Praalstoet van woorden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 
146
146als in een praalstoet zweven mijn woorden
vederlicht over dit sneeuwverlichte landschap
mijn pen is een wolk schitterend zonlicht
een weerspiegeling van pas begonnen kracht
een lichtbron van zacht gefluister
zuchtende zuurstof voelt geen koude
ziet alleen de zachte overgang
van schaduw naar zonnestraal
er hoeft geen vonnis
geen huis…
Bezig met laden