Het ochtendkind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 
127
127fluister het tegen de wolken
vertel het aan de wind
leg het te rusten in de takken
om haar te koesteren
als het ochtendkind
ontwakend in vele armen
verscholen onder een bladerenbed
doet ze zich te goed aan zonnestralen
die haar weldra in het middelpunt zetten
ontstijgt ze al gauw het aardse
uiteindelijk is ze volgroeid
om haar vleugels…
Bezig met laden