Alle inzendingen over pijn OR tijd

Verder, steeds verder, tot de tijd je helpen zal en je pijn verzacht.…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Met pijn in mijn hart hoorde ik dit aan Zo hoort het leven toch niet te gaan. Een logeerpartij werd snel geregeld Waar onze liefde in vrijheid werd bezegeld. Jij kwam thuis voor jezelf op En gaf je “verloofde” een schop. Vele harde woorden zijn bij jou thuis gevallen Jij gaf aan jouw leven niet te laten vergallen.…

Ik wil dit Niet zien, Akelig beeld Dat mij het Hoofd af doet Wenden - en toch Moet ik het zien, Is het goed dat Ik het zie, en is Het de precisie Waarmee ik dit Afstotelijke beeld Beschrijven kan in Woorden die me raken Die bijdraagt aan mijn troost Bij 't verwerken van de pijn…

zeg het met bloemen weef ze door je haar verklaar het met zoenen strooi ze naar elkaar laat de mensen horen wat je hart nu echt voelt schreeuw het vanaf de toren het lied voor elk bedoeld laat iedereen maar weten hoe het wel zou moeten zijn want de liefde mag nooit ontbreken in deze wereld vol van… pijn!…

Ik dacht dat de pijn van het missen na die tijd een beetje draaglijk zou zijn Maar ik kon toen enkel gissen, het bleek harder te zijn.…

Een bier van hoge gisting verzacht de pijn van de tijd.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Ik mis je De pijn is hard Ik mis je Zoveel pijn in mijn hart Ik roep je Maar je antwoordt niet Ik roep je Ik vergeet je niet Ik denk aan je Er is zoveel verdriet Ik denk aan je Maar niemand die het ziet Ik mis je Wat is het wreed Ik mis je Zo verstrikt in leed De tijd heelt alle wonden?…

Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar huis toe moet Met de riem in je hand En een hart vol pijn. Dan probeer je jezelf te overtuigen: Ik mag niet egoïstisch zijn. Al die tijd met zijn tweetjes, Elke dag samen was een feest. En in al die tijd Is hij niet één keer, Egoïstisch geweest!…

mijn hoofd Die angst dat ik het nooit meer vind Een hand in de mijne dat gevoel om te worden bemind Soms een traan, gelukkig ook vaak een lach, Toch leef ik toe naar die ene dag Dat ik liefde vind en mijn hart weer leven mag Wist ik maar niet hoe mooi het kan zijn Dan voelde ik me niet zo alleen en had ik niet af en toe die ondraaglijke pijn…

Pijn, opgeslorpt door een zee van zout. Machteloosheid, gebroken door een orkaan van gevoelens. Voortleven, een doodse stilte omsluit mijn hart en stilt de zilte druppels in mijn lichaam.…

ongezien haar wangen verlangen kent zij steeds reeds weggestreepte dagen vragen durft zij niet ziet bloed en blauwe plekken bekken schuim en vuisten knuisten in haar schoot lood zwaar in haar benen wenen nu haar kinderen hinderen en verliezen kiezen zal ze nooit strooit zand in kleine ogen mogen zij haar ooit vergeven leven moest zo zijn … pijn…

Pijn... om wat had kunnen zijn toch vertrouwen om wat nog komen gaat blijdschap om wat nu is die pijn om wat had kunnen zijn…

ik wou dat het over was dat ik kon zeggen: "het is voorbij, alle liefde, alle pijn, tussen jou en mij" maar het is de pijn die mij nog steeds bindt die pijn waarin ik zoek en liefde vind morgen wellicht misschien wist de nacht al mijn verlangens maar is dat het wat ik wil ?…

Zou er een pijn zijn van een hogere orde dan vindbaar zijn en niet gevonden worden?…

Even razen en tieren, ik word gek van de pijn. Even mijn tranen de vrije loop laten. Even niet hoeven te praten. Ik wil even niet, dat je mijn tranen ziet. Pijn kan ondragelijk zijn. Daarom vraag ik: Mag ik even alleen zijn?…

Waarom doet dit toch zo pijn, het afscheid na samen geweest te zijn. Alles is koud en kil, zelfs de natuur is al een tijdje stil. Niets is nog mooi of de moeite waard, na het nieuws dat door mijn hart ging als een zwaard. Onze tijd samen zal ik nooit vergeten, ik hou nog steeds van je en dat mag iedereen weten.…

Als pijn zoveel pijn doet Dat je niets meer voelt Dat je ziel verdoofd is Volledig onderkoeld Als pijn zoveel pijn doet Dat je niets meer ziet Dat je niets meer hoort Zelfs geen haat of verdriet Als pijn zoveel pijn doet Dan leer je het kennen Dan doet het geen pijn meer Je kunt er aan wennen Maar verdoofd en gevoelloos Zal de dood…

wensen geen pijn meer onder mensen leven is een mooie droom voor hen die lijden niet zo gewoon…

Pijn, “snij maar zolang nodig is in mijn egovlees” Bezorg me maar; of tranen, diepte- of hoogtevrees Je bent mijn begeleider in mijn doodsnood Mijn vijand, mijn geliefde, tijd- en bondsgenoot Je bent soms alles en ook weer ‘niets voor mij’...…

In een eenzaam bed vol verloren dromen en speelgoed dat haar wakker maakt in de tijd die begon als een kinderdroom met momenten van slapeloos geluk. De stemmen fluisterden en vonden haar gemaakt en klaar voor hun droom waarin ze niet bestond en niet hoefde te ontwaken.…

Tegen elke lichamelijke pijn is er wel een medicijn. Ben je ziek, gewond of naar staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee? met een bloemetje welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond.…

Pijn, pijn van binnen ja ook van buiten maar van binnen dat schrijnt het hardst Alle tinten rood dat is het gevolg van de glasscherven maar nog veel erger.. Pijn, pijn van binnen ja ook van buiten maar van binnen dat schrijnt het hardst Waarom doe je me dit aan? Wanneer is het genoeg? Waarom juist ik?…

dan ben je van de pijn zo moe geworden dat je denkt; bekijk het maar. Maar ook die erge momenten van pijn, en daarbij je verdriet. Dan blijf je steeds weer vechten met altijd die aanwezige lach en een traan die niemand ziet.…

Wat is er moeilijker dan verdriet doorstaan De pijn die je gedachten onzeker maakt En dan nog te bedenken zonder jou verder te gaan De pijn die je zo diep in je hart raakt Zo overstuur en zo een verdriet Door eigenlijk iets wat niet zo groot is Maar het zorgt dat je hart iets vreselijks ziet Zodat je geluk opdwarrelt in de mist Ik probeer…

Mijn tranen willen niet komen, blijven steken in mijn keel, Die brok doet me pijn, mijn lichaam in z’n geheel. Heb mezelf voor de gek gehouden, jij droeg je steentje bij, En nu is het echt over en ben ik alleen met mij.…

Pijn als meiregen die maakt dat je groter wordt dan het jongetje, onwelkom bij verjaardag klasgenoot = boerenzoon, wegrennend: niet janken, niet janken……

Je kind ongelukkig te zien dat doet enorm veel pijn. Te lijden onder geestelijke druk, dat voelt bepaald niet fijn. Je wilt haar zo graag helpen maar weet niet altijd hoe. Luisteren is een goed begin, dit leven maakt haar zo moe. Van kind zijn naar volwassenheid dat valt bepaald niet mee.…

Een pijnboom in mei Op de spaanse vlakte; Een pijnboom in mij.…