Alle inzendingen over pijn OR hoop

Ach dokter, spieren vol verlamming zijn mijn dromen, de snijzaal vol met het vers versneden hopen in gemeen operatiekamerlicht. Ik val, pijn kromt zich hevig om betekenis als spierbal maar toch niet verder kunnen lopen. De ogen binnenin gericht, in het voorbije dat de toekomst is, waan ik mijn actueelste heden.…

Het is niet dat ik ontken dat jij mijn metgezel bent het is alleen dat ik soms zo moe ben van je snerpende stem, dat ik wou dat je soms even zwijgen zou dat als ik zou lopen ik kon wandelen zonder jou hierop wil ik hopen…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht, je weet dat je gaat verliezen, toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten, je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden, je moet nu de hoop laten gaan Tranen in m'n ogen, tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen, wanneer jij er niet zal zijn.…

rest mij alleen nog pijn en verdriet. hopen is al wat ik nu kan ooit komt het toch wel goed? jij bent mijn kind mijn vlees en bloed. dag en nacht ben je in mijn gedachten. boos ben ik en ik wil je verachten. maar kan het niet jij bent mijn kind.. voor eeuwig heb ik jou lief.…

wanneer m'n lichaam niet wil luisteren naar mijn hart en de zwaarte mij steevast denken doet aan smart dan blijf ik hopen op een wonder ook al helpt het mij geen donder 'hoop doet leven' ook als vrees mijn leven tart…

Met jouw gezicht In m'n hoofd Loop ik rond In het stralende zonlicht Verdrietig, maar ook blij Want diep in mijn gedachten Ben jij toch altijd bij mij En dat geeft mij de moed om te wachten Al is het misschien overbodig En vind jij het absoluut niet nodig Blijf ik zo rondlopen En blijf ik eigenwijs hopen Er is niemand op de aarde…

Hij fluisterde met gemengde tranen van geluk en pijn ik ga nu slapen maar als ik morgen wakker wordt hoop ik dat ik dood zal zijn…

Ik hoop dat op een keer, ik slapenga en nooit meer wakker wordt, sterf in alle stilte, zonder pijn, rustig doodga en verdwijn...…

Ik hoop dat ik met mijn gedichten iemand anders zijn pijn kan verlichten ze zijn in ieder geval oprecht met hart en ziel gezegd soms moet ik het schrijven staken omdat de emoties mij dan teveel raken van pijn of verdriet en tranen die men gelukkig niet ziet!…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

aan het einde van het pad weten we dat door elk van ons de heuvel moet worden beklommen die Hij destijds al heeft overwonnen hoop maar dat het waar is dat Hij toen in die oude dagen alvast veel pijn voor ons op zijn schouders heeft weggedragen dat al de pijnen die hij op Golgotha leed - hij ter verlichting van de onze deed…

puin in mijn hoofd puin in mijn hart puin is wat mijn leven verwart puin ontsproten aan veel pijn wat langzaam wegnam mijzelf te zijn met pijn en moeite vecht ik terug tot zolang ben ik nog wat stug hoelang mijn weg ook zal zijn steeds bij het opstaan iedere morgen hoop ik dat het weer wat minder zal zijn zowel de puin als de pijn…

Ik denk er totaal niet aan om steeds anders te zijn, dit glas zuiver geperste wijn maakt trots, geeft geen pijn. Bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop. Het pad dat denken heet zal maar zelden gesloten zijn.…

Hoeveel verdriet kan een mens verdragen hoeveel pijn kan hij laten zien hoeveel hoop kan hij hebben, dat morgen alles weer beter wordt misschien...…

ik ga kapot van binnen ik heb geen hoop meer hoop voor een mooi einde op vertrouwen op dat alles goed komt ik wil niet meer.…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…

God, wat haat ik deze wereld die geen sprookje is nooit zal zijn die verwrongen is met pijn Ik hekel het mijn afgrond in met de kinderlijke hoop op beter die niet zal zijn want als hij niet trots is op mij zoals ik op hem wie ben ik dan verloren in mijn zijn…

omdat de pijn dieper zit dan ik dacht..…

Mijn hartendief, mijn suikerlief kan je niet meer innig beetpakken noch omhelzen om je warmte te voelen of met mijn tong naar je lippen zoeken want mijn handen doen pijn mijn lichaam trekt aan me mijn hoofd is bij de pijn in plaats van bij jou te zijn omdat ik denk dat je er altijd bent hoop ik dat je op me wacht als ik weer uit mezelf…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

waar geen pijn is of verdriet geen gemis. lieve kleine vrouw ik zie in je ogen grote trouw, nooit gelogen. een sprankje hoop, op nieuwe vrinden en ik hoop, dat je ze zult vinden.…

Ik hoop dat je je goed voelt Ik hoop dat je gelukkig bent Alles wat toen misging Zoveel pijn in ons hart Toch wou ik dat je er nog was Denk je nog weleens aan ons?…

Die kleine ster, die geeft mij hoop, hoop om door te gaan, moed en kracht om blij door het leven te gaan. Niet te denken dat ik niet meer verder kan. Als ik die kleine ster weer zie, word ik sterk, en ik bid, ik bid dat het leven ooit weer eens beter zal worden. Dat pijn en verdriet weg zijn.…

er niets Dat weet ik wel intussen Met je praten, met je huilen Naar je luisteren en soms ook helemaal niets Dat zijn de dingen die ik voor je kan doen Hopen dat je je iets beter voelt want deze pijn zo diep en hartverscheurend Deze pijn, is niet voor jou bedoeld…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…