Alle inzendingen over niet halverwege

nog even en de trein vertrekt in metrische cadans op weg naar een afgebladderde bestemming gedurende de tijd dat we verbijzonderen zonder dat ooit sprake is van ‘halverwege’ al doende gaandeweg te louteren voorsorterend geknipt, geplukt, gemazeld…

De cijfercombinatie van de trekking van vorige zaterdag bracht de bezoekers van het Bach-concert in Gent van slag, halverwege de zesde cellosuite liet de dirigent het even schieten en hij somde de winnende getallen op met een brede lach ...…

geen regel zo beschreven dat het gedrukt staat geen beton zo gegoten dan de hardheid van de steen die met het wentelen van ieders rotatieas halverwege naar boven rolt zwarte gaten laten weinig over zichzelf los maar je moet toch ergens van uit kunnen gaan…

Als vrijheid een weg is, zijn we dan al halverwege? Als vrijheid een cadeau was, zou jij het dan geven? Als vrijheid een mens was, is hij dan nog in leven? Of is vrijheid een plaats zonder zorgen om thuis te komen?…

Dreigend was de aanblik van het huis waarin we woonden de ruiten waarachter onbegrepen woorden spartelden om adem een deur die halverwege een zin werd dichtgesmeten en het begrip dodelijk afknelde tot een wurging zonder einde. Onze laatste omhelzing…

zes zusters rond een tafel zes zwarte hoofden ze draaien links ze draaien rechts richting boter richting brood halverwege een glimlach zowel links als rechts een glimlach boter een glimlach brood…

Goed dat ik onwetend ben wat morgen brengt vandaag is halverwege gisteren stierf een mens vandaag ook en regen intens regen vanuit jouw wolken zal goed voor bloemen zijn leuk idee jouw wereld onze verantwoordelijkheid.…

Een vlot traag dobberend op de rivier Reikende handen helpend om de overkant te bereiken Grijpen angst, niet kunnen, halverwege loslaten Verder dobberend alleen niet vooruit niet achteruit gaan Dobberend een druppel water extra een traan.…

bomen spelen verstoppertje, een enkele verraadt zich, laat halverwege armen hangen waar bladeren vallen is de zon vrijer, spieden hoeft niet meer het bos neemt op, ademt in en uit, wij snuiven de geuren en kleuren van paddestoelen…

Nu zit ik met een flesje kraanwater op het gras in het park en ben halverwege Rutger Bregman’s boek over het basisinkomen. Ik zou me schamen als ik rijk was.…

Ik telde mijn zegeningen en ergens halverwege raakte ik de tel al kwijt Ik telde mijn uitdagingen pas toen ik klaar was zag ik dapperheid De uitkomst was gigantisch Ik telde mijn aandeel en mijn vlijt Mijn zegeningen groeien Ik ben gestopt met tellen bij zoveel wijsheid…

in een sprankelende waas halverwege de horizon lijken shepen slechts speelgoedbootjes nachtstilte zeilt onder een gouden maan sterren slapen glanzend in een holte boven zee mijn hart van koraal echo't de golven hartstochtelijk als een kleurboek van dromen…

Ik reisde 39 maal om de zon, en ben halverwege ronde 40. Ik heb het heelal gezien en de zwaartekracht verleid. Ontelbare keren kwam ik los, maar aarde trok me altijd terug. Nu ren ik achteruit tegen de draaiing in, op een dag stijg ik op en versla de tijd.…

Hij roert z'n staart 'n zonnig begin met volle terrassen Halverwege een pijnlijk verrassen wind niet in toom en koud de stroom uit 'het Hoge Noorden' Vorst.... laat z'n baard ....weer staan.…

Dit meldt men op doorreis men is halverwege het licht is gespleten men ligt tussen drinken en eten het glas speelt de meerdere het eten vast nog een meter men is hier geheel gisteren vertrokken zal men morgen als het luchtkasteel meezit als van ouds arriveren - -------------------------------- uit: 'Vallende stilte', 2008.…

als ik mijn pen beweeg op het papier is alles wat ik schrijf een lege huls ik wacht op meer, een krachtige impuls de regels blijven leeg, het stopt bij vier maar dan zie ik een deur die op een kier staat, licht werpt op m'n blad en mij iets guls aanreikt, het ziet eruit als uittreksels van muzen van de maan; tweede kwartier en halverwege…

Aan de rand van het aflopende land De lichten Zijn duisternis Maar het was halverwege dat ik naar rechts keek En hem zag komen In zijn zwart met witte pij Terwijl hij me in stilte voorbij ging Liet hij me achter met mezelf op mijn eigen verlaten eiland Onderweg naar waar de lichten licht zijn…

Hoe zacht ze speelt met sluike sprietjes ontwakend langs de smalle slingerweg en op het water wel een handje helpt met openvouwen van een lelieblad de pure naaktheid van een boom belicht om halverwege de ligusterheg zich neer te leggen in het kreupeldicht geweven bed van de vergeet-mij-nietjes.…

Soms wil ik omdraaien denk ik weemoedig aan omdraaien het roer om of een bladzijde terug halverwege in een onbestendig boek terug is bekend Gewoon mijn bed weer in de nacht door terug kruipen tot de avond ervoor een besneeuwde zondag inglijden Of juist een dinsdag over zonnestralen…

Het zesde deel van Star Wars is het derde Dat op het volgend drieluik preludeert Dat reeds ver voor deel één heeft gerouleerd (Dàt deel bracht achteraf de start te berde) Maar ik ken slot en midden nu terdege: Halfweg aan 't eind, aan 't einde halverwege…

mistig bleek het reeds halverwege op weg naar de top vlagen wolken verhulden het pad voor achter opzij alles leek eender onontkoombaar de val gecamoufleerd voor andere ogen behalve pijn geeft neerkomen het gemis alsof boven nooit geweest is alleen beneden bestaat…

Halverwege mijn leven ben ik geëindigd. De scheidingen werken als een noodrem op mijn kloppende hart. Langzamer leven door lusteloosheid, tot het tot stilstand komt. De wil zinvol te leven is zinloos en uitzicht is verdreven. Gevoelloos sta ik stil bij mijn leven, het lijkt korter dan zo even.…

Er liep een keer een ooievaar de trap af naar benee Hij had een kindje in zijn bek, dat bracht hij met zich mee De ouders vond hij boven niet, dus moest hij naar beneden Maar halverwege op de trap, toen is hij uitgegleden Het kindje kwam nog goed terecht, het landde op zijn veren Zo zie je maar, een ooievaar kan ook nog steeds wat leren…

er deed zich een voorval voor bijgestaan door een gedachte ergens halverwege de verte en gedurende het kijken het aandachtspunt was een omcirkeling op de kaart weliswaar geen gesneden koek maar toch omvangrijk helder en torenhoog, dit was zonder twijfel te danken aan een geheugen zo elektronisch dat het werkelijkheid leek herhaling…

de tuin, nog roerloos stil houdt halverwege op een poëtische adem vult het onzichtbare, nevelt gedachten die langzaam de zomer vergeten niets is eeuwig in dit leven, fluistert iemand al zijn we aldoor onderweg mijn handen volgen de krullen van een wilg ook hij vermijdt het sterven de herkenning die ik vanbinnen bewaar…

krakend kuieren ze langs oude bomen daar waar het leven tot in de wortels raakt kalm ademen ze beetje bij beetje vooruit tot halverwege terug naar hun houvast-huis ze reizen terug in een zacht zoemende tijd de lichte weemoed vaart peinzend met hen mee…

iemand blijft halverwege steken op de maat van het verleden om met een moment te volstaan groener neigend naar gras dat altijd elders naar zee hunkert zonder bestemming indachtig of anderszins te weten wie nog meer vertrok van de plaats waar wij waren ooit vraagt iemand nog waar de jas bleef nadat het lichaam vertrok…

laten we elkaar halverwege ontmoeten ergens ten langen leste zullen we de zee verdelen in eb en vloed of de toekomst in ervoor en erna, in vader en moeder of het midden in links en rechts van de halve waarheid, de halve Nederlander, de halve kansen…

Als vergeten staan de koffiekopjes Op een verlaten tafel De stoelen schuin weggeschoven Een half uitgedrukte sigaret kringelt De stoet is halverwege Linten verwaaien verward Zojuist gedolven graf omkranst Met losgelaten bloemen, bedolven Witte kist, voor altijd gemist Een lege kamer borrelt na…

Waardoor wordt men tot zoiets waanzinnigs gedreven een antwoord daarop ligt in het niets het houdt hem even bezig dan zapt hij laf het journaal halverwege voorbij naar een oorlog op het veld voetbal op RTL zeven…