omschepping
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 
471
471ik laat mijzelf vloeien
over een huid van gedachten
het streelt de lijnen
van het zachte verwachten
naar hopende mildheid
die de zuiverheid verfijnen
ik laat mij glijden
over brandende zuchten
verlos de hitte van
zuigende verliezen
om de immer resterende as
te mijden
niet meer te duchten
ik zweef over dromen
die van overdag
het geeft…
Bezig met laden