Alle inzendingen over orgaan OR echo OR schaduwen

Hebt gij de Winterreus gezien De koning van het Noord? Hij is zeer oud, en stijf en stram; Gestopen stapt hij voort. Bij klare dage, schijnt hij klein En duikt zich als een dwerg; Bij duistre nacht vertoont hij zich Veel hoger dan een berg. Wit, sneeuwwit is zijn lange baard, Zijn schedel kaal en bloot; Zijn ogen liggen diep en dof Als…

te water laat om zijn visioen te bezweren zijn appetijt onvervuld te parkeren in de schaduw van het groene lover sprakeloos beroofd van al z'n zinnen…

De neus is het belangrijkste mannelijk orgaan. Zo gauw die geld of macht ruikt, Is het met zijn menselijkheid gedaan.…

Ik ben de stem uit rots en volhardt mijn taak als onzichtbaar wezen in eenvoud en gevoel trek ik mijn leven één geworden met wind en water door het landschap van verdriet en hoop tussen kiezels in schaduw over land vergroei ik in de echo van lichtend windgezang tot in de kern van hart waar thans mijn toevlucht is.…

De avond is een woord en een echo die terugkeert met de fluisterende schaduwen en mijn gedachten aan jou.…

Verlaten is de wakkere gedachte die je lege schaduw nog leger maakt. Ik waak weer met teveel woorden en teken met mijn ogen een herinnering die je zou kunnen vinden en die je misschien zou willen bewaren wanneer ik je blijf zoeken en je zonder een echo gevonden zou willen worden.…

Bij zonsondergang zwaaien over de heuvels van Lage landen naar oplevende schaduw gericht naar de horizon waar schitteringen met omarming van het licht tot oneindigheid slaperige zintuigen de dageraad betovert die herinnering door dal van Lage Landen met een souvenir waar de echo nog weerklinkt keert als een boemerang…

De echo van je stem de blikken van je schaduw in tijd verwijderd er was niets anders dan vervagende luchten waar je in kon zijn als oude vogels die in pijnbomen zochten naar een medicijn maar water van goud zou best wel kunnen vloeien langs regenbogen niets komt weer terug behalve de seizoenen en een boog van goud.…

De enige weerklank die ik nu nog hoor is mijn eigen echo die zelfs het zuchten weerkaatst vanaf lege muren opgetrokken uit beton en niet doorheen te komen verschans ik me vaak achter mijn eigen schaduw wat ik ooit wenste kent de herinnering niet meer bedolven onder een lawine van vergeten woorden de hoeksteen grijs en…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

De avond is de stilte die me alleen maar schaduwen laat vinden waar woorden en echo's mijn stem niet kunnen vinden. Want ik ben een schim die zwijgend niets meer bezitten kan en steeds volgt wat hij verliest aan de dood en de liefde die alleen nog in vreemde voetstappen bestaat.…

How come the air is speaking- How come I hear the same- My words must've dared the sky- In this silly game- My voice - called you more than once- I wander you to hear- For me as daily breakfast- Calling for my dear- I know the gods to listen- Their houses in the sky- For they are still repeating- My words to testify.…

aarde Ik leg mijn lichaam neer in't water en geniet van de streling van tederblauwe druppels Ik leg mijn lichaam neer in de wind en vlieg mee met de vrijheid van een helderwitte zwaluw Ik leg mijn lichaam neer in jouw herinnering en begrijp de grijze breekbaarheid van jouw liefde Ik leg mijn hart neer in het jouwe en bewaar de echo…

Door diepe dalen weerklinkt in jouw stilste lied een verloren stem.…

ik stond daar en sprak zo maar woorden die kwamen ze bliezen zich gewoon naar buiten iets wat ik niet had bedacht en zeker niet na kon fluiten ze klommen kennelijk omhoog kaatsten in het licht van ogen; de echo van jouw ruimte ik doe maar wat laat gaan dat komt voel me niet bedrogen jij wel?…

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…

De echo van je verleden komt altijd terug…

Mooie beelden aan me voorbij zie komen dan is het net of ik een echo hoor klinken met bekende stemmen uit een ver verleden ze komen mee op de vleugels van een vogel die wordt gedragen op golven van de wind ik vang ze op voel me weer even: een kind.…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

geuren zoet komen tevoorschijn vanachter een muur Zij die deze nacht de tekst godzijdank waarachtig leest Tussen ruimtes ligt een verscholen tijd centrum in dit labyrint maakt eindelijk vrij Pretogen breken kettingen en keten en niemand die nog lijdt golven breken een laatste keer in het onderbewustzijn vanaf vandaag vliegt enkel nog een echo…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met galm werd zij aangevoerd als beeld tegen de stroming in waar ik dromerig in verwikkelde als een echo in mijn herinnering.…

Over de brug zie ik jou graag tegemoet vanuit het licht naar mijn schaduw. Mentaal verlicht jij mij als een zegen om de hartstocht te verzilveren. Zo parmantig als jij over de brug beweegt kan geen model aantippen. Dit beeld laat het bloed weer stromen naar mijn organen via de aderen.…

Vragende gebaren in de mensenmenigte van namen en onbruikbare echo`s. Dichtbij is elk woord een stap. Denken is geluk dat verder gaat.…

Het hart puur als orgaan Breekbaar door het lichaam Beschadigd door de jaren Gekwetst door groei en teer geweld Als het hart slechts een orgaan was Was de ziel niet meer dan lucht Een afwijking van de hersenen Een hart dat niet te kwetsen is Door ander trauma dan fysiek Is een hart vrij van interne ruis Geruisloos pompt het voort Onbetwist…

einde en alles daar buiten als een steen onzichtbaar in een echo geworpen…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…