Alle inzendingen over openbreken

van me komen zou onrealistische dromen van status en succes lachten me zelfverzekerd toe Zwevend op de komende glorie me van geen kwaad bewust dat ontij zou kunnen komen waar voorspoed was beslist De klap was enorm en plots besef van dwaze utopie vernedering en ontgoocheling in een leven zonder kleur Opeens stond daar de muur deed openbreken…

In mijn gedachten vind ik mijn dromen Al zal eens ook de tijd weer komen Dat ze spontaan uit de wolken openbreken Ze weer klinken als jouw zuivere liefdespreken. Soms hebben de wolken en de wind stilgestaan Zag ik je wel tussen de sterren en de maan Je gedaante met pen en lijntjespapier Dan voelde je dichtbij en werkelijk hier.…

Wat zijn het bij dat CDA toch boeven Uitsluitend voor wat politiek gewin Gooit Wopke rigoureus de beuk erin En hoopt de BBB zo af te troeven Een crisis lijkt nu een reëel gevaar En Nick en Simon gaan ook uit elkaar…

Ik kan wel willen en mezelf opzwepen maar ik weet dat er geen redden aan is voor mij, dat ik ten onder zal gaan als een angstige haas die z'n demonen niet wegkrijgt, al gebruik ik een breek- Ijzer, geen deur zal ik ooit kunnen openbreken, en dat wil ik eigenlijk ook niet, omdat ik dan geen meelijwekkende gedichten zou kunnen opschrijven,…

Zondag 22 september 2019, strand, Julianadorp aan zee de laatste resten van de zon zullen hier schijnen vandaag daarna zal wolkenweer aanbreken, waarvan sommige openbreken met regen, hagel omfloerst met bliksem en donderknallen op een duinpan gezeten in de luwte van de windrichting geniet ik van de bijna middellandse-zee-blauw ogende zee…

schijnkindermondig in gesprek met sprankelend scherp stuk in deux-pièce, cape'je van changéant roze-oranje organza, verantwoord geile zijsplit, trots op haar tong - twee kakelgrage, fraai op de kwetsbare buikzijde uitgelichte braniekarkassen, onzelfinzichtig klaar om tor-achtig danwel voormalig jumbolog door te taxiën naar het gemoedelijk gekraak van openbrekende…

Nog éénmaal de hemel zien openbreken in miljoenen witte wintervlokken en het geluid van verre kinderstemmen te horen omlijst door knerpend jonge sneeuw. Ja, nog éénmaal mijn vroege kinderjaren voor mijn geestesoog te doen beleven om tenslotte voor de allerlaatste maal mijn ogen naar de verre, blauwe lucht te laten gaan.…

barre tijden angstig van onder het stof gehaald, aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek, gedood, omdat mysterie in waarheid leefde armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig engelachtige geesten voeden het universum, ze herkennen altruïstisch vergeten niet, kunnen ons zwijgend verdriet niet helpen, onze verzegelde lippen niet in stilte openbreken…

Laat dan mijn avondbeê je danken In zacht koraal van morgenklanken, Alsof mijn ziel pas werd gewekt En nu opééns zichzelve ontdekt, Als zon uit wolken openbrekend, En met een vreemde stemme sprekend, Aan lang verzaamde zingens-stof Ontlenend plots der Liefde lof! 20 Juli 1932.…

Laat dan mijn avondbeê je danken In zacht koraal van morgenklanken, Alsof mijn ziel pas werd gewekt En nu opééns zichzelve ontdekt, Als zon uit wolken openbrekend, En met een vreemde stemme sprekend, Aan lang verzaamde zingens-stof Ontlenend plots der Liefde lof!…

schimmen in het dagelijks bestaan al treft jou geen blaam want hoe vaak heb ik je blik niet ontweken mijn ogen weggedraaid om maar niet te onthullen wat ik werkelijk voel dus begraaf ik mijn gevoelens stop ze diep weg probeer met alle macht te vergeten berg ze in verzonken kisten maar een blik is genoeg een oogopslag maakt dat sloten openbreken…

schimmen in het dagelijks bestaan al treft jou geen blaam want hoe vaak heb ik je blik niet ontweken mijn ogen weggedraaid om maar niet te onthullen wat ik werkelijk voel dus begraaf ik mijn gevoelens stop ze diep weg probeer met alle macht te vergeten berg ze in verzonken kisten maar een blik is genoeg een oogopslag maakt dat sloten openbreken…