Alle inzendingen over schaatser OR beeld OR dooi

Aandacht, gedreven door liefde, kan zelfs het meest bevroren hart verwarmen...…

Ik zit voor het open raam van de kroeg. Het is zonnig, het is nog vrij vroeg. En zeer, zeer vroeg was vanmorgen het licht, de wereld, de zon en het jaar, waardoor ik liep in snel, verend ritme, stromend en stralend - en lachend met haar, die nu met een blinkend gezicht tegenover mij zit. Zij lacht, haar tanden zijn wit. De schaduw op onze…

Mag het dan nu weer afgelopen zijn Geen diktes meer bij Sloten of Stavoren Zo'n Wennemars, ik kan hem niet meer horen Geen een laat nog zijn kruisje zien,verdwijn! En alle Friezen die zijn losgelaten Gaan jullie ook gewoon weer Hollands praten?…

de ijskorst in haar zal alleen maar ontdooien door zoute tranen…

Het verwoest een droomaanzicht Regen, inslaand in de sneeuw Het witte dek is niet meer dicht Geen schim van wat het was Wat ooit een sprookjesland inhield Is nu nog maar een plas Mijn liefde was ooit zuiver wit Puur en onbevlekt Zij leek voor de eeuwigheid bestemd Maar is nu weggelekt De sneeuw werd langzaamaan een bui Wat puur was dat werd…

Droef is de dooi maar als uitgeblomd gesmolten bloeisel gefilterd komt na duistere reizen door wijze grond kristal is voor de ogen, wijn voor de mond, muziek voor de luisteraar, drank voor de plant, dan leer ik de lesse, van dooi in 't verstand.…

Helder zie ik door het tuinkamerraam de onvrede die mijn roetzwarte geest voedt, het glas dat mij afsnijdt van de lente: buiten het voorjaar, binnen een strenge vorst, met zicht op ontluikend groen de vraag of de dooi ooit nog op mijn hart een aanval doet.…

Sneeuwpoppen, Bewakers, zij hielden Warmte binnen Dooi. Gedachten Kleuren doken op Vogels stoven op…

de bermen van de wegen wanneer het geglazuurde dons onder gestrooid zout krimpend tergend traagzaam er vergrijst mistig wollige nevelen nu luchten over verkeer dat treuzelig rijdend bruingrijs met pekelregen sproeit naar de schuifelende wandelaars op het spiegelgladde wandelpad waar koning winter net nog heerste zwaait nu vrouwtje dooi…

De schaatsers uit Amerika zijn snel, maar ook hun roem is maar van korte duur. Al rij je duizend rondjes in een uur, records van vroeger zijn niet meer in tel. Zal ooit de mens het winnen van de klok en komt men eerder aan dan men vertrok?…

Die schaatsers zijn verrekte eigenwijs, Dat volk begeeft zich constant op glad ijs.…

Ik word vanmorgen maar Moeilijk wakker - mijn Ik wil wel, maar mijn Hoofd wil niet in deze Wereld van graniet Waar elke warmte wordt Tenietgedaan en waar elke Sprankeling van hoop als Een zacht veertje wordt Weggeblazen alsof het er Nooit geweest is - heb ik Me nu daadwerkelijk vergist, Of komt het doordat mijn Hoofd vol zit…

Op mijn dooie gemak, zeg maar dooie akkertje, struin ik langs het water kijkend naar de schepen, de vissers, de meeuwen, de golven. Op mijn rustige dooie gemak vervolg ik mijn akkertje.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De zomer is er voor wie houdt van heet, de herfst voor wie graag paddenstoelen eet, en schaatsers moeten het met winter doen. Maar jonge minnaars zijn voortdurend smoor; verzaligd zoenen zij seizoenen door.…

Al werd het van de schaatsers wel verwacht Toch hadden zij geen zin de vlag te dragen Daar zij met vlag en wimpel wilden slagen Op hun Olympische medaillejacht. Dus gaat die vlag straks voor henzelf in top Dan pas zien zij naar onze driekleur op.…

De schaatser was zeer ontevreden hij had niet hard genoeg gereden…

dooi Die tunnel kent een eind Dus blijven hopen op verlichting…

verstilde woorden wachten onder flinterdun ijslaagje op dooi…

Het seizoen bepaalt het kan vriezen of dooien als sneeuw voor de zon.…

Een dooie die heel besmettelijk is?? met een woord:....??? GEVAAR-lIJK!!!!…

Maar nee, de schaatser schaatst zoals gewoon. Het is gezeur, geklets, gestook, geëmmer. Wanneer hij stopt bepaalt de Beer van Lemmer.…

Draaiend en krassend maken de schaatsers etsen in rossig zonlicht. Traag verdwijnt de zon: oranje nevels stijgen in het kale bos.…

meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi! Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’, Dat al wat dor is, word’ weer mooi! - Ik ruik de geur alreê van gras en hooi Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak, Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi!…

Wat doe je zoal In dooie tijd Zeg jij die doelt Op tussenpozen die Liggen tussen gebeurtenissen Die aanstaande zijn En die het leven kleur Zullen geven - die in Grootsheid nooit vergeten Zullen worden - dooie tijd Die hoe dan ook gedood Moet worden met gedachten Die sowieso altijd In de mens aanwezig zijn…

de top van de berg wiegt als een slaperige reus van noord naar zuid van oost naar west wiegt hij een halve slingerbeweging per seconde heen en weer de trillingen zingen een lied van een schaatser in de verte op het ijs nee de reus snurkt niet…

Zo´n naamgrap is wat flauw, dat weet ik wel, maar mijn geëtter komt door een gezwel dat hij die Jumbo schaatsers aan wou smeren. Ik dacht wat lult die Jillert toch zwart-wit. Maar hij denkt ook zwart-geel die kankerpit.…