Alle inzendingen over onbeschreven OR verlangen OR realiseren

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Gulzig zocht hij naar woorden warm genoeg voor haar peperkoeken hart Nu lijdt hij aan hongersnood Gekweld door een bitter-zoet verlangen kruimelt hij nog wat na op haar onbeschreven huid…

Een ongebreideld verlangen naar dat wat komen gaat niet stilstaand bij het hier en nu ga ik fantaseren over de werkelijkheid en realiseren dat het een droom behelst die in ons allen vergaat ons verenigt en pas de aarde verlaat vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…

Zijn het de voetprints die ik achterliet in het onbeschreven zand, waren slechts een kort leven beschoren gedraaide realiteit op een morgen als ik ergens anders ben ik rijk of berooid door de eigentijdse wind of de regen etst in de vervlogen teksten van mijn afwezigheid of er iemand voor mij was geweest maar wie ik werkelijk was en wat…

wat ik opgeslagen heb verkreukeld verdrongen onvindbaar gezonken naar de bodem van mijn bestaan het raakt de sterren niet geen storm blaast de beetjes weg over land en water naar een onbeschreven plek…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De stilte vreet aan dit wit waar een onbeschreven verlangen tegen muren loopt. Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

In het gebied waar dromen leven, en wensen geven, je laten beven, een zoet verlangen, in emoties gevangen, momenten wachten, de daad verzachten, ben ik in gedachten. Ik denk aan jou, aan ons, en hun. En realiseer me dat we weer dichter bij elkaar zijn.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Ik schrijf, zoals nooit iemand schreef. Ik haal adem, als geen ander. Ik geef omdat ik leef. En Al, wat ik leef, geef ik omdat ik schreef. De cirkel zal rond zijn bij het blijven van mijn wezen in dit gegeven. Zo is het, zo zal het zijn en blijven bestaan, voortbestaan. Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

knisperloop door niemandsland het uitgestrekte onbevlekte ik schrijf mijzelf heel even op een onbeschreven blad strek mijn tong verlangend in de ruimte waar vlokken brandend landend tot versmelting komen heerlijk onbeschrijfelijk lijf'lijk ijs - ijs koud…

Al zo lang verlang ik naar jou je stem je adem je lach Zie je de aap komt uit de mouw ik denk aan jou elke dag Ik verlang naar je jij bent wat ik wil Mijn dromen en gedachten gaan uit naar jou En dat maakt mij plotseling zo stil Ik realiseer me dat ik van je hou Diep van binnen zou ik je het liefst willen kussen of anders wil ik mijn leven…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

ik fantaseer gezichten in duizenden gedichten en nooit gedachte dromen ik kerf mijn gedachten in zwoele zomernachten en onbeschreven bomen ik kleur mijn witte wangen in rozerood verlangen en net gemiste kansen ik wens mijn lieve leven in hemelsblauw te zweven en eindeloos te dansen…

Het is teveel: De leegte van de bladeren in de winter Het teveel aan sneeuw dat onbeschreven de velden en de wereld uitwist tot niets Daar kan ik tot komen; tot niets, want niets van mijn verlangen komt meer tot mij Ik wijs de winter af; de dood; de stilte, de leegte daarbij Deze witte winter, dit blanco blad ik zal haar moeten…

ze staart me aan en vraagt om woorden zij die alles kan verklaren of de verwarring vergroten ik staar terug en zoek het antwoord op de niet gestelde vraag zij kent het al en weet dat ik haar zal belasten dat mijn antwoord haar verandert zij niet langer kan zijn wat ze is een onbeschreven blad…

haar hart en haar mond hebben altijd gezwegen haar ogen daarentegen spraken de waarheid keer op keer verward en gewond durfde zij zich niet te geven bleef in liefde onbeschreven eenzaam in haar strijd telkens weer…

een witregel in heldere leegte door duisternis op handen gedragen door wachtende wolken omhuld een witregel rust hier in heldere leegte…

geduldig wacht het papier totdat het beschreven zal worden de schrijver overpeinst haar pen op te pakken om de inkt de vrije loop te laten zo te zien waar ze uit gaat komen…

de onbeschrijflijke stilte van een dodenakker waar men, rij na rij en zij aan zij verwacht dat de herfst eindelijk dat blad laat vallen laat de pen en de doden met rust…

de stilte is licht soms zwaar als een storm 's nachts niets is wat het lijkt spint ze zijden draden om het universum schuurt ze tegen wakkere harten aan de stilte is diep soms wit als het onbeschreven blad…

de stilte is licht soms zwaar als een storm 's nachts als niets is wat het lijkt spint ze zijden draden om het universum schuurt ze tegen wakkere harten aan de stilte is diep wit als het het onbeschreven blad…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Nu als aspiratie in de nacht in diep zwijgend verlangen naar jouw stoere schoonheid zoek ik de vitale betekenis van onze prille vriendschap onbeschreven zodat we samen verder kunnen schrijven over liefde het leven en de oorlog een ruwe diamant nog ongeslepen is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…