Lopen over prikkeldraad
de armen wijd gespreid
rubberzolen vinden grip
op scherp gedraaide punten.
De blik gericht strak naar
het eind, niet naar omlaag
waar zwart moeras zich roert.
Geen stok, geen uitgestrekte
hand, maar voet voor voet
van hak tot teen, van hak
tot teen, rechtop.…
Te winter toen het had gesneeuwd,
Wit op de zwarte kiezellaan,
Was het zo heerlijk, zonder geluid,
Op onze rubberzolen gaan.
We hebben toen 't geluk beseft
Te gaan door het leven, stil en rein,
Het goede te doen, zonder gehoord,
Zonder herkend te zijn.…
in de holte van een torenspits
een kreupele kroon in de mist
glipt de duif door een kier
het gebinte kreunt onder een dunne mantel
trefzeker als de naald van een kompas
strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool
ribbels in een vlies van slijk
herinneren aan de gebochelde dwerg
die schichtig maar sluw
achter orgelpijpen wegduikt…
kleerkast
ze wist de duimafdruk van de spiegel
slaat geen muffe spleet, geen hoek over
zij sluipt nederig op teenkussens
maar het parket kraakt
ze luistert naar de knagende worm
genesteld in een gang in de schoorsteenmantel
ze hinkt binnen de voegen van de tegels
een oud, bijna vergeten kinderspel
de bezem veegt de ribbels van de rubberzolen…
je droeg kniehoge puntlaarzen van leer
de veters gekruist van haakje naar haakje
je wankelt op rubberzolen door slijk
een scheur in zwart nylon
dat rond jouw knieën rekt
katoen fladdert om dijen
een pittig model met een ruitmotief
in vlakken en plooien verknipt
met een zigzaglijn van knopen
het witte shirt was met vet besmeurd
ik heb…
de mist over de velden
steekt een paar kozijnen tussen de buien
brandt een regenpijp vanuit de erker
en loeit nog even na uit hitsigheid
Het gras snijdt de druppels aan
met druipende monden plakken ze aan elkaar
de laarzen schoppen de koppen uitéén
klittend in bosjes op de zijkanten
de achterhoofden leunend tegen het omvallen
plasjes rubberzool…
de donder dringt en rolt hoekig over scherven
een dek dat knispert, de doffe speklaag
onder de ribben van een rubberzool
dit is het late antwoord op de iele schicht
in deze diepvrieslucht wil geen vezel bederven
de zeebonk veegt het kristalpoeder van de stoppels
duikt gapend in het donker dons van de kajuit
knieschijven in de klem van een…
948
Bezig met laden