Alle inzendingen over op de rand van

met mijn tenen over de rand kijk ik naar beneden zoek een goede reden voel me als een krant met mijn tenen over de rand zie ik honderd mieren lopen ben ik zenuwen aan ‘t slopen heb mezelf niet in de hand met mijn tenen over de rand dwing ik mij opzij te kijken zal wel op een angsthaas lijken val behoorlijk door de mand met mijn tenen…

Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht. ..met mijn ogen dicht, vlieg ik in het ledige, met mijn vleugels van devotie, diep in mijn emotie, zonder voorbestemde route. Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht.…

Is het tegen de rand Over net over de rand Of misschien bekant. Tolerant en verstand Gaan altijd hand in hand.…

De rand van de berg, maanverlicht, Jupiter heerst – de truffel ontwaakt…

Daar loopt zij met mij langs de rand van het bos maar ik zie haar niet daar zit zij bij mij op de rand van het bed maar ik voel haar niet daar klinkt zij voor mij aan de grens van mijn oor maar ik hoor haar niet ze heeft mij gekozen verlicht mijn duistere kant maar kies ik ook voor haar?…

liggend onder een schaduwrijke plataan zag ik oogluikend de vage contouren van het wiegend bladerdak ik hoorde een haan kraaien en ergens blafte een hond ik wankelde op de luwe rand van gaan of blijven op de rand van waken en slapen zweefde ik de diepte in waar morpheus met zachte hand het maanzaad over mijn knikkebollend…

Daar op de rand van de tijd Waar de muur doorbroken is En langzaam zichtbaar wordt Dat de tijd gebroken is Op de rand van de muur Staat de laatste van de tijd De enige die nog over is Een laatste tel en dan de stilte Een kostbaar moment Waarop de tijd weg tikt Op de rand van de tijd Ligt de bevrijding te wachten Totdat het licht gaat schijnen…

op de rand van de leugen scheurt hij zich los het eindpunt is daar niets kan nog een vlucht zijn hij sprokkelt adem en woorden bij elkaar bedremmeld zegt hij het is anders gegaan…

op de rand van dood en leven in het land van teveel geven tussen de waarheid en de leugen de vrijheid en niet deugen de reus de rots de kneus zonder trots…

net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van wakker, slaap zakt een waas over mijn netvlies tel ik reeds mijn eerste schaap net voordat mijn ogen sluiten op de rand van lui of loom staar ik naar gewitte muren wacht ik op een nieuwe droom net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van waken, rust zak ik weg in witte watten … totdat jij…

Aan de rand vooralsnog of voorgoed?…

De rand, dun en hoog. De diepte, diep. Ik balanceer ongeduldig en hebberig; wil ik op de rand staan, wil ik de diepte in. Geen houvast alleen mezelf. Keuzes, zovele. Hersens gepijnigd. Emoties en ratio door elkaar heen; werkelijkheid verweven met fantasie.…

Een brug te laag Het beeld te groot, Het beeld kan nu, Bij het schroot Tegen de rand In rotterdam, De rand van een viaduct, Klabam! De vervanging is paraat, Pim Fortuin, Onze kameraad!…

er hoefde niets te gebeuren hij belandde vanzelf op een plek aan de rand van vergetelheid hij danste met Aphrodite een lichtvoetig leven tot de muziek verstilde en Chronos hem wenkte hij draaide zich om en reikte de hand van de gevederde dood voor de laatste dans aan de rand voorbij vergetelheid…

Het dorstige hert zoekt naar de rand van het meer voor een slok water.…

Hij staat geduldig aan de rand van het water op vis te wachten...…

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

Met bommen op de Rand van het Ravijn. De Rand is heel sterk 't ravijn heel diep Tegen onrecht fel gekant.…

Met bommen op de Rand van het ravijn. De rand Is heel sterk 't Ravijn zeer diep Tegen onrecht fel gekant…

Verwachting loopt naar de rand. Niet te bereiken. ---------------------- uit: ' Raster', 1998.…

ik ruik de randen van je hemd merk dezelfde geur als vroeger van zweet en goedkope zeep kan het nu ook zien er zit een zwarte rand om je hart zo één van twee halen, drie betalen je voelt je altijd bekocht als er rotte vis in het spel is en rouw de diepte heeft van gangreen…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

De zon gaat onder twee hazen aan de rand van het koren dansen…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

mereljongen ontgroeien hun nest kukelen over de rand als te royaal gegoten pudding…

Op de rand van het bed zit ik te staren naar de zwarte gleuven tussen mijn tenen. Spuug zat nattevingerwerk…

vurige vingers lekken aan de rand van de wereld de nacht doet een stap terug…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

Ik sta hier aan de rand, kijkend naar het land, daar ver beneden, nadenkend over m'n verleden. Hoog, boven op die toren, besef ik dat ik heb verloren, Hoog, boven op die toren, besef ik dat ik de moed heb opgegeven, wil niet verder leven. Hoog, boven op die toren, doe ik een stap naar voren. en terwijl ik val, bedenk ik me...…