Alle inzendingen over oorlog en natuurverl

En dat is de wereld, van de echte stilzwijgende helden, toch wens ik de mensen die zo, intens dicht bij de oorlog betrokken zijn Veel moed en wijsheid toe!…

natuurlijk zwijgt het recht als de wapens spreken want recht is krom het gaat om het verhaal krom recht te spreken en om de macht te doen wat men wil genadeloos, wellustig baas te zijn, het boze weg te jagen van altijd bang en op de vlucht…

natuurlijk zwijgt het recht als de wapens spreken want recht is krom het gaat om het verhaal krom recht te spreken en om de macht te doen wat men wil genadeloos, wellustig baas te zijn, het boze weg te jagen van altijd bang en op de vlucht…

Dat beslissen tot oorlog niet meer wordt genomen. Dat mensen wereldwijd hand in hand mogen gaan.…

bloed, overal bloed mensen dood voor goed. Door bommen en kannonen Vluchtende mens met een wens Vrijheid want dat brengt blijheid…

En nu, nu is er dus oorlog, de eerste bommen zijn gevallen. Verweg en toch zo dichtbij. En ik, ik moet een mening hebben, maar ik voel me alleen maar zo vreselijk verdrietig. Ik voel de woede en agressie op beide fronten, maar bovenal, het pijlloze verdriet en de angst.…

de oorlog sluipt dichterbij. geen ontsnappen meer mogelijk……

hun schamel bezit beroofd De oorlog blijkt nodig is ons meermalen gezegd Het land moet bevrijd, deze keer moet het echt Een tiran met onschuldig bloed aan zijn handen En met terroristen onderhoudt hij nauwe banden Is een blijvende wereldvrede echt het ultieme doel?…

Ik leef in de oorlog, mijn hart doet zo'n pijn. Ik wacht op de vrede, maar zal die er ooit zijn?…

Oorlog, je weet niet wat je ziet, je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

De droom is weggevaagd Door het bijtend realisme Van alledag Het gevoel is verzwolgen Door de pijn Van de verscheurde levens De dood is ingetreden De ontbinding gestart Het leven wordt geleefd Door de idioten Van strijdende partijen En het jongetje speelt op straat Het ziet de kogels niet Maar mijn oren horen zijn schreeuw Dan is het…

Zwaard van dood en verderf Tevens van roem en eer... Nu geheel verlaten, op de plek wat slagveld was Vele mensen afgeslacht, door het zwaard.. Ver van huis, mensenlevens verborgen Maar zwaard en aarde, ademen de verschrikkingen.. Voor immer…

Ontmoedigd en verbitterd de grens van opgeven nadert Je kijkt de dood in ogen noch bang, noch verslagen verover je de overwinning wat je nederlaag betreft zelfs jij had een keus leven of dood…

Het is oorlog in haar lichaam. Onder de huid vechten gevoel en ratio met elkaar om de overwinning. In stukken gevallen kan wilskracht ze niet meer samen brengen Verstand versus gevoel in de oorlog van het zijn. Waarbij haar eigen zelf verdwijnt, vlucht. Geen controle is nog mogelijk in de verwarring van het gevecht.…

Nu de ochtend is gevallen kun je rustig verder gaan als de kurken niet meer knallen is de liefde van de baan. Als je alles hebt gegeven en de maan is weggegaan komt de vijand weer tot leven moet het eten blijven staan. Wachtend op een nieuwe aanval denkend aan je vrouw in nood leunend op het lichaam naast je bevend want je maat is dood…

mijn vader, mijn moeder ik weet niet beter dan dat het altijd oorlog is geweest pa zei immer weer "ach, zijk toch in je rokken" of, "je kan mijn zak opblazen, de pijp hangt er bij" en dan zag ik ma, minzaam offreerde ze zijn avondeten, ik ben er niet zeker van of zij daarin gespuugd heeft…

drie muggen zweven zoemend rond het licht een bloedplan voor hun leven kranige krijgsdans: duik en drink licht leidt af mijn armen zwiepende takken opdracht mislukt ze zijn niet te pakken boven bij de lamp opnieuw het aanvalsplan zoemende ramp zo snel als je duiken kan drie dikke beten ontsieren en jeuken drie zwijgende muggen…

Zonnestralen breken door de hemel Het is een nieuwe dag Mensen lopen fluitend over straat En vergeten voor een ogenblik dat er oorlog is.…

Nu begrijp ik wat oma bedoelde met dat verhaal over oorlog.…

Hoe kan je verder leven met die oorlog die je zo bewust hebt meegemaakt Hoe kan je verder leven na die oorlog zonder deze bewust te hebben meegemaakt Toch leven er mensen hier en nu en spreken zij verder over wat straks te doen is Wie bepaalt dan onze toekomst zij die weten en niets zeggen zij die spreken en niets weten of zij die…

vroeger droomde ik altijd dezelfde droom die ging over dat mensen doodgingen aan bomaanslagen en zelfmoordaanslagen maar als ik nu kijk, zie ik dat het geen droom was maar dat het echt was en nog steeds is.…

Het is een heldere zomermorgen Door een heldhaftig mens is het leventeken gegeven, en zijn troepen trekken even over de grens. Overal op straat en achter deuren, onder stoelen worden de vijanden gevonden. De halfslachtende soldaten slaan vreemde mannen op hun smoelen, griezelen even van hun wonden en door de gebroken ruiten storten zij…

Of ik treur Om zo'n Rot Lijk? Och, dood Gaat men toch.…

er vliegt een vogel hoog in de lucht een torenklok luidt in regenlucht een druilige dag waarop alles mag niemand is veilig na het vallen van de vlag de molenzwengel die zijn wiel niet vindt staat stil bij nog zoveel molenwind helpers weg het oorlogsspel begint niemand weet waar de jager op zint het leven kent nog zoveel…

Boven de loopgraaf vliegt een vlinder rustig rond, duikt neer bij geknal, zit dan zorgeloos en stil op een traag deinende helm. Omringd door vuren, onder daverend geschut van het slagveld, strijdt de kleine tere bloem slechts voor haar eigen bestaan.…

Laat de rust over ons komen, geen oorlog meer voor, tegen of over elkaar uitvechten.…

Het is oorlog. We zitten opgesloten. Maar we zullen ooit winnen. Let maar op duif. En dan opnieuw beginnen.…

Het is oorlog vogels vliegen verschrikt over niet wetend waar te landen voor even men krimpt ineen oren suizen toch zijn paardjes niet bang zelfs aaibaar het leven rijdt door mensen glimlachen in het voorbijgaan en prijs mezelf gelukkig het is oud jaar…

Het laatste stukje menslijkheid, wordt in oorlogen verloren. Wat zou het toch fantastisch zijn, dit nooit te hoeven horen.…

De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…