Alle inzendingen over ode OR Rawie

ode aan komrij zij aan zij verlaat mij vanavond sterf ik lid zit en af kijk dit is mijn straf laf? zien bedankt vaarwel ik huil en tel mijn uren…

Ode aan mijn vlierbos Geknot tot op het bot Meedogenloos teruggesnoeid Door niemand gezaaid Door niemand geplant Bloesem als bruidskleed Bessen als fijnste wijn Mooier kan een Waarheid niet zijn…

-kleine ode aan een trouwe vink- als een vaste gast in onze tuin begroet ik hem in zijn eigen taal klinkt over en weer een vrolijk gefluit van twee bevlogen twinkelaars…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Kortom: al wat in onbruik dreigt te raken Dus zeer terecht was gisteren die ode In deze quasi-kleinkunstperiode…

Het maakt de wandelaar erop attent, Aan honderdduizend omgebrachte Joden Een eerbetoon, een visuele ode. Een klein, maar indrukwekkend monument. Je kunt er over vallen weliswaar, In Beilen krijgt men dat nu voor elkaar.…

gehouden (Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan) Maar nu is alles verder bij het oude De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan Ik haal de vaantjes morgen uit de bomen Nu hang ik futloos nog een dagje rond Dan zal ik gaan zoals ik ben gekomen Maar met een wrange nasmaak in mijn mond Een 'bout rimé' naar: Kringloop van Jean Pierre Rawie…

Vuurboetsduin ontzie mij niet wanneer ik hier uw ziel geniet met ogen van een kind dat droomt van overzeese buren van lantaarntjes op zee in wat het Vlie hier achter liet in kokkels van verdronken land die dreven op een zeemanslied waar ik als kind U nader riep met moeder, zusje, vader liep over dit land van Stortemelk waar ik stil stond…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

Woord gekozen woord. Gegoogled gewikipedied gespeld gehoord. Mijn land is in slaap. Het gaat nooit weg, het is te veel in mijn hoofd. Verdwaald in de tekst. Te veel woorden geschrapt en geschaafd. Heerlijk spel. Nooit klaar. Restjes woorden; Ze slapen nu. Nooit helemaal weg.…

Geflaneeerd in fraai joggingpak knalrood Een ZON-dag om nooit meer te vergeten; hart en ziel bloot. Genegenheid ook kolkend vuur - heden peperduur - Uit de hemel gevallen, tergend lang geduld dus vetjes beloond. Nooit doemdenken of wanhopen, ook niet mistroostig wezen Wat een cliché - mens, durf te leven - werd toch wel bewezen. Vallende…

ik wil eerlijk zijn, ik zal de waarheid zeggen, ik weet het maakt mij klein, maar ik moet het jou uitleggen, jij bent alles wat ik wil, ik heb jou nodig, al zit er een beetje leeftijdsverschil, ik heb jou echt nodig, jij en ik horen gewoon samen, jij en ik horen bij elkaar, ik hoef mij niet te schamen, jij bent de betere helft dat is…

Op de fiets van hier naar Tolstoi blijkt alles anders te zijn Opgetild uit alledaagsheid uit de raderen van de tijd De fiets wipt uit de groeven weg van de wereld die ik ken Peddelend op het stalen ros van oorlog naar vrede. Van kindertijd naar de mazurka met eerste liefde Sonjetska. Denkend aan Anna K. haar liefde haar schuld…

Zing een ode aan een wijder uitzicht. Nee, geen ode. Kom tot nader inzicht in de abdij, bijna onzichtbaar in het dal van Ter Kameren. Vraag in dit dal om inzage in het kamermuziekje van je ziel, terwijl het verkeer om je heen voortraast van nu naar nooit. En heb geen haast, maar gun je dit kort durende oponthoud en één maat rust.…

Door de liefde tussen man en vrouw zal de vrucht ontstaan als een ode aan verbondenheid In de vorm van hun kleine ik, krijgen ze jou als bekroning van hun innige verliefdheid Hoe kon iemand ze ooit meer geven... dan jou, een heel nieuw leven.…

als ‘t berkenbastje hum à bout portant non – non – non- gebrek yes – yes - yes- gesprek alom stotteren de knobbels schooldom huppeldepup ode aan de berlitzmethode…

uitzinnig elke dichter zonder woorden probeer er dus wat zinnigs aan te doen misschien een ode, mooi op mijn blazoen ook zoek ik naar poëmen die bekoorden met bijna veertig woorden één mooi teken na zwoegend zwijgen ben ik toch bezweken…

Ode aan Anny Schilder Bzn heeft alles aan haar te danken Voor Anny Schilder stonden de fans op de banken Mon Amour waren prachtige klanken Anny Schilder zal altijd het Gezicht van Bzn blijven De band die groot is geworden door haar De Single Toen kwam jij met John de Bever was een groot succes Anny Schilder is en blijft Bzn.s enige echte…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

Dans met je vrienden onderweg om ze een leven lang te eren weef met sterrentouw de hemel als je in de regen staat span er het paard achter de wagen om het daarna af te leren wees zo dapper als je zijn kunt en verricht een heldendaad Neem steeds genoegen met genoeg en neem de tijd om haar te delen lees soms brieven van geliefdes die allang…

Je keek omhoog in de verlaten stad dronk de liefde uit alle glazen zwalkte als een prins vol heimwee belde bij het verkeerde liefje aan. Je kon dansen, zingen, huilen, bidden dromen in de randen van de nacht flaneren in de onderbuik van de stad die jou omhelsde en verstootte. Meer Amsterdam kon je niet worden meer vrijheid kon niemand aan…

jij bent een vader om trots op te zijn besefte pas later je ervaring, met pijn ik was een betweter, redelijk eigenwijs wist alles veel beter maar betaalde een prijs mijn jeugdige ik botste met zoveel van het ware leven zo'n schrik vele woorden stokten in mijn keel nu dringt alles tot me door vader zijn, is best wel stoer…

aan de verste rand van mensenleven aan aarde en tijd onttogen als de droom zijn diepte bereikt vliegt in de pracht van zijn vlucht een zwaluw tegen het raam ingenesteld in weke aarde een korte siddering pijn en poëzie in het kleine vogellijf…

zie ze daar nou eens staan zo fier kondigen ze de lente aan de kou kan ze niet deren de sneeuw dragen ze als kleren zo brengen ze als bloemrijke bode een ongekende kleurrijke ode…

Zeldzaam scherp zijn de woorden Helder en zuiver is het beeld Eén denkend mens tussen gestoorden Eén dichter die mij niet verveelt Een echo van een oude luister Een lang vergeten koninkrijk Er is maar één naam die ik fluister En met de Groten vergelijk Die tot ons heden niet meer spreken Omdat geen hart ze nog verstaat Gesmoorde stemmen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…