is leven ontsnappen
vluchten voor jezelf
het lichaam een klomp klei
tijd schrapt en schraapt
zet een paraaf
het land is zompig
in drijfzand zak je tot de helft
en het moeras zuigt tot je sterft
hoe harder je worstelt hoe sneller
er waadt een purperreiger en hij zwijgt
wij zijn meer dan vlees en bloed
wij zijn ons lichaam niet…
en een zwarte stern
ginds aan de oever landt
ik schuifel naar een plek,
nog droog, en gelegen
nabij de waterkant
en neem plaats in het gras
ik zie de dag traag dagen;
het licht kan en wil geen
schaduw meer verdragen
op deze woordeloze plek
schept het gloren haar vreugde
in een miraculeuze vertoning
en aast een purperreiger…
175
Bezig met laden