Alle inzendingen over pijn OR hulpeloos OR eenzaam

in alle schande gegeseld in alle verdriet bespot in alle hulpeloosheid verlaten zie de medemens…

al voelde ik de pijn met zoveel woorden die ik zei met zoveel pijn bedek ik de pijn met zoveel pijn laat ik je los omdat je niet meer van me houdt dat je nu weg bent doet me veel pijn eenzaam en alleen loop ik rond in het park daar staat een jongen waar ik even troost bij zoek al voelde ik de pijn…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat jij... hier bent.” “als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat jij... hier bent.”…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

mama zo hulpeloos is er nog hoop jouw redding hier te koop of laat ik je maar gaan je eigen mama achterna mama hoe moet het met mijn eigen zoon hoe voelt hij dit aan en weet hij ook dat jij nu gaat je koude lichaam achterlaat mama hoewel ik weet dat dit moet zijn dit leed, verdriet en echte pijn valt het me zwaar je zo te zien…

Daar lig je dan weer rollend hulpeloos op ons bed je huilt van krampende pijn die rottige zwarte migraine heeft je weer eens te grazen ik voel me zo machteloos ik kan niet veel voor je doen ‘k Wilde dat ik je kon verlossen van die smerige duivelse kwaal als ik met je hoofd kon ruilen dan deed ik het, direct, subiet al komt van ruilen vaak…

besef dat ze wilde tekenen en bewaren met haar bevroren woorden die haar dwalende dromen zochten en hulpeloos bleven zwijgen omdat niemand haar vroeg hoe ze nog een keer afscheid wilde nemen.…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

leven zou ik opspringen De deur zo hoog als het plafond Open schoppen en gaan schreeuwen - Splinters en scherven om mij heen - Dat je weg moet gaan en weg moeten blijven Snakkend naar gezonde eenzaamheid Ben ik dan eindelijk alleen…

Als wij het niet meer kunnen Heer Als ons de dagen zo lang en zwaar vallen En onze krachten in zwakheid vervallen En wij ons eenzaam voelen, meer en meer. Als we oud worden en de gebreken komen En we niet meer alles kunnen doen En nergens meer aan kunnen voldoen Wanneer onze hulpeloosheid is toegenomen.…

we zijn het allebei maar willen het niet zijn blijven ver weg van de pijn want eenzaamheid is beter alleen dan echt te zijn…

'mijn hart kon alle vlinders die ik erin voelde niet meer dragen en ik stortte hulpeloos neer, in de ban en zo in de war van jou en hulpeloos ook, een baksteen in een rode doos mijn hart, een hand met daarin een nog bloedende roos en wolken donker in mijn hoofd gedraaid en een zon die er vervaarlijk boven hing, pro- beerde ik…

Verdwalen is verzinnen wat ik niet bereik met mijn gevangen stem die hulpeloos fluistert met gevonden woorden en de waanzin weer om een aalmoes vraagt.…

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

vertrokken mijn gezicht Zo inzichtloos, hulpeloos verloren, dit weggegooide leven Niet Judas maar Matheus gaf mij het weloverwogen koord De stilte zal doorbroken worden…

Al zijn wij dan tezamen toch ben ik alleen ik voel mij erg eenzaam dat trekt zo door mij heen. Het lukt mij niet te krijgen het gevoel van samen zijn soms voel ik door die eenzaamheid een naar gevoel van pijn. Als ik dit zo blijf houden bij mij binnenin dan heeft het samenblijven voor mij niet zoveel zin.…

Eenzaam, altijd denkend maar wel alleen, En dat met zoveel mensen om me heen. De eeuwige glimlach, gemaakt, niet echt, Diep gewortelde pijn, tranen waar ik tegen vecht. De glimlach die eens zo spontaan was, verdween, Eenzaam, altijd denkend, maar zo alleen.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Mijn ziel geklemd, verminkt, in eenzaamheid, pijn Die als duister en nacht verenigd zijn Mijn ogen-meren door tranen overspoeld, omringd door eenzaam land. Tussen zwarte muren, huist mijn bloeddoorlopen hart. Gedoofd van alle vuur, ten prooi aan pijn en smart.…

eenzaam vals zijn hoofd: tijd zonder belang lijdzaam als pijn dooft: 't schreit onder 't behang…

Eenzaamheid, pijn en verdriet, maar niemand die mijn wil ziet, misschien een counselor van stichting wreed - open mijn weg - ik weet het niet.…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

Verborgen achter blonde haren een longdrinkglas tussen de lippen zat ze roerloos op haar stoel verzonken in stille gedachten naar een onzichtbaar iets te staren de as van haar sigaret te tippen haar ogen zoekend naar gevoel een hulpeloos wanhopig wachten.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…