Alle inzendingen over oude panden

Bij Ziggo heeft hij heel veel te vertellen, Dus zit de directeur van die gigant In ongetwijfeld een gigantisch pand Elk jaar zijn loon en bonus vast te stellen. Een crime in barre tijden om te doen, Een schijntje deze keer, vijftien miljoen.…

het voorbijgaan heel even het wenden van het hoofd heel even het minieme draaien van het hoofd het kijken het kijken richting paradijs gesloten tot 19.00 uur het terugwenden van het hoofd het loslaten het verlaten van het pand…

Je geeft toch ook niet zomaar een verkrachter de vrije toegang tot een opvang-pand, onder het mom van “Wij zijn tolerant”? Voor vluchtelingen zijn wij torenwachter. Het pleit werd op het nippertje beslecht: Jack Mikkers hield zijn rug voorbeeldig recht.…

Opgelucht het pand verlaten om beter te worden.…

Ik kocht onlangs een pand in Amsterdam Een jeugdhotel, vlak naast een coffeeshop Die investering levert mij veel op Maar gister, bij het nieuws, schrok ik mij lam Ja, Femke’s plan bracht mij flink van de kook Zo gaat mijn investering op in rook…

De wensen van de brandweer zijn verhoord: Hun nieuwe pand heeft fijne brede gangen, Het ‘clubhuis’ nodigt uit te blijven hangen, Ze zitten ideaal aan Felland Noord. Maar optimaal is pas het resultaat Wanneer de brandweer als de brandweer gaat.…

in een huis in monnickendam van de familie stam & zoon is de liefde echt uitgewoond het kraakt kreunt steunt klinkt rheumatisch is pneumatisch van dril en boor bij geen gehoor de buren deden niet meer open de stammetjes zijn afgedropen…

geopend wordbestand in een ander pand van een ander mens niet dat ik me dat zo bewust was maar ik las: 'ik voel je om mij heen' meteen wist ik zo mooie regel zo maak 'k er geeneen werd hevig verlegen kon er niet tegen deez' inbreuk in privacy op intimiteit in tederheid…

Over een grindplein naar de binnenstad Langs fietsers, winkels, stoplichten Het was maar even dat ik vergat Langs grachten, gebouwen, toeristen Hoe afhankelijk we zijn, we zwichten Langs kleine huizen, panden, tegels Ik wandel van bovenaf De metroroute…

Het moet wél eerlijk: eerst de grootste panden. Je geeft al honderden een mooie woning dankzij de vijf paleizen van de koning!…

mijn pupillen bedruipen wanden slierten langs sporen van mijn zaad de kakkerlak die zijn weg vindt in het verkrotte pand vol slakkenmeel en jij ligt in het laatje met je gezicht nog steeds omlaag maar ik vergaar jou niet het is de aandrang onbewoonbaar als ik ben…

De deur gaat open waarachter de bewoner Hij gebaart binnen te komen Het pand van m'n dromen waarin verleden Geschiedenis van levens van tekens, afspraken Gewoontes en gebruiken die als 'n schakelketting verleden met heden verbindt.…

Net twee dagen een ring om mijn vinger En ik loop al in het blauw-gele pand Grote pijlenhal uit het Zweedse land Bij de kassa een enorme slinger Ik dacht dat dit mij nooit zou gebeuren Verlies van principes te betreuren ...met een grote knipoog naar mijn lief...…

Bij Ingmar Kamprad gaat geen lampje branden Noch Elmtaryd, Agunnaryd brengt licht Het acroniem is wel markant in zicht In geel, op kolossale blauwe panden Maar Billy kan op meer bekendheid bogen Zo kreeg die man zijn schøpjes op het droge…

Voor wie in Jezus stierf, is dood geen dood, maar leven; En 't pand, aan Hem betrouwd, moet zelfs dit graf hergeven! 1834.…

Twee mannen ontmoeten elkaar De één stelde zich voor en zei, ik ben Hagenaar Dat is toevallig zei de ander, Ik heb een aantal panden daar Zodoende maakt mij dat eigenaar Kan ik daaruit concluderen sprak de eerste vrij Als ik uit Den Haag kom, komt u dan uit een ei ?…

De oude spreuk indachtig die verluidt: Alleen de dood gaat hier de voordeur uit In ’t schippersdorpje Broek in Waterland…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

dat poëzie verblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden over de ophaalbrug van een gedicht maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid op het pand…

In Rotterdam ja ’t is echt waar, is ’t nieuwe politiebureau af en eindelijk klaar Een blokkendoos is er herrezen een duur geval maar laten we wel wezen: Er kan weer ingebroken worden, weer ongein worden uitgehaald want het pand is door de onverlaten zelf betaald. Dan mogen ze er ook van profiteren, toch?…

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

Decemberlicht overgiet, rijkelijk, panden en gracht Het lijkt me van 'n ansicht misschien Anton Pieck? Naar boven blikkend aan de lucht te zien: 't aloude spel van wolk en wak schaduw en licht Hier, in woorden -ingelijst- van m'n gedicht.…

die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen als motten dansten de vlokken rond de panden om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen waarin…

Zoals scheppers de emmers vol over einders droegen Timmermannen leidekkers en matrozen tij aanjoegen Getekend door vingers luchtig gezegend door een hand In ‘t westen klom de zon steeds hoger in dat verre pand.…

Aan smalle straten staan kleurige panden; beschilderde wanden met mensen en dieren worden bekroond door een gouden dak. En onder de erkers verhalen, historie: hier woonde een wijze, befaamd geleerde, en daar verbleef de Vorst van dit land.…

jij, zoals je daar staat zo nonchalant misschien stond je anders als je wist dat er iemand naar je keek, ik.…

pijnscheuten schieten door me heen rimpels wanneer ga ik heen? ik wil niet meer wachten ik ben het zat kwijt al mijn krachten weer een kou gevat het zicht wordt slecht mijn handen trillen ik wil geen gevecht dood zou ik willen…

ouden van dagen circuleren in de lift de winter buiten…

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

Zachte stappen in de verse sneeuw, oudjaar lijkt al weer zo lang geleden. Ik kijk door het raam en geeuw, er is sindsdien al veel tijd vergleden. Goede voornemens, heb ik die? Ik zou het echt niet weten. Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar…