Alle inzendingen over paradox van nu

(een paradox) KERSTMIS is voor mij een tijd van rennen vliegen en weer doorgaan…

Het zijn paradoxen, Die met de logica boxen. Zo ken ik er een, Maar dat is er eigenlijk geen, Die gaat over heterodoxen. Maar de ergste van allemaal, Zijn mij te paradoxaal.…

Paradox Out off the box.…

ik wil zijn waar ik nooit ben, zoiets als terug naar de bron ik ben in mijn rede gevallen en noem haar goede afloop, het binnenste van bereik, een einde aan bestemming dan heet het verlangen vergeefse moeite, is het paradijs op aarde een paradox dan ben ik het 'hier' en jij het 'nu'…

De paradox die loert is amusant: als ze geen zetel haalt, is 't mooie dus dat ze wél blij bleek met een dooie mus.…

in jou in mij stroomt bloed hetzelfde rode mooie bloed vertel me wat ons bijeenhoudt tussen zondagmorgen en zaterdagnacht we raken elkaar zonder elkaar te zien het leven en de dood houden ons bijeen evenwicht en teloorgang zijn schitterend paradoxen kloppen niet… op het eerste gezicht…

het gekwelde leven onder een duister oppervlak de vliegende paradox tegen wil en dank het stormend stenen hoofd als wankel monument luid kloppende harten gestolde angst in open monden de afgescheurde takken van steile rotswanden alles viel uiteen…

In de paradox is elke tegenstelling opgeheven: Dag wordt nacht en nacht wordt dag.…

Jij schreeuwt in stilte onhoorbaar voor iedereen die zijn ogen dicht heeft Je huilt zwarte tranen onzichtbaar voor iedereen die jou niet in de ogen kijkt Je zwijgt in verstikking gechanteerd door liefde gekneveld door loyalitiet Ik zou je willen vasthouden maar de troost van geborgenheid is gestorven in jou De paradox…

Ware kennis is een paradox die ons uitdaagt om te leren. Hoe meer we weten, hoe meer we zien hoeveel we nog niet weten. Ware kennis is een vonk die ons verlicht en inspireert. Hoe meer we zoeken, hoe meer we vinden hoeveel we nog niet weten. Ware kennis is een gave die ons nederig en wijs maakt.…

Hoe gaat vandaag jou bandietjemijn Wat staat vandaag jou weer prachtig piraatje Ik vier jouw grollen ik vier jou en jij jubelt in mij mee Deze dag staat jou mooier dan wie ook Vandaag houdt oneindig veel veel van jou Morgen houdt nog meer van jou Als de paradox van het heelal nu al oneindig groot en desondanks koppig groeiend…

In de mand van paradoxen en ambivalenties. Maar het mocht niet baten; het onophoudelijke zijn draaide me een tong. De perverse hoop spitste zich op de roede van welbehagen en mijn ijdele gemoedsrust verankerde zich onder mijn vermoorde gat in een dubbele spagaat. 'Wil ik jou een kind schenken?' vroeg ik haar.…

neutraal evenveel van iedereen omdat zij zoveel groter is dan wij Op goede dagen loop ik dus in andere schoenen, kijk ik met andere ogen en voel ik met een ander, groter hart dat plaats heeft voor van alles dat mensen liefdeloos doen – zoals mensen zijn: humaan en dat is niet dubbel gezegd geen tautologie of pleonasme maar een paradox…

ik was op pad met de broer van Jezus zonder pasklare antwoorden maar altijd met de paradox van alle tijden: onthullen en zwijgen we stonden stil en brachten iets in beweging een schepje water op gloeiende kolen we zaaiden wolken al wisten we niet van wie ze waren we lazen van wie bijna de hele Britse zeebodem is een…

. -------------------------------------- Uit: 'Francesco's paradox', 1995.…

Het lichte vers slaat danig aan het hakken Een volrijm hamert op een halfrijm in De vage titel ligt daar zwaargewond Het schema neemt het vele wit te pakken Een zin bestookt een afgebroken zin Een paradox ligt bloedend op de grond En humor snijdt een tweede laag in plakken De muze Terpsichore verroert geen vin De volta ramt bezeten in het…

De paradox van dat inzicht ontroert. Later besluit je zelf om terug te gaan. Journalisten wachten deze keer niet. Je nam en neemt je leven in eigen hand. Je besluit dat het genoeg is geweest. Lef, moed en inzicht dwingen respect af. Bij vrienden. Bij vijanden.…

Een paradox weegt in mijn lijf, zodat ik niets meer goed kan maken en niet praten en maar zitten blijf. Je kijkt verwoed naar voren. Het is blind in je ogen, het is de zon die verkeerd staat. Naar binnen toe ben je bang. Voorgevoel. Vrouw naast man. Stoel naast stoel. Je lacht te laat. Ik droom ervan.…

Het huis dat alles van mij bergt Een oog dat niet passeert Een onderneming die niets vergt En een gevoel dat mij niet deert Het blijft een wispelturig script Vast en zeker ongewis Bevorderd of gewipt ’t heeft ongekend betekenis Paradox van ‘t scheve schrijven Niets blijkt op zijn plek Het onmogelijke bedrijven Als testament van een gezonde gek Voorbij…

Een paradox een contradictie tegenstrijdigheid Hoe verhoudt muziek als kunstvorm zich met tijdloosheid?…

het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen ....van gezinshoofden, goeroes en ....mannen met een heilig boek het land van de paradox…

in deze botsing van ongelijke werelden breekt het woord barst en kraakt onder het olijk jolijt van eeuwige paradoxen levert enkelvoudige letters aan het edelachtbare Hof en de betere huizen geblakerd hun tradities en rijk verleden ogen en oren koloniseren gewetenloos de lamme hersenen beheren strategisch spraakkunst en bloedsomloop…

’ “ De liefde lijkt een paradox, waarin twee gelieven versmelten, maar toch autonoom blijven.”…

ik, als groteske judas, koningsvisser of velouren zanger van retro-pop raakte bedwelmd door de genadeloze insinuaties van je lichaam, je schuine blik gij werd mijn levensangst, mijn vlammende moedermoord mijn lief, mijn dier, mijn buidelvrouw ge zoekt me, ge vervult me ge zijt mijn eikpunt en mijn absolute paradox in al haar goddelijke implicaties…

gedreven creëert nieuwe energie accepteer het nu verantwoordelijk voor de interpretatie open voor alles intentie en wens (5) zuiver bewustzijn beweging van energie en informatie werkelijke kracht pal achter alle wensen is de intentie aandacht op wensen uitkomst is aan de natuur hulde aan het nu afstand nemen (6) grote paradox…

Even leek er iets te horen Altijd midden in de nacht Ogenschijnlijk wat verloren Of een wisseling van de wacht En gewacht werd er slechts even Er is zelfs bij stil gestaan Tot ook deze paradox van ’t leven Verder lijkt te zijn gegaan Die dag stap je plomp aan boord Van je eigen boot Ontluisterend en ongehoord Maar je houdt je groot…

Welke richting zal ik waaien? Zal ik mezelf in een onbekend genot storten om vervolgens in een afgrond te belanden, niet meer te beklimmen, het systeem uitbuitend door haar fout. Of zal ik mijzelf als vrij ervaren, terwijl ik een vastgeketende gevangene ben, gedoemd tot programmeren aan een mislukkend apparaat. Dank God voor de levensparadox…

O, Lucebert, Couperus, en Hendrik R. Marsman! Waarom konden jullie het wel en Kennik R. Geensnarsvan!…

Aan Irmlinda De dievegge, die ook bezitter te goeder trouw was, bleek mijn hart te hebben gestolen...…

Afvragend waarom ik Leef Loop ik Elke dag te Streven Kom ik zelden meer tot rust Om mezelf af te koelen Morgen wordt mij vast opnieuw Teveel om weer te geven Genieten is voor mij een kunst Onderkoeld zit ik te beven En het leven neemt zich voor Dat het mij is meegegeven het komt vast nooit meer goed…