Alle inzendingen over resten OR herinnering

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Een stem van peutertijd tot puberjaren: Bor, Smirre, Grote Smurf en Rataplan Er restte in je hoofd een echo van Al blijf je de herinnering bewaren Als Bor de Wolf het kon, dan klonk er nu Een diep, doorleefd en melancholisch húúúúú...…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

tasten, en blijft in feite vervolmaakt, wat hij in het ziellespel durft aan te raken, te delen met z’n handen die de muzen strelen, is hij tot stomheid geslagen, schuilt achter spiegels waarin hij beeld en alter ego herschikt, likt de tijd uit wonden die hem naar het licht hebben gedragen verbaast door de maakbaarheid van de muze,wat rest…

al is niemand aansprakelijk het is niet eerlijk de pijn gaat niet meer voorbij al de rest wel…

na, als spinrag in de kamerhoeken, het web waarin de glinstering van tranen zich edelstenen waanden, alhoewel ik in het heden al voorgoed vertrokken ben, in dat bed hoeft de tijd mij niet te zoeken, op de spiegels van het verleden hangen nog de druppels wasem van mijn stem, één goede schoonmaakbeurt en de ruimte is weer vrij van resten…

Als ik eindelijk in slaap gevallen ben Dan droom ik van je hand En dat we samen lopen In Hoek van Holland aan het strand Mijn lief ik mis je oh zo zeer Wat rest dat zijn de dromen En herinnering aan jou Mijn tranen blijven stromen…

als de waarde van het leven verdwijnt in grijze mist de eens stralende liefde walmt als een kaars zo ook de eens schitterende geest zijn waarde verliest herinnering slechts rest knipt de dood genadig de laatste rafels los…

is de bewering van; ' aan alles komt een eind ' ik zal er nooit aan wennen afscheid nemen van mensen en de dingen die voorbijgaan natuurlijk zijn er de herinneringen maar ook die zullen spoedig vervagen in mist van tijd rest ons slechts het berusten en het gedogen van vergankelijkheid…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Geschilderde onmacht Vertelt het verhaal Van de dingen Die niet mochten zijn Verscheurde herinneringen Dwarrelen om ons heen Gevangen in de ochtendzon Schitteren zij nog een laatste maal Al snel rest niets Dan duisternis en ben ik De vraag op alle antwoorden Voorgoed verloren…

Als het venster van de nacht zich sluit, en mijn bewustzijn achterblijft rest mij alleen nog de herinnering van mijn werkelijkheid.…

De dood heeft je meegenomen niet naar de zee of naar een graf maar naar de droeve stilte van een bos daar ben je uiteengevallen je bestaat niet meer de resten zijn vergaan maar de herinneringen zijn sterker dan ooit het lijkt of je weer danst weer naar me lacht mijn haren streelt zo eenzaam in dit spiegelspel.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Vermaken wij snaken ons graag vaak Met botkloppen in een groep In Barend's sputterende sloep Of doorstruinen per abuis krachtens de vergane kwaliteiten Van sinds lang verjaarde rariteiten De ontgroeide kinderkamers van het huis Waarin dit langvervlogen nest Frontaal geframed of omziend over schouders Nu ingelijst op de plaats rust rest…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Eens liep zij daar in de tuin over de zachte rose rozenblaadjes en luisterde naar zijn woorden zacht fluisterend in het donker van de nacht nu rest haar enkel nog de herinnering van zijn lichte wapperende haren rondom de rafels van haar gezicht haar zilveren huid bestoven met de zoete geur van zijn bestaan…

op de evenaar van mijn leven tracht ik de even en oneven aren van mijn innerlijke storm eindelijk te bedaren positieve en negatieve herinneringen bedachtzaam te verenigen zoals een ritssluiting die niet langer scheidt doch gapende wonden verbindt opdat aan het slot littekenweefsel rest…

Wat blijft zijn vervagende herinneringen aan ooit gestelde vragen, eens gegeven antwoorden, er is niets meer te raden nog. Rest mij de ontgoocheling, een onthullende verbazing, waar niets meer is van dat wat was. Ergens tussen toen en nu zijn wij ons verloren.…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Herinner ik me slechts, het eindeloos verlangen, in mijn hart.…

Herinner ik me slechts, het eindeloos verlangen, in mijn hart.…

de spiegel ziet mijn zee achter holle ogen tranen enkel slierten zeewier in mijn schedel ankeren verwaterd wrakhout vermolmt de herinnering aan uitgroei maar kiert naar buiten binnen rest slechts het grote geheel en ik ik at de dag die ziltig was…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

alles wat er rest is een armband rond mijn pols, een glimlach achter glas en stilletjes herinneren ik zaai het zaad van lila klaprozen ik zegen ze, heel stil de wil om ze te laten bloeien overschaduwt het geheel het zijn er veel een glimlach over warme aarde het zijn er minder dan de waarde van de hinder en de tranen in mijn keel…