Alle inzendingen over realiseren

Ik schrijf, zoals nooit iemand schreef. Ik haal adem, als geen ander. Ik geef omdat ik leef. En Al, wat ik leef, geef ik omdat ik schreef. De cirkel zal rond zijn bij het blijven van mijn wezen in dit gegeven. Zo is het, zo zal het zijn en blijven bestaan, voortbestaan. Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop…

Wat overbleef is de liefde die ik voor je voel en ik realiseer me dat ik daarmee veel bedoel.…

we vormen steeds onszelf om te passen in de wereld die wij ook dan hervormen met wat wij doen of laten om wonderen te realiseren in het zichtbaar onzichtbare dat wij toch menen te delen al is onzichtbaar ook zichtbaar de hang naar onafhankelijkheid die wat gemeenschappelijk is alleen dan ook realiseren laat als dat wat onszelf zijn laat…

realiseer me misschien ligt mijn verbazing over jou in jouw geheim als vrouw…

Mensen realiseren zich niet wat ze alleenstaanden vragen die hielden altijd al afstand nu mogen ze niet meer het karige dat er nog was Ja, een lege kar…

Als je wat ouder wordt Ga je meer letten Op hoe mooi het vroeger was Voor je gevoel gaat de tijd sneller Dat realiseer je je pas Als je de leeftijd bent ontstegen Van broekie, puber, jongeman Je bent nog fief maar al belegen Realiseer je dat steeds minder kan Niet bij de politie of in het leger Een ommezwaai gaat niet meer zo vlug Het is…

Een versobering is een verovering op minder hebben meer laten wegebben om te realiseren jezelf te leren niet te verliezen 'n keuze te kiezen…

Als je wilt reageren, Moet je je realiseren, Waarover het gaat. Anders maak je onderhand Van een mug een olifant.…

Ik realiseer mij dat ik eindelijk thuis ben.…

Passie in het realiseren van je dromen, is het volgen van je hart, het blijven geloven in jezelf, en het nastreven van je doel waardoor het geluk je toe zal komen.…

Op de een of andere manier draag ik alles lijk ik alles te verdragen maar kom, ga leven, ga je begeven tussen de mensen en realiseer uiteindelijk zo toch al je wensen.…

Door de persoon zo te veralgemeniseren Moeten je je wel realiseren, Je op niemand te richten. Maar voor je die hebt gevonden, Blijkt dat die niet bestonden.…

Door het realiseren van een hemel in de heel gewone dingen van ons dagelijks bestaan geef je zin aan het leven zonder ver weg te hoeven gaan.…

Een wit vel papier nog onbeschreven ligt voor mij in een droom ik pak mijn pen begin te schrijven zonder te beseffen wat. Ik schrijf met blinde ogen al dromend over verre reizen en velden vol van kleur hemelsblauwe luchten geluk dat zich vinden laat. Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift…

Al eeuwen verlang ik naar jou om van je te houden om met jou een huis te bouwen om bij jou thuis te komen; kortom: met jou realiseer ik mijn diepste dromen.…

Na oud en nieuwjaars feest bij familie Realiseer ik me des te meer dat ik mezelf een plezier doe door meer afstand te nemen Me niet bezig te houden met en te bemoeien met het leven van de ander…

met je hand veeg je de tranen van mijn wang je mond beweegt maar al het geluid is verdwenen je kust me teder voor een laatste keer dan loop je weg je kijkt niet meer achterom en ik realiseer me dat ik van je houd.…

Een ongebreideld verlangen naar dat wat komen gaat niet stilstaand bij het hier en nu ga ik fantaseren over de werkelijkheid en realiseren dat het een droom behelst die in ons allen vergaat ons verenigt en pas de aarde verlaat vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…

Wat doe je met de zaken die je ziet Waarschuw je de betreffende personen? Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden? Hoe heilig is de gave die hij kreeg…

deze mensen zij zullen zeventig jaar worden weer andere veertig daarna in hotelkamertjes ziekenhuizen op de heide als de zon schijnt zullen zij stuk voor stuk sterven zonder zich te realiseren dat ik het voorspeld heb ----------------------- uit: 'Zoals wij', 1965.…

Op hoge leeftijd, dus bepaald geen sprinter, realiseer ik mij mijn kwetsbaarheid, vanwege falend AOW-beleid. En zó komt Ouwe Splinter door de winter. Maar binnenkort maakt deze oude ziel een ritje in de duoscootmobiel.…

ze heeft leven gedragen de premature mens het land opgedragen net als dat tot je is doorgedrongen realiseer je je dat ze jou met hetzelfde gemak weer kan wegvagen op van die onbestemde dagen vandaag morgen of nog veel later ... dat onberekenbare water…

Als ik om me heen keek voelde ik slechts kou Als ik om me heen keek voelde ik me als een kat in het nauw Als ik nu om me heen kijk heb ik jou Als ik nu om me heen kijk zie ik iemand die ik vertrouw Als ik nu om me heen kijk realiseer ik me hoeveel ik van je hou…

En realiseer me dat we weer dichter bij elkaar zijn.…

geen zinloze oorlogen, geen verdriet,strijd of lijden ik realiseer me mijn onvermogen...…

Zit hier voor me uit te turen denkend aan een heel speciale vrouw me realiserend dat ik dit eiland toch nog wel erg groot vind en dat ik een jaar toch nog wel erg lang vind duren leg ik het hoofd in de schoot en wacht geduldig op een ontmoeting ooit met jou.…

door me plotseling te realiseren dat we hoogstwaarschijnlijk de ergste corona perikelen overwonnen hebben vervult dankbaarheid mijn hart met de zon hoog aan de hemel lik ik genotvol de slagroom van mijn ijsje vanuit een nieuw verworven stukje vrijheid vervult dankbaarheid mijn hart…

maakt U maar een afspraak dame de ouderen consulente zit op de eerste etage ze schrikt op bedenkt ineens ja ik ben nu een oudere stomverbaasd haar gevoel is zo heel anders…

begreep ik steeds niet wat ik toen van je kreeg Nu ben je terug en voel ik een afstand Zie het in je ogen, wat is er aan de hand Nu ik er klaar voor ben en me wil overgeven Laat je me los en zeg je dat je zo niet kan leven Je zegt dat er geen plaats meer is in jouw bestaan Jij wilt verder en ik bleef maar stil staan Veel te druk met mezelf, realiseer…

In een ogenblik, dat wil zeggen na het sluiten van de oogleden, realiseer ik mij de gevolgen van kortzichtigheid. In het licht van het korte bestaan, op de splitsing van wegen, zo tegen het late uur, moet ik kiezen waarheen te gaan. Ik wil niet vertrouwen op de tast, niet in getallen verloren gaan, me niet binden zonder uitweg.…