Ik eet het niet zo vaak
De vergeten pastinaak.
Hij is uit de gratie
Maar verdient rehabilitatie.
Heeft een zoete anijsachtige smaak.
Ik kan je adviseren,
Worteltrekken en dan proberen.…
wat moet ik toch
met die pastinaak?
de wereld staat bol
van recepten
ik zoek me suf
in volkstuintjes, op lapjes grond
waar vergeten groenten
tot wasdom komen
in een verloren hoekje
vind ik wat onmisbaar is
voor een voedzaam soepje
mijn vingers jeuken…
en lande hing de nevel kil
en holgehongerd hield hij schutters aan
als glipper naar de schans te lamme gaan
voor zes florijnen dat is wat ik wil
de honger maakt dat ik zo vreeslijk tril
misschien is de spanjool daar weg te slaan
zijn ogen werden schotels toen hij zag
hoe hutspot dampte op het kleine vuur
met stukjes ossevlees en pastinaken…
Met mijn uitpuilende ogen
die ik graag de kost wou geven
zag ik prachtig vervolmaakt
op een bitter andijvieblad
gestoofde blokjes pastinaken
met vier reepjes bloemkoolstelen
die met - iets nog van een zeebaars
kiekeboetje wilden spelen
op dat veel te grote bord
waar ik een spruitje nog van at
dat er alleen lag en niet snapte
dat ik berenhonger…
,
het rieten dak gedekt, de luiken kleurig,
linden verstrengeld
wortels duwen m’n pad omhoog
maar m’n hitte
verkoelen bladeren
molen, oude molen
op plek als de straaltoren
lila, oranje, roze nieuwbouw
tegen donkergroen van eiken
huis uit oud gesteente
weer opgezet
ik teken voor fluitekruid en koekoeksbloem
op de stadswal
voor pastinaak…
Houdt hij bijvoorbeeld van pastinaak?
Zou zijn moeder de verbinding verbreken
of uit standvastigheid
of uit eenzaamheid
of uit gezelligheid
in mij geloven?
Is Richard nog in leven of belt zij steeds een ander op,
vraagt ze naar hem omdat wie weet toch iemand zegt:
Richard? Ja hoor. Die is boven.…