er komen zwarte luchten bovendrijven
het schaduwdonker grijpt verlicht de macht
een schel geluid groeit aan tot volle kracht
ik voel mijn lijf door doodsgevoel verstijven
dan landt een vloot van onbestemde schijven
met lampen die als ogen van smaragd
een einde maken aan de prille nacht
m’n pen kan angst en beven niet beschrijven
een wezen…
Ik dook naar de aarde op weg naar een stad,
maar niemand die opkeek van zijn telefoon,
een ruimtewezen vond men heel gewoon
geen mens die maar even belangstelling had.
ik zag dieren in een kooitje zielig staan,
alleen de mensen liepen er vrij rond
al vond ik velen dik en niet zo gezond
ben toen teleurgesteld maar weer weggegaan.…