de dag Vogels zingen hun lied gehuld in dromen Zacht streept het gouden ochtendlicht in wazige verten over het koele meer De aarde laat zich kussen door de zon en de warmte streelt het land telkens weer De ochtendgloed laat zich gloeien…

Geruiloos zweeft de nevel Over het koele meer In de koude ochtend Gehuld in mystiek De kleur is niet te lezen In de eerste zonlichtstralen Lost de nevel langzaam op Schaduwen worden zichtbaar Geruisloos zweeft de nevel Terug naar het onaantastbare De avond maakt zich op Om de aarde te laten slapen Geruisloos sluit de nevel De avond…

in kille winterrust nevelt de hemel begrenzend over de wereld stil en statig staan daar sparren hun toppen zijn uitgeveegd door kille grijsheid tussen de rijzende stammen is het mistige niets van de winter…

Schimmige nevel boven zand dempt het geluid van verheven gangen op het door mens verlaten strand stilt mijn drang naar ongeremd verlangen Op de grens van zee en land glanzende manen als met parels behangen vloeit schuim als grof geweven kant word ik door rijkdom bevangen…

Zij heeft haar vleugels afgeworpen vliegensvlug en bezweek in zijn gelaat Het licht dat zout uit haar ogen spoelde kraakt vanmorgen hem uit slaap Lang is geboren ademloos gebleven in volle hevigheid kwam zij thuis Hoe kan vrijheid zo bevangend zijn als nevel op ruiten eens liefde las?…