Alle inzendingen over reqieum voor een eeu

Tot dusver leek het einde meer dan zoek Om bel- en eetlawaai te overstemmen Zijn rolprentproducenten niet te remmen In geluidsgeweld bij films op het doek Straks hoor je enkel nog gedempt gekuch Men wil het liefst de stomme film weer terug…

Jij zal daar staan met jouw haren in de wind ik herken je aan jouw gestalte ik weet dat ik op jou vertrouwen kan want jij bent de enige van wie ik weet dat jij deze rol voor me innemen zal.…

Voor alles wat wij waren, wij bestonden voor elkaar wij stonden zij aan zij jij niet belangrijk beter dan ik maar gelijken wij bereikten een hoger doel: namelijk vriendschap, en zelfs kameraadschap met diep, innig gevoel!…

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

vijftig vijftig jaar als je het zegt - zo - klinkt het een hele tijd vijftig jaar vijftig vijftig jaar als je terugkijkt - nu - als een handvol zand - miljoenen momenten ontelbare seconden - zo maar vergleden vijftig vijftig jaar als je stilstaat - even - de tijd van toen overdoen - in gedachten - de peuter- en kleuterjaren…

je leeft je leven te vaak vanzelfsprekend gezond en wel je geniet van alles met en voor anderen dat je doen kunt en dan - zomaar op een dag ervaar je zo gewoon is het niet word je geconfronteerd met beperkingen van je eigen lijf herstel in nieuw evenwicht wellicht volledig misschien vergt tijd en kracht uit jezelf vooral…

Wat doet een mens met zeventig, algoritme van de tijd, terwijl de zon westwaarts spreidt? Wordt het zielenmeer opstandig of een eigengereid verzaken aan het haasten? Gedachten verstillen bij het voorbije, de feestroes maakt hem tot een ongastvrije: verwachtingen worden gedoofd als kaarsen. Toch blijft het dwingend leven drummend aan deuren…

In volle schoonheid weggenomen, Van de plek die was gereserveerd, Voor de liefste in pa en ma’s dromen, Hun kind, dat nu hun hart verteert. Weggerukt uit hun midden, Nu gezeten aan Zijn rechterhand, Kunnen zij slechts bidden, Voor hun dierbaar aanverwant. Moet ‘t lot het nu ontgelden? ‘T is immer Hij die over ons beslist, Wat er moet gebeuren…

elfjes vleugeltjes klein vlinderen naar boven elke nacht geven ze sterrenlicht…

waar de ochtendzon ons wakker roept waait een lentebries het frisse weten van de nieuwe jaardag die wij vieren mogen met vogels in de bomen die deze dag bezingen zoals langs de oever van de sloten rondom ook de sneeuwklokjes door violen begeleidt wit en vrolijk klingelen er is er een jarig hoera slaat de radio aan juist op het moment…

• voor lenie klein maar dapper - groot van stuk was ze niet - maar een persoonlijkheid groter dan groot want waar zij is - ook al zie je haar niet - daar juicht een toon daar klinkt een stem “ thuis” was en gaf ze aan haar grote liefde en wat zij samen hadden kinderen en kleinkinderen en waar zij is - weten wij - daar juicht een…

De mens is van nature nieuwsgierig, wil van alles weten. Hoe groter de bloedvlek hoe beter het is. Hoe imposanter de aanslag, we kijken met open monden, om maar niets te hoeven missen. We stoppen bijna op de rijksweg bij het zien van een bloederig ongeluk We proberen in en op kranen te klimmen, om te zien hoe of dat voelt? Ik vraag…

Dwaasheid in Hillegom Uit de subsidiepot: Duizenden euro’s voor Zo’n oude zak! Fatboy met nieuwe taak: Masturbatorium Knus in de huiskamer Wat een gemak!…

Mijn geestige geest is geestelijk rijkelijk bedeeld, om vele geesten in de geest van de mens van geluk, glorie, hoop, kracht en strijdkracht toe te bedelen. Opdat vrede en harmonie geestelijk de wereldlijke wereld gaan overheersen boven het heersen van afgestompte, zieke geesten. Geestig genoeg?! Je had moeten zien met welke geest ik…

Het is niet te bevatten vol ongeloof grijpt het nieuws ons aan veel van onze levens zullen 'uiteenspatten' maar toch moeten we verder gaan met de dagelijkse gang van zaken al zal dit zeker niet makkelijk zijn vooral het gemis zal ons raken jij was altijd zo nuchter, oprecht, joviaal, zonder schijn blijvend zijn alle herinneringen aan jou…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan. o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart…

na vele dagen en nog meer uren dacht ik plots even terug aan jou het was een tijd geleden… niet gezien of niet gehoord maar zeker niet vergeten je was diegene die mij en anderen kon laten voelen het leven is opnieuw begonnen bij goed verscholen doch ongelukkige momenten drong je binnen in menig hart het deed geen pijn je was voorzichtig…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je hier bent.” slaapdronken word ik wakker in de zetel, strompel dan voorzichtig naar de slaapplaats, waar ik dan iedere keer geconfronteerd word met een koude kamer en een kil leeg bed. gedachtes aan jou die komen spontaan telkenmale…

zelfs na onze dood wil het geloof ons altijd blijven schaduwen!…

De oude man zat voor zijn avondraam in stille mijmering zijn laatste pijp te roken ’t was bijna Kerstmis, dik gesneeuwd En zijn huisje lag van de dorpskern afgesloten… Zijn verpleegster bracht hem dagelijks ‘n bezoek anders leek hij door mens en tijd vergeten. Voor kerst brachten buurtkinderen hem iets zoets en zij zouden een toneeltje voor…

“Esprit caché des lois / qui d’ ici loin mais fort lié / dans les choses est exprimé” (onbestaande versregels gedroomd op 13/2/2017 tussen 6:30 en 9:00) sluipgeest der wet die ver van hier in strak verband der dingen zin verzet; bloeigedaante, warende doorheen verwelkte bloemen; spookgedachte, vluchtend uit gestalten die vergaan; aggregaat…

chiraal is het de vele schimmen die haar lichaam telt vooraleer haar lichaam raakt het blanke laken waarop het als een teken kwetsbaar ligt te slapen, naakt bij nachtinval. de maan slurpt slierten mist die van de kale takken druipen. heel de dag sleurt zij het mee, het vreemde hier en daar, dat onverwacht gebaar. zij vindt het woord niet…

hij is een kunstenaar zo fluistert men een zanger of een dichter schilder ? hij was ook haar minnaar schaamteloze wezens doch niet onmogelijk zo fluistert men zij glimlacht zwijgend als hij iets met haar van doen had gehad zo fluistert men zacht wat niet onmogelijk was voelde ze zich nu heel wat ze had het altijd al hoog…

Inkeer en inzicht in een mooi bed van stilte cadeau van winter Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.…

Het wordt echt koud, de sloten vriezen dicht En dus verheug ik mij op winterpret Ik haal mijn oude schaatsen uit het vet Voor als er straks een flinke ijslaag ligt Mijn kind moet dit natuurlijk ook beleven Dus stel ik voor dat scholen ijsvrij geven…

Gedreven en bevlogen Welbespraakt, nog ongerept Met vele snelwegen aangelegd Waar passie in overvloed Enkel soms de rem wordt opgelegd Tot daar al dat bloed Wollige mist en stromende regen Als een hert die in je koplamp kijkt Waar grenzen om de hoek liggen En met de accu halfleeg De omweg pas begint Oh Dit mooie brein van mij…

Je gaat op reis Lang heb je gewacht, en lang heb je verlangd Hard heb je gewerkt, dat blijft niet onopgemerkt Enorm heb je het verdiend, meer dan elke andere collega of vriend Hevig ga ik je missen, maar ik zal proberen niet te crisissen Intens groot is mijn liefde voor jou, ik hou oneindig veel van jou Gauw zie ik je terug, in mijn dromen zelfs…

Mijn laptop is noodlottig voor mijn zaad, Want als ik daarmee op mijn schoot ga zitten Dan schijnt dat ding mijn scrotum te verhitten Waardoor mijn sperma lelijk wordt geschaad. Dus neem ik ook geen dames meer op schoot, Want dan gaan vast nog veel meer zaadjes dood.…

Wat onvoorstelbaar leek wordt werkelijkheid. Sterker wordt wie altijd kwetsbaar was. Zo wordt duister, ondanks alles, licht. Mijn artsen geven me hun beste krachten. Mensen zeggen me dat ze van me houden. Familie, op wie ik blind vertrouwen kan. Ik leef nu in het middelpunt van liefde. Geliefd, zoals een pasgeboren kind. Ik voel onvoorwaardelijke…

waarom moet ik plots denken aan zwarte kooltjes een oranje wortelneus het alpinopetje op de markante kop van een sneeuwpop waarom denk ik juist nu aan het geveegde paadje gele klompen bij de deur de appelen op zolder resten winter ze dwalen in herinneringsverhalen waarom juist die serene gedachte nu zo dichtbij… waren er in de…