Alle inzendingen over rivier OR leven

De rivier grijpt zijn kans, hij wordt breder, nog sneller... Maar net iets te snel misschien..? Zo rustig, klein begonnen, nu een grote, sterke rivier, niemand kan 'm meer tegenhouden, alleen hijzelf zou kunnen stoppen...…

In de stalen rivier van jou geest stroomt het water niet meer. Vervuild door de schijnaanpassing die je leven is. Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever.…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

en een dag, als een zomerse vlinder in vlucht Nectar is overal te vinden, we laven ons aan nieuwe dromen De rivier meandert naar oorden waar droom en daad samenstromen…

er is een rivier blijven stromen en aftakkingen gaan hun eigen weg zij sijpelen langs verboden plaatsen waar ze niet horen te zijn krijgen eindelijk klein waar ze al jarenlang op jagen het geweten van dit water heeft blijkbaar geen grens kan zoiets gemakkelijk dragen…

we komen in onze toekomst aan treden buiten oevers verkennen het land dat zich altijd in vlakte verschool dat zich binnendijks veilig waande voor de bocht in de rivier de stroming houdt voet bij stuk van hoog naar laag beneden wacht de zilte moederzee oneindig gestaag nu we de stal ruiken, horen we de branding ruisen we verlaten…

het leek op toeval of een bekend gelaat dat van een glooiend dal in weelderige weldaad uit onverklaarbare lucht vliegt een eend tegemoet kalme spiegel, zachte zucht dicht bij rustend gemoed de tijd lijkt eeuwen geleden water, ver weg van hier met lijf en leden afgesneden och arme, oude rivier…

Dat reflecties van het omliggende landschap of de open lucht met zijn hemellichamen en wattendeken aan wolken een eigen leven leiden op de dynamiek van het water: hun vormen spreken voorstellingsvermogen, fantasie of verbeelding aan; een stilte nabij.…

Ik kom zelfs voor in een geweldig lied Al weet ik niet wie of het heeft geschreven Een Canadees of zeeman, was het niet Een witte man die met een squaw ging leven?…

van een weerloze rivier…

Laat mij rusten in het land naast de rivier waar liefde leven schonk niet ooit of overmorgen nu lijkt me wel goed hoe moe denk je dat lamme vleugels kunnen zijn waar nog dalen als zelfs de zon geen dag meer halen kan enkel hier strijk ik de veren oeverloos naast mijn rivier…

Zwervend langs rivieren op zoek naar 't vervolg van ons leven, mocht dat er nog zijn vastgelegde herinnering eerder in zwart-wit, nu in kleur afgedrukt vind ik ze mooier hoewel tijd 't echt niets kan schelen immer geschoten de stad uit langs de brede, soms kolkende rivier…

Laat me verdwalen in dit mysterie van verwarring, totdat ik niets meer weet over niets weten, totdat dit ik verdronken is in deze rivier, en het enige dat blijft het leven zelf is.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dragende krachten Mij voortstuwend Met jouw heerlijkheid in mijn nabijheid Eeuwige dank Zuchten van geluk Wanneer jij mij kust Acceptatie van alles Zelfs de stormen Mijn leven gedeeld met jou Nooit meer anders willen Als een devotie waarheid geworden Wanneer de rivier tot leven wordt gewekt Het geloof in het lot Ook al zouden…

Het bos- of weidebeekje drenkt en laaft zijn omgeving behoedt het leven in hem is niet te vergelijken met rivieren als Rijn en Maas doch door oertijd gewrochten mag het evenzeer bestaan.…

geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen oeverlanden zijn het blikveld uitzicht over levend landschap jij vliegt hoger riviervogel jij volgt de rivier… Ik kijk uit over de rivier maar ik denk aan de zee, het leven is jong, jonger dan voorheen onze liefde nadert het licht naast het bed van jouw dichterschap wordt…

Ik liep naar de rivier Die stroomde met gestage vloed "Waar ga je heen?” vroeg ik de rivier “Naar onbekende oorden,” zei de rivier “Ga je mee naar de onbestendigheid?” “Oké,” zei ik en nam een duik…

Mijn wortels zijn door een rivier omgeven, met water van het zuiverst soort, hoewel ik lig geveld voor dood is er één hoop, mijn wortels leven. Vrij naar Psalm 1.…

als dief in de nacht bestormt water slapend land steelt mensen uit hun leven oevers verdwijnen rivieren vechten zich vrij de wanhoop golft ver…

Dit is geen gewone rivier Die zoals van haar verwacht wordt Ergens uitmondt in een breed Uitwaaierende delta ergens aan Een kust - Mijn rivier gaat tegengesteld, Stroomt van een naamloze kust Van een niet nader te noemen land De droogte in, brengt water Voor hen die dorsten, en vruchtbaar Leven in de woestijn Waarin zij uitloopt…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Het lijkt mij niet te vinden, omdat de rivier ze te ver verspreidt. In het verdronken land tussen de rivieren bevindt zich ergens mijn niemandsland. Omspoelen soms de kolkende rivieren een onrustige binnenbrand.…

op weg naar eeuwigheid Bij het raam ontdekken het leven is als de stroom hier en nu en niet later dat leerde ik van het water…

Mijn leven riskerend, reizend door berg en dal. Hier sta ik dan wachtend op m'n laatste reis, niet wetend wat er komen zal. Ooh edele zeeën, door schone rivieren gevoed Ooh waarde aarde, toon mij uw gemoed. Mijn leven geleefd, mijn paden bewandeld.…

Nog duizend stappen te gaan naar de oever van de rivier. Ik loop rustig want ik heb geen haast. Het hart klopt door, ook zonder elkaar. Volwassen kinderen van het leven. Niets kan eeuwig duren. Ook deze rivier ontkomt er niet aan. Ik maak mijn handen los, Ook al kost het mij moeite. Het is beter om de stilte te laten stromen.…

Alsjeblieft droom in mijn droom heb de lef om in mijn droom te leven het alleen zijn is een wonderlijke plek hier op aarde kom we gaan naar de rivier het is maar even bloemen zwijgen een heimweelied zal klinken in de nacht het samen zijn is gekomen tot empathie het leven heeft haar mooiste dromen.…