Alle inzendingen over ongedeerd

Och broeders, hij bleef ongedeerd terwijl uw schim hier langs marcheert. Links, rechts...…

Als ik dan schuchter tot u kom, Wordt het zo wonder-stil rondom, Zo vreemd en wonder-stil in mij, Dan is er enkel ik en gij, Neen, gij alleen en wat gij zijt: Mijn eind van menigvuldigheid, Mijn oorsprong waar ik ongedeerd In liefde toe ben weergekeerd...…

Hij was stapelgek, maar ongedeerd terechtgekomen, waar, in een soort van slaapvertrek, in 't licht een dame lag te dromen. Het dekbed was bezaaid met stront en slijm en duizend trage slakken, de wand met spinnen en de grond krioelde van de kakkerlakken. Verbaasd vroeg hij zich af, in wat voor licht hij stond. Het scheen zo fel.…

Hij staat daar, oud en strem, in ‘t wilde windgegons, gelijk te Rome, van groenuitgeslegen brons, men beelden ziet: geen een en weet hoe lang gestaan zij hebben; geen hoe lang de tijd voorbij zal gaan en groeten ze, ongedeerd. - Ik groete u! God beware u, Vlaamse oude "tjok", nog honderd, duizend jaar!…

Het kannetje daar bleef ongedeerd, Het kon wel een stootje verdragen; Als je eenmaal een barst hebt, dan weet je van strijd, En ben je gehard tegen slagen. Ze trok zich van 't kibbelend zaakje niets an, Ze was maar een kleine, gebarsten kan.…

Vouw ik de handen om den Heer te smeken, dat Hij ’t volk hoede, vrij en ongedeerd, van staatszucht, tirannie en van ’t verkeerd vertrouwen in wie door geweld regeert: nooit leerde ik de hand ten hemel steken, heil roepend om een nagemaakte Pruis. Op wat zich heil noemt, heeft mijn Kerk kritiek. De ware heiland kent ze aan ’t ware kruis.…