Alle inzendingen over pechvogel

In een land waar eenzaamheid een vernedering was omdat alles draaide om geld, bezit en mooie vrouwen kwam ik de pechvogel tegen in mijn nachtmerrie en ik genoot van de weemoed in zijn oogopslag wetend dat ik zelf ook zoals die pechvogel was niet geïnteresseerd in politiek en sportverslaggeving te slim voor het dagelijkse klootjesvolk dat niet…

Ik kan niet zingen, ik zeg enkel tok En nooit heb ik mijn vleugels uitgeslagen: Ik scharrel op het erf rond alle dagen Of zit gekortwiekt in een donker hok. Het enige wat mij als vogel rest Is doodgaan aan klassieke vogelpest.…

mijn moedertje is nooit meer slapeloos - dag ik strand hier op uw graf, nog immer bergaf het marmer strelen, voel de laatste herfstzon wat ge niet meer ziet, ben ik aan 't stockeren wat ik nu doe, ik laad wat wrakhout op mijn kar want ik ga een wrakhoutscheepje maken vol kwaliteitsmomenten, plus maar ook min de baren moe en zinkt…

Witte vogelpoep duifje laat hem vers vallen het plakt aan mijn broek…

Heren onderweg In glimmende bolides Zwaargewichten Op de zakelijke weegschaal Liggen op topsnelheid Om handen te schudden Papieren te tekenen Te klinken op succes Blind voor de berm Waar pechvogels staan Te zwaaien Naar beren op de weg…

Het was een soort van mens, die met zijn macht, De vorm aannam van wat men hem ook dacht: Pechvogel, durfal, of verdrietig kind, Een stille storm, koel briesje, of een wervelwind. Tot op het heden weet ik niet Of hij was wat ik zag, of wat men ziet, Of wij eerst zagen en hij was nadien, Of hij dat was wat wij graag wilden zien.…

vlieger van de toren Gevangenen één voor één op weg naar het onverbiddelijke einde En toen was jij daar Yuan jij overleefde de hellevaart de dodensprong wonderwel Een doodsbange vogel stort met kapotte vlieger en gebroken vleugels neer Keizer Wenzuan oordeelde: de vlucht was onvoldoende zijn duim wees naar beneden Yuan pechvogel…

waarschijnlijk geen God die ons beschermt tegen elke schending van wet of gebod toch bid ik Ik bid voor de wereldvrede voor het zachte en tegen het wrede Ook voor moeder natuur blijf ik ‘t proberen niemand immers kan het deren dus bid ik toch maar Ik bid voor mezelf voor een genadig einde voor mijn naasten ze zijn me zo lief voor de pechvogels…

Het stokpaard en de schildersezel, beiden nog in pyjama, van de pechvogel gejat, trapten vluchtend, ei zo na, op de brave zebrapad. De tuinslang hing maar wat te hangen. De tochthond, duidelijk in de wind, hoorde plots veel gestommel en zag de driftkikker gezwind swingen met de dikke kloothommel.…