Alle inzendingen over ontpopt

Bij het licht van de maan kwam het besef de vlinder in mijn hart ontpopt zich. Ik had hem gekoesterd met liefde gedragen en hem ook verwarmd. Was het een naïef gedrag werkelijkheid vermijden dat het niet voor altijd was. In de morgen ontvouwde hij zijn vleugels vloog weg uit mijn leven, wat achter blijft is tijd voor bezinning.…

tussen de emoties door, verstrikt te raken in de naaktste feiten, zijn we die mistroost niet kwijt, wat door de weegschaal van realiteit niet is aangetoond, worden wenskaarten opnieuw geschud waarin de tijd zijn ware gezicht vertoond achter de schijndood van elke vlinder, die het kind zijn respecteert, nooit sterven zal maar ontpopt…

Ons Carillon stalkt mijn geheugen door herkenning en pingelt elk uur zeurend door mijn buurt. Na een kwartier nog dreunt het na: herinneringen. Verstoren oscillatoren mijn ritme; mijn droom van synthesizerpop met Berlin.…

Rups in een cocon ontpopt zichzelf in de zon de vlinder vliegt uit…

En is er een mooie vlinder die ontpopt. Een vlinder met bijzondere kleuren. Vliegt met de tijd mee naar buiten. Want over enkele dagen ontpopt hij. En zal het deurtje weer gaan sluiten.…

Vrij als een vlinder ontpopt uit de cocon Vlieg ik met de vogels op vleugels van het bestaan…

vliegensvlug slaat de rups zijn vleugels tot vlinder een nieuwe dag ontpopt zich…

't sneeuwt appelbloesems April ontpopt als Mei Gorter is verbijsterd…

nee, overdag raak ik geen druppel aan behalve dan als regen mij passeert hetwelk mij van nature is geleerd verbeelding overkomt en heel spontaan de lucht ontpopt in menselijke staat zal er toch eens duidelijk opletten zichzelf ontwikkeld in het adequaat hoe uitzonderlijk dit beeld kan zetten waar ook ons schrijven eigen wegen gaat zoals…

helder ochtendlicht wekt ontluikende liefde met een warme lach zeven hemelen kussen de ontpopte dageraad…

Het laatste nieuws is dat prinses Irene Zich ook ontpopt als paardenfluisteraar. Dus nemen bij de nadering van haar Nu alle paarden hinnikend de benen. Want ik weet wel als echte dierenvriend: Een paard is van haar praatjes niet gediend.…

de dag ontpopte zich tot regenboog de avond stulpt al in de nacht het wonder is voor ons geluk bedacht ik laat je niet ontsnappen uit mijn oog na lange dagen samen als een droom jij bent de vlinder in de appelboom.…

Deskundigen vermoeden dat misschien Als de processierups niet wordt gestopt Hij zich tot een probleemgeval ontpopt Maar ik heb lang geen vlinder meer gezien Mijn eigen rups, die languit ligt te pitten Wacht tot er vlinders in mijn buik gaan zitten…

omarmd door de mist ontwaakt de wereld in al haar schoonheid wiens geheimen goed bewaard zijn gebleven in de schoot van moeder aarde die zich ontpopt vanuit haar cocon en wegvliegt als 'n beeldschone vlinder…

wolken zeilen in hoog tempo aan ons voorbij geplengde druppels leunen op vers ontpopte knoppen zolang de zwaartekracht zich nog geen meester maakt kleurt de bloesem roze ©Lady Love…

Waar vingers meestal grabbelen en graaien, ontpopte Tijn zich als een tovenaar. Hij kreeg het met zijn kleurtjes voor elkaar tien duizend handen lakkend te verfraaien. Maar mooier nog is de gedachtenis: Hij heeft ons laten zien wat geven is.…

Zoiets gebeurt toch enkel in een fabel: een kleine kikker die het heel ver schopt en zich parmantig tot een prins ontpopt, zijn adelstand niet langer discutabel. Maar achter deze achternamenruil gaat er een schrijnende verdeeldheid schuil.…

Dwalend in bekende bos met bomen Verliefd en omdat ik niet goed keek Gul creëerde ik ruimte jij de streek Jaren had ik jou niet waargenomen Verwrongen ziende was ik blind en naïef Ontpopte zij zich als een goedkope dief…

Supporters weten het weer te verknallen De wedstrijd wordt door hun gezang gestaakt Pas twee keer hebben schoten doel geraakt Als Temmink zich ontpopt tot scheids met ballen In feite mag hij eigenlijk niet klagen Want hij is nog niet uit het veld geslagen…

Er is veel heisa om de jurk van Trijntje De zangeres zit er in opgepropt Waardoor zich aan de voorkant iets ontpopt Het moest waarschijnlijk weer eens voor 'n schijntje De couturier, gevraagd waar het aan schort; 'Ik kwam gewoon een meter stof tekort.'…

Nog broos door de winterkou spreidde zij haar bed met rozenbladeren met vlinders in haar buik die ontpopt waren door de zachte winterdagen. Haar oneindige droom wekte controle die ze voor het speciale pad had uitgekozen door in een warm nest te oogsten om hem weken na de winterdagen te ontdooien.…

De vrouw ontpopt zich als de grootste boef Wanneer we haar met mannen vergelijken, Want als we naar de statistieken kijken Is winkeldiefstal bij veel vrouwen troef. Begripvol zit het manvolk nu te knikken: “Wij kerels zijn gewend om niks te pikken.”…

Tussen de uitgevouwen bedgordijnen, herinnerend aan pijenstof ontpopt de ingehouden strijd tot het verstomt, het einde speel je niet, dat ben je.…

Jouw lichaam ontpopt zich, neemt vormen aan. Je bloeit op tot een flinke meid. Donkere ogen, blonde haren. Lange benen, een lieve lach. Het is toch een wonder, als je bedenkt. Dat een klein celletje je zo'n mooie dochter schenkt.…

In de vlindertuin van het dierenpark ontpopte zich een opvallend paringsfeit: Een manvrouwvlinder als bezienswaardigheid, de Drentse oppasser ontlokkend: “Knap wark!” Links een zwarte man, rechts een k(l)eurige vrouw, worstelend met de vraag: “Hoe doen we het nou?”…

Zou ze nog kunnen slapen dat 'portret' Met lange tenen dat de boel verstoorde Het lijkt of hij met woorden haar vermoordde Een chaos heeft mevrouw in gang gezet Ze heeft zich als een wokepion ontpopt En wist het Eurovisie te verlagen Door een gedoodverfd winnaar aan te klagen Joost Klein die groter werd, want opgeklopt…

daar ben je dan en ik pas in je schaduw met jouw geboorte ben ik mee geboren ontpopt tot wijs en oud en veilig en vertrouwd we groeien samen op in onze nieuwe staat in al je kleinheid jij reusachtige ervaring een ware openbaring Verwonderend vervolg…

Je hebt me een stuk van jezelf laten zien dat heeft me enorm geraakt het was als een rups die zich ontpopte een vlinder die ontwaakt Zo mooi als de zonsopgang een adembenemend licht toch trad de duisternis in want ik zag je gezicht die woorden waren niet aan mij gericht Je hebt in mij iets wakker gemaakt ik wou dat het nog sliep…

verrast door de tijd ontmoette ik een vreemde die zich echter in no time ontpopte tot een vanouds bekende ik heb alsnog een foto gemaakt in sepia van mezelf in die ander wellicht uit een hang naar weleer…

ademgevend vastgegrepen omhoog geheven door een kracht van stille ogen begrepen verweven met een macht van tederheid als klokken zingend in het ritme van openheid bij een adem zo zacht als bij twijgen opgesplitst ontpopt in hemels in alles voelen in alle wensen als op iconen niet gemaakt door mensen zo zou de liefde kunnen…