Alle inzendingen over randstadrail

Ze zei, met een zucht: 'We krijgen pas lucht als RandstadRail straks weer gaat rijden...'…

kermend op dood spoor de zinnen werden lange jammerklachten de blik verstrakte en het hart bevroor z'n Haagse trots ging met de lach teloor het hoofd was zwaar van sombere gedachten het lijden werd de eiberzoon te veel die grote schande kon hij niet verkroppen hij wist het zeker, niemand zou hem stoppen: hij wierp zich nog vandaag voor RandstadRail…

en stap vol angst in RandstadRail…

n kleren werden grauw en zijn versleten naar huis toe gaan, hij wil er niets van weten verkoos hij deze plek tot eindstation bewegingloos, verzonken in gedachten zo eenzaam oogt hij, somber en zo teer gebogen rug, z’n voeten doen hem zeer wanneer komt er een einde aan zijn krachten ach arme oude man uit Zoetermeer sta jij nog steeds op RandstadRail…