Alle inzendingen over rangorde OR anna

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Het verrukkelijkste meisje aller tijden ben jij, vanuit vierentwintig duizend kussen geschapen Jij zoent alle heimwee weg, net zo teder als heilige Anna en ik fluister vierentwintig duizend maal dat ik je lief heb…

Het zou kunnen dat er iets van de oudste bomen in sluipt als ze naar elkaar reiken hoe er naar ringen gevraagd wordt en of er hoog in de lucht nog takken zijn waar lange planken van gemaakt worden hoe ze oeverloos wortelen in een tuinfilosofie alsof er een rangorde is in het erfrecht tussen eik en populier hoe ze zweven in…

De rangorde van aardse lagen is resoluut doorploegd. Door het kalme land zijn in rekenschap diepe voren getrokken en met de scheiding van lichaam is zwijgzaamheid doorbroken. Ergens begint te dagen, het wie en wat, over de vlakke grond die geen heuvelen meer bevat. Het stoppelveld bezegelt de loutering van de eenzame dwaas.…

Leer mijn vlindervleugels dansen op de melodie van jouw gedachten die mij leiden zonder woorden als een paso-doble van de geest. Dans om mij heen met gesloten ogen en bespeel het verlangen van mijn lerende vleugels, onze ziel zo verbonden zoals zij nimmer verbonden is geweest.…

Wat ik niet verwachtte Niet wilde Niet kon En niet voelde Gebeurde toch Elke keer als ik voor me kijk Spoelt die golf mijn gedachten weer weg En kan ik voor de duizendste keer maar niet geloven Dat jij hier zo voor me staat…

Alle jaren die verlangens Nog nooit je hand gevoeld Nog nooit je lippen beroerd Alleen in dromen zo bedoeld Al was je maar een dag verliefd Nimmer zou ik je meer storen Niemand ontnam dan dat geluk Alleen jij kon me dan horen Al drie jaar lang zo verliefd Nu nog meer dan toen Nu moet je me echt iets geven Al was het maar een zoen…

Zo innig aan elkaar verknocht Toch stadig aan elkaar losgelaten, Zoals dat hoort in een kinderleven Dat ongemerkt uitgroeit tot volwassenheid - Veranderende klankkleur, Die de volgende fase aangeeft In een natuurlijk ontwikkelingsproces: Moeder die haar dochter Als gelijke aanspreekt nu, En die in haar ogen De volwassen vrouw herkent…

Waar wij dichters menen de waarheid Tot op het bot te ontleden als wij Onze gedichten schrijven, Komt het niet zelden voor Dat wij de waarheid beschrijven Zoals wij die waarnemen - Of wij daarmee ook De werkelijkheid treffen Valt nog maar te bezien: We beschrijven haar immers Zoals wij onze werkelijkheid zien…

ik stempel af, sluier het geweten met onoplosbare momenten, momenten die spaarzaam en onthand zich hebben geijkt in de stille rondes van het bestaan was ik een boom, dan zonder bast ergens achter mijn netvlies sterven kegels af die mij de scherpte van dit leven hebben laten zien, ik zal ze missen in de chaos van mijn eigen rangorde liever…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

En dat ik het dan ook nog moet horen via Anna. Ik voel me gekwetst en ben heel boos. Had jij daar een reden voor? Of was je gewoon harteloos?!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Al ben je oud, ik voel de pijn van vergeten rituelen. Jouw lach en hopeloze woorden, zo leeg en anders als zij zijn, ik kan ze niet meer delen. Een klein gebaar is wat ik wens, een flikkering in je ogen. Het is het niets dat ik nu zie, verdwenen gedachten van een mens, zo stil en onbewogen. De verandering, die zoveel verhult, is die…

Wachten op het antwoord op een vraag die nooit werd gesteld. Luisteren naar een verhaal dat door niemand werd verteld. Alles willen nemen, maar toch een beetje geven. Lezen in een boek dat door geen schrijver werd geschreven. Houden van iemand terwijl je hem haat. Stil blijven zwijgen terwijl je druk praat. Ontzettend populair…

de ballen in jouw boom wil ik zijn van die rode glanzende of de poedersuiker op jouw oliebollen klef en zoet maar het liefst ben ik de belletjes in de champagne waarmee je klinkt op een goed nieuw jaar en dat je dan even aan me denkt als ik over je tong dans…

denken is eenzaam want op het moment dat je mijn gedachten leest zijn ze alweer veranderd helemaal voor jou alleen…

hartverscheurende pijn, het zit diep in mijn bloed, duizend vragen in mijn hoofd, ik weet niet wat ik er mee moet. een gevecht tussen hart en geweten, ik kan geen antwoord krijgen, op de vragen aan mezelf, over alles blijf ik maar zwijgen, ik wil de waarheid niet weten, het kan niet waar zijn, ik moet het vergeten. waarom doe ik de dingen…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

Waar ben je nou? Ik kan je niet vinden, Waar ben je nou naartoe? Net als ik je nodig heb, ben je me moe. Waar ben je nou heen gegaan? ben je dan nooit geweest wie ik dacht dat je was, heeft die persoon dat nooit bestaan? Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou,…

Weg wil ik, weg van jou, weg van de persoon waar ik zoveel van hou. Weg van de pijn, weg van het verdiet, voordat jij het ziet. Als dat alles weg is kan ik weer normaal leven, en jou opnieuw mijn glimlach en vriendschap geven.…

bijna een jaar, sinds het sprookje begon, verblind door liefde, levend op een rose wolk, dag na dag, week na week, de liefde leek eindeloos, maar uiteindelijk liet je me toch in de steek. zonder reden, kapot was ik ervan, tranen vloeiden dag en nacht, nu zie ik je was het niet waard, ik heb te lang op je gewacht. je hebt nooit geweten hoe…

Mijn huid fluistert dezelfde woorden die jouw lippen spreken als het verlangen uit haar schaduw treedt en teder de liefde aan zich bindt.…

Het licht van de nacht beschijnt alles wat ik zoek maar reeds lang bezit.…

Zomers fietst zij blij met rare capriolen... Daar is hij, de zon!…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…