Alle inzendingen over onveilig OR straatdief OR ongrijpbaar

kleuren van een regenboog vloeien als dunne waterverf traag over het verlaten meer maar als je ze wilt grijpen verschijnt er plots een woord (zie ook website)…

het onnoembare boeit mij door de onmogelijkheid er woorden voor te vinden al ons zoekend gestamel verstilt in haar kern…

Soms verschijnt het Achter de mist In een mensenmassa Diep tussen kreupelhout Tijdens de synchrone spreeuwenvlucht Tussen een bloemenzee Onder schilderslagen Het Bombardeert mijn brein Met verwondering.…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Gedachten compleet ongrijpbaar je schrijft ze op: structuur is duur stilte steeds meer onbetaalbaar de spinsels blijven malen vormen nieuwe hoofdstukken als ze elkaar weer inhalen door in het niets te turen denk je dus dat je bestaat maar wat je daarna achterlaat zijn vooral verloren uren wil je dit boek gaandeweg sluiten moet je weten…

Zachte langzame stroom van lucht of water onzichtbaar onhoorbaar ontastbaar aan ons voorbij teken van vergankelijkheid schuivend in cirkels wijzend de toekomst in eenheid van tellen vragend om aandacht voor komend geslacht waarschuwend zwijgzaam wij gaan jij blijft bestaan.…

dit te lege hart stuurt mijn verlangen naar jou waar is de hemel?…

Nooit vroeg ik jou Nooit kwam het juiste woord Je was immers nog Het leven kent geen geduld Nooit zullen wij weten wat het ongesproken woord ons had gezegd.…

Wanneer ik Het aan wil raken Mijn handen zacht en koud Hoog in de wolken Diep in de zee Wanneer ik het in een doosje wil stoppen Om het altijd bij me te hebben Juist dan, Wanneer het gevangen zit Spat het uiteen En ben ik weer alleen…

Bij dit woord heb ik nooit zo nagedacht Nu word ik er toe gedwongen in mijn jeugd was voor mij alles grijpbaar Althans die gedachte had ik toen Ongrijpbaar, dat maakt ons eigenlijk klein We willen alles in eigen hand houden Het zijn onze beslissingen en daarmee basta En toch kunnen er omstandigheden zijn Ja en zelfs de hele wereld kan er…

het onbeschrijflijke slaapt onzichtbaar achter de bergen waar meestal ook reuzen wonen op die onbereikbare hoogte sluimert de poëzie waar ik net niet bij kan soms schittert zij in jouw ogen…

In de nacht komen herinneringen terug ongrijpbaar als vlinders in gestolen tijd: Aan hoe het ooit was, die liefdesjaren lang geleden, toen we vlinderden vol liefdesdrank in wereldsteden en nooit waren we dichter bij elkaar dan in die amoureuze nachten toen we verder dwaalden in kroegen van het duisterlied aan de kade bij de rivier in…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Maar thuis is het ook saai, vies en onveilig. Zo'n kinderopvang is daarbij nog heilig.…

De wereld heeft pijn Waarom, moet er zoveel ellende zijn Heeft men dan geen gevoel Wat bereiken ze toch met dit doel Ja, onveiligheid en het maakt men bang Dat is toch ontzettend wrang Om niet meer zonder angst te leven Waar is onze veiligheid gebleven.…

Er is een Amsterdammer dood gegaan Een kogelregen daalde op hem neer Hij werd getroffen zonder tegenweer Zo maakte hij een eind aan zijn bestaan Het wordt daardoor onveilig in de straten Ze hadden het bij 1 schot moeten laten…

Gert Hiemstra zei het ’s avonds op TV: ~Vroeg in de morgen kans op dichte mist.~ En dus weet elke automobilist: ~De snelheid moet dan drastisch naar benee.~ Maar eenmaal op de weg viel het wel mee en hij bleek ook nog aan de late kant voor straks die uitermate goede klant, die ‘n opdracht had van wel een ton of twee. Wat gas er bij, dat…

Ik ben een doener, geen prater, ik kies ervoor -- om af te wachten.…

Ik durf nauwelijks iets te doen, bang van mezelf -- de dupe te zijn.…

Je zou je ogen sluiten in de filmzaal als je durfde te bedenken dat het erger is in het echt, de horror overal en altijd, dat mensen bang zijn monsters in mensen zien, en complotten, daders die de politie niet pakt Voor familie en vrienden God en vaderland, je eer moet je het zelf opknappen - aan wie niet meedoet lesjes leren…

Mijn kleindochter wat ben ik trots op haar, want daar, waar andere kinderen van hun vrije zaterdag genieten, loop zij in Rotterdam voor KIKA de benen uit haar lijf! Mijn kleinkind van acht jaar, ze DOET het toch maar, net als al die andere stoere kinderen, die zich door het weer niet laten hinderen. Het doel is geweldig,…

Koester gevoelens van onveiligheid: Al lijkt het rustig als een wandeling, De weg is kort en steil, je hebt geen tijd Te kijken, kijk dan als je wilt maar spring. De hardste man breekt als een slappeling Slapend de regels die een stommeling Nog volgt - nee regels zijn niet uit de tijd, Maar angst, bewustzijn van onveiligheid.…

Mijn eerste uren van onveilig dichten Heb ik met mijn computer overleefd - Daar deze een XP programma heeft. Wij willen niet voor maffiosi zwichten. Komt er toch - wat voorspeld is - veel gedonder, Met opgeheven hoofd gaan wij ten onder.…

Onveilig vrijen, dàt geeft ècht geen pas!…

De straten zijn onveilig ik zit hier als versteend voel mijn tranen niet meer druppen nimmer heb ik zo zacht geweend mijn gebroken hart is warm maar vandaag stierf er bars een stukje leven van mij af ze bliezen hard de kraaienmars…

Mijn reis door de ruimte, werd onderbroken, door de tijd. Op aarde kon ik landen. Moeders waren hier al. Hier werd worden zijn. Zo durf ik aarden. Onze reis door de ruimte, zal worden voortgezet. Niemand weet hier hoe. Niemand weet wanneer. Eeuwigheid wacht. Zojuist schreef ik dit gedicht. De meeste mensen slapen. Zelf waak ik wonderlijk…

Gegronde reden was er voor de vrees Dat wij onveilig voedsel zouden kopen. Gelukkig is dat aanstonds afgelopen, De slager keurt niet meer zijn eigen vlees. Dan wordt bereikt waarnaar steeds werd gestreefd: Geen dier dat strakjes na zijn dood nog ‘leeft’.…

NS zet binnenkort een order door Kantoorvolk wacht een uitbreiding in taken Waarmee zij in de trein een eind gaan maken Aan wat men noemt ‘een zootje op het spoor’ De troep zorgt voor onveiligheid en stress En heet in spoorweglingo al N-Mess…