13521 resultaten.
De zee
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 216 Schuimkoppen drijven op de golven
woest is de zee
een zandstorm verduistert het gezicht
de vuurtoren schijnt met zijn licht
in de verte vaart een boot
daar komt weer een hevige windstoot
heerlijk is het aan de kust
je komt er zo tot rust
uitwaaien aan de zee
het voelt zo tevree!…
Drenkeling
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 53 Nu je gevonden bent
mag je gaan rusten lieve
jongen.
Rust zacht....?…
Het licht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 297 De zee rust niet
Dus laten wij nu rusten
Voorbereid op wat komen gaat
Of wat de kern is van hetgeen bestaat
Laten we rustig wachten
Tot de zee ons overspoelt!…
Oergrond
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 568 De zee die gaarne neemt, knijpt soms een oogje toe
door schitteringen op het eigen water en kent de rust
waarin het pril ontstond, alsook de vraag, wat zal er blijven
want golfslag is, van tijd tot tijd, zijn rust en stilte moe.…
helemaal alleen
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 917 vanaf het strand
turend over de zee
die kalme zee
starend over het water
rust over me heen
kijkend naar de lucht
ben hier alleen
genietend
genietend van die rust
aan de stille kust
leg me neer
op het strand
sluit mijn ogen
droom
oh heerlijke droom
plots schrik ik wakker
kijk om me heen
voel me verlaten
voel me zo alleen
stap maar…
Wandelend
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 187 [Dit schreef ik voor lieve mensen]
Wandelend
Wandelend
bij de zee denk ik aan
een overledene.
U hebt nu rust gekregen.
De mensen zijn
blij dat ze u in het leven
gekend hebben.
Trots zijn ze hoe u was
en dat u zoveel liefde
hebt kunnen geven.
Rust zacht,
liefs,
uw man, kinderen,
kleinkinderen en
achterkleinkinderen.…
Voor Cor van Schaik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 435 Beeldschoon jouw afscheid
langzaam kleurde de lucht
rood in Zomerland…
De ontmoeting
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 163 alle kleuren heb
ik aangetrokken
op dat ik je
niet kan mislopen
de wereldkaart ken
ik van buiten
zodat ik onderweg
niet stranden zal
nu de mist haar
rokken laat zakken
slaat de schrik me om 't hart
daar de weg ineens verloren lijkt…
Bloemen voor Fairouz
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 647 Zij die zoveel leven bracht op Internet
is heengegaan zonder ons te verlaten
want wat zij achterlaat is blijvend
gedachten, emoties, verbondenheid
in de hemelse tuin
van mijn onderbewustzijn
bloeien de mooiste bloemen
eeuwig voor Fairouz.…
Verdwaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 232 hoe kon je zo verdwaald zijn
was het leven zo’n gevecht
de strijd in jouw hoofd
ondoorgrondelijk
hoe wij jou ook liefden
bleek dat niet genoeg
niet voldoende reden
om te blijven
daar waar wij zijn
wij die het leven anders ervaren
al is ’t nooit zonder slag of stoot
is het gemis al begonnen…
Abrupt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 196 het verschil tussen gisteren en vandaag
is een immense stilte
die je achterlaat
je stond aan het roer van een schip
met eindelijk verse wind in de zeilen
al ben je abrupt van koers veranderd
heb je het aardse verruild voor het hemelse
want zomaar tussen gisteren en vandaag
is het doek gevallen…
Afscheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 267 bij aankomst
vielen bevroren
tranen uit de lucht
het was een weerzien
van dwarsliggers uit alle hoeken
te midden van borden vol leuzen
stond de kist
erboven prijkte een mooie foto
van Ferry met poes op schoot
ik heb nog nooit zoveel
fotografen gezien Fer
op ’n crematie
zij kwamen allemaal om
Opa Water te groeten…
Plots
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 ben je uitgevlogen
ons voorgegaan
wellicht
van hier waar je
sinds ‘56 woonde
ging je over in ’t licht
nooit meer Maison Kelder
gebakjes eten, met jouw verjaardag
voor ’t Nieuwe Jaar
zal de stilte ooit gaan wennen
al voelt ’t voor nu
wel heel erg raar…
De tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 151 tikt onverminderd
door
niet even
staat hij stil
nu jij
ons ontvallen
bent
veel te vroeg
in de bloei
van jouw
leven
omringt
door liefde
….
en de tijd
tikt onverminderd voort…
Vloedlijn
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 757 De rust, die alles in zich heeft,
de kalmte van de zee
geeft mij een
opgelucht gevoel
van het lopen
langs de zee.…
Die eindeloze zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 wolken
die je gedachten laten kolken
laat de rust in je hoofd vrij
haal de steen van je hart
licht het lood van je voeten
en spring samen met mij
in de zee, die eindeloze zee…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stormgebieder
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 117 "Val wind", sprak Mozes
Yam Suf lang genoeg gedeeld
ging de storm liggen…
Eb en vloed
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.662 Sporadisch vallen tranen
Als herkenning
Op mijn pad
Veel draag ik mee
Op mijn schouders
Naar de zee
Zonder tussenpozen
Zonder rust
Hoop ik daar verdriet te lozen
En dat de zee mijn leven sust
Zij zal een meter stijgen
Door het huilen dat ik doe
En ik zal mijn schouders strelen
En ik zal voelen: ik ben moe
Dan voel ik zeewind…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.264 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.649 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Zeearmen voor zeegodinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 Belandt zij zonder
Chicanes aan land
Donderend en denderend
Extravert
Frenetiek de
Gretige gulzige golven
Hoorbaar hongerend
Intimideert zij
Jubelt zij haar
Kolkende klaagzangen
Lyrisch haar landschap
Mooie maanzieke reuzin
Neptunus maant haar tot kalmte
Oeverloos opent ze haar
Panorama’s deze non-
Querulante sterre der zee…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Uitvaart ~ Voor Marion ~
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 472 nu de zeilen zijn gehesen
jij aan jouw laatste reis begint
je lichaam bleek niet te genezen
vaar jij met de morgenwind
op naar nieuwe avonturen
varend naar het zomerland
dankbaar voor alle mooie uren
staan wij aan de waterkant
zeil je langzaam uit het zicht
overmand zijn wij door smart
maar je warmte blijft en licht
voor altijd in ons…
Graf en kruis
poëzie
3.0 met 7 stemmen 750 Die iets diers naar 't graf moet brengen,
Plante stil een kruis daarnevens:
Schoon dan de ogen tranen plengen,
In het hart komt hoop des levens.
Waar bij 't kruis de tranen vloeien
Om hetgeen men 't graf moest geven,
Daar gaan schone rozen bloeien,
Rozen, die het kruis omweven.…
Grafbeplanting
poëzie
3.0 met 3 stemmen 530 Op het zwijgend erf der doden
Moet de treurwilg zijn gezet
Maar de popel ruise er nevens:
Bij de rouw het stil gebed.
Op het zwijgend erf der doden
Sta de donk're beuk in de aard;
Maar de meidoorn sta er nevens:
Aan de weemoed hoop gepaard.
Op het zwijgend erf der doden
Bloeie 't roosje in de…
Lieve Pa,
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 493 ik spiegel jouw schoonheid
terug in de rivier
welke 't brengen zal
daar waar de zon de aarde kust
kletterend van hoger gelegen
tot in 't kabbelend beekje
tot dat je weer
daar bent
samen met haar…
Genummerde bomen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 604 'k Liep alleen door het woud,
En te midden van 't hout
Zag ik enkele genummerde bomen.
't Was een merk, dat ze alras zouden worden geveld.
'k Zag de houthakker, die door de heer was besteld,
Met zijn bijlen en zagen al komen.
Ik stond stil en ik dacht:
Van het menselijk geslacht
Zijn zo telkens ook enkele…