Alle inzendingen over onoverkomelijk

Is het nou echt zo’n ramp dat ouder worden Een onoverkomelijk gebeuren? Iets waar je niets aan veranderen kunt. Natuurlijk hoort het bij het leven net als alles. We zijn hier met zijn allen maar voor even. Met een missie of ook niet, allemaal met hetzelfde doel. Ouder worden.…

bliksem toen ik het las ik was zestien als de waarheid waar je lang over nadacht alles wat ik geloofde was opeens vernietigd omgekomen in de gedachtenstorm van een filosoof die veel wandelde in de bergen van Zwitserland en thee dronk met oude dames bleek veel later maar de gedachte ontstaat wanneer ze moet ontstaan en is onoverkomelijk…

Er zat niets anders op dan naar school te gaan met een schooltas vol met boeken en voor de zoveelste keer een plaats te zoeken in het wiskundelokaal dat ik zo haatte wiskunde was voor de apen ik zat daar volop te gapen totdat ik onoverkomelijk de beurt kreeg en ik er niets van bakte en ik uiteindelijk dan ook zweeg de hoofdaap stuurde…

Al zijn poriën ademden schuld en al het onoverkomelijke waste iedere laag vernis van zijn boetvaardige bast af. De straten waren overvol en leeg tegelijkertijd, tenminste; elke blik, heimelijk gestolen met zijn ontwijkende ogen sprak van schuld en een geleefd leven.…

vertrokken jullie vanaf hetzelfde perron in de gele trein gestapt bestemming onbekend kleurde dageraad blauw met schapenwolken ontlook ze voorzichtig als een passiebloem groeiden jullie innig doch gestaag naar elkaar ontmoetten vele hoogtepunten als wel diepe dalen waar steeds moeizamer uit omhoog geklommen werd leken obstakels groter, valkuilen onoverkomelijk…

in het begin las ik een weefsel van fragmenten een koor van stemmen het spectrum was te breed voor deze lezer ik legde je terzijde op een dag ik kan je niet laten liggen laat mijn ziel zich op jouw sleeptouw nemen stapvoets omdat het niet anders kan kuier ik met je op je draagt me door dalen van duisternis waar het kostbare…

ieders bewondering kan het niet wegdragen verschillen in opvatting zijn mijn geluk de stofjes dansen en een vlieg stoort mij rust ligt op mijn ingeslagen weg al wandelend langs de muren van mijn grenzen leer ik mijzelf afstand te nemen van het leven, dat ik eens als gelukkig zag de aflossing en rente, die ik nu betaal zijn hoog, maar niet onoverkomelijk…

Dat taal soms primitief is, primitiever dan mij lief is, is onoverkomelijk waar. De wereld wijst zich in woorden, eenmaal. Zoals de schilder in kleuren wijst, beeldhouwers in vormen. Maar het vormen is niet primitief. Hoe simpel, nietszeggend een cirkel is of blauw en groen. Juist de samenhang resoneert tot het woordje aarde.…

Rond Rafaël en Sylvie in Tussaud Is uiteraard veel reuring. Not to mention Het nieuws rond Sylvie's nieuwe hairextension Dat bracht ons van ons aller à propos Maar bij veroudering moet men pas passen Daar is geen was meer tegen opgewassen…