Door een woud van armen
zoek je mijn mond
en ik de jouwe,
verdwaald
in een oceaan van liefde,
op zoek naar woorden
in de ban van
ondoorwaadbare vloed en
overbruggende eb.…
toen zijn voeten
in de modder
bleven steken
zat hij vast in een
ondoorwaadbare
werkelijkheid
hij hoefde niet
te wachten op
het onverwachte:
zijn vastgeklonken
voeten mengden zich
met de poëzie
van het landschap
hij wilde korte
impressies
inspreken toen
zijn smartphone
uit zijn handen
viel…
Water ben ik,
ik stroom
vaak opwaarts,
ondoorwaadbaar,
in een droom,
in wind bewogen,
word ik naar
een draaikolk
toegezogen,
als arend wil
ik geruisloos
zweven, kort
heel vrij, al is
het maar voor even,
in zwaartekracht zal
je roep weerklinken,om
dan in gewichtsloosheid
samen te verdrinken.…
op het tijdstip van ontwaken,
gespitst op het meest iele wolkenveld
dat zachtjes door het donker glijdt
bereid een bestaan aan te vechten
waaraan hij nauwelijks deel had;
wat hij zich herinnerde is gewist
op zeeniveau, ondoorwaadbaar,
langs de boorden van wat in de
volksmond definitief heet -
wat ik niet ongedaan kan maken
ligt buiten…
In de cockpit klinken
Wagner en Nirvana
doelbewust doelgericht
doelwit in het kader
ruïnes even later
van god verlaten
karkassen levenloos
ondoorwaadbaar oord
straten opengereten
gedrenkt in bloed
in de val schreeuwen
ratten hun wanhoop
in de koele camera's
van Al Jazeera
allah en god knijpen
het oog van de dag…
kringetjes rond een zelfverklaard erudiet
hakken en gooien hun raadsels te hoop
en maken cultuur tot members-only cult
ze houden het gezellig, daar in het riet
van hun ondoorwaadbaar pulpbiotoop
in hoogmoed voor het lezend plebs verhuld…
Links het duin: er langs een rose rand
Rul doortrappeld, ondoorwaadbaar zand:
Rechts de zee: een altijd ruisend wonder.
En als eens Joannes, de verkonder
Jesu Christi, zie 'k een muur, een wand,
Opgebouwd door 's krijgsmans stalen hand,
Onder roff'len en kanongedonder.…