Alle inzendingen over oude straat

laat mij de oude zwerver zijn die door de straten gaat zonder herinnering en voor de luiken voor de Febo sluiten daar nog even staan HEB MIJ NU LIEF VOOR LATER…

Misschien dat u hem niet zo kent, De blauwpoot- of blauwvoetgent Het is een soort jan-van-gent, U allen wel bekend Maar met een changement. Als u hem eens wil ontmoetten, Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…

Ik zag je lopen door de straten Je was alleen en leek verlaten Je liep daar door de regenstromen en leek vanuit het niets te komen Ik zag je lopen door de straten Verder had niemand je in de gaten Het sneeuwde en je had het koud en opeens leek je heel oud Ik zag je lopen door de straten Langs de plekken waar wij eens zaten In de sneeuw…

Welke herinnering kleeft er aan deze uit steen getrokken straat? Ik zie een blonde jongen, vijf jaar oud naast een oude vrouw. Ze kust hem op het voorhoofd, ‘’Dag lieve jongen, slaap zacht.’’…

Manneken Pis is al vier eeuwen oud Hij staat de hele dag maar door te zeiken Horden toeristen komen naar hem kijken En schijnbaar laat dat hem volkomen koud Maar woensdag zeek hij zomaar op de straat Heel oud...maar nog geen last van zijn prostaat…

Veel volk op straat. Geen bekenden. Een tsunami van herinneringen Baant zich een weg In de zee van mensen Tussen oude gevels Om ons te vervoegen. Zij zijn van beton, Maar wij wijken niet.…

U weet wel, van de oude man die altijd rondjes liep? Plotseling is hij ziek geworden hij kreeg gewoon de griep... Ik miste hem toch al op straat? en ik zag hem ook niet meer Maar vandaag hoorde ik het bericht De oude man... die is niet meer! Dag oude man, ik had je nog zo graag één keer willen zien...…

het oude Jeruzalem we liepen door de straten en werden metgezellen we spraken over wat er gebeurd was niet over wat men zei dat er gebeurd was Je gaf me een arm en zo liepen we tegen ons geweten aan.…

In jonge wijk van de oude stad gekomen Waar eind'loos straat aan nieuwe straat zich reit, En langs de banen steenloos geplaveid, De nieuwe wagens zonder paarden stromen, Gevalt mij vaak een vreemde droom te dromen Door een verwisseling van tijd en tijd, Dat zij, die 'k ging door 't lange leven kwijt, Mij konden hier, weer levend, tegen komen…

waar ik je vast hou je warmte en je lichaam voel waar ik niet alleen wil zijn dat is zo alleen, zo saai, zo koel ja in bed zijn we nog steeds samen en geweldig, vanaf het begin maar daarbuiten zijn we vaker daar heeft goede sex geen zin ik moet nog maar even wachten kijken hoe het gaat ik hou immers van je ook al sta je binnenkort op straat…

De straat wordt onderbroken door een blinde muur. Was de muur altijd al blind en dwars op de straat? Hier liep Regina - afwezig - in de val hier werd ze van dichtbij beschoten. Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood?…

telkens weer de straat van weleer Geparkeerd, liefst in dubbele rij kleven ze bumper of zij aan zij autogeluiden overstemmen nu alle menselijke stemmen Alleen de platanen ze staan er nog hangend tegen elkaar alsof ze moe zijn van zoveel lawaai in hun straat…

Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken, er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden op de vrijwel verlaten straat dan plots weer een schimp zon een schitterend afwisselend beeld van wijsheid ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg, maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe reuze wolken waar…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

Vanmorgen is deze straat mijn gedicht. De zon, die haar verlicht, laat ik welhaast helemaal buiten beschouwing. Nee dan het onkruid dat tussen de tegels groeit, tot tegen de bebouwing, of het bruine gras langs het ongebruikte spoor. Een stilte, met meeuwenkoor, verdrongen langs een park gelegen. Een verhuiswagen komt gehaast voorbij.…

wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen, de grijze stenen de bomen rond het plein alleen de speeltuin was verdwenen ik liep, of liever zweefde want het leek wel of ik lichter was de huizen langs die kleiner bleken en meer van steen, met minder glas en toen de hoek om van de straat…

wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen, de grijze stenen de bomen rond het plein alleen de speeltuin was verdwenen ik liep, of liever zweefde want het leek wel of ik lichter was de huizen langs die kleiner bleken en meer van steen, met minder glas en toen de hoek om van de straat…

lantarenpalen alweer zo heel vroeg donker zie ik ze branden…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

de zwerfjongere komt thuis de straat en zwerft hij gaat en komt weer thuis de straat meedogenloos schijnt de lantaarn haar licht op zijn gezicht koud en stil de straat waarvoor hij gaat en is gezwicht voor spijt te laat…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

Drie herderinnen leiden hun schapen, spelen voor dorpsagenten.…

Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet. Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…

BOTTENLIJM Wat we niet willen: een oude vader met hamertenen Dat komt nooit meer goed hoe hard je er ook mee slaat Hoogstens de hoeren in de straat kijken er nog van op Wat de mogelijkheden zijn in het interactieve verkeer…

Ja, ze bestaan nog de oude vervallen straten met bemoste stenen en hun authentieke verhalen.... Ze mogen dat oude, dat beetje verleden in melancholie vertalen.…

in de straat zag ik de scheur in de muur de barst in het raam het regenwater dat uit de goot lekte als ik achterom keek zag ik het begin van waar ik begonnen was alle dagen een fonkelnieuw oud verhaal…

Staan op een hoog gebouw dichtbij de oude markt De lucht is hemelsblauw de straten kil en zwart. Beneden piept een oude tram en heerst het volle leven. Ik gaf je al m'n liefde meer kan ik toch niet geven. Voordat ik naar beneden ga kijk ik nog heel even. De lucht is hemelsblauw zonder jou wil ik niet leven.…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

Al zit hij ook met zijn faillissement Toch redt Dirk zich beslist uit de problemen: Hij kan gewoon zijn oude baantje nemen En dan opnieuw weer dienst doen als agent. Maar krijg je straks van hem op straat een bon Dan kost je dat denk ik al gauw een ton.…

Wel potverdorie hoe kon het gebeuren Op Prinsjesdag geen nieuws meer te vermelden Alles ligt al op straat maar in geen velden of wegen is de dader te bespeuren Ik denk dat ik wel weet waaraan het ligt Die oude koffer gaat niet meer goed dicht…