Alle inzendingen over schat OR ontoegankelijk OR zij wordt uitgeput,

diep verborgen in mijn hart zijn er tranen die niemand ziet alleen durf ik de reis niet aan wil jij, mijn lieve vriend mij helpen sturen de weg van verleden op zoek naar het verschiet en ik je vol vertrouwen een glimp zal geven van verscholen schatten der duisternis bestaande uit liefde en verdriet zodat er niets geheim zal blijven…

Een vlaschaard die bloeit maagdelijk blauw deze hier een schat voor het oog…

Maar 'k had mijn schat verborgen Tot verre, veilge tijd: Toen de onverzade zorgen Dwongen tot stage strijd. Waar ligt mijn schat geborgen? 'k Zocht in mijns harten grond Alnachtlijk tot de morgen Of ik hem wedervond. Waar ligt mijn schat verborgen? 'k Heb u zoveel beloofd.…

Een schat, waarvoor ik alles wat ik heb zou opgeven. Toch blijft hij zo bescheiden, zo beleefd, alsof hij zich niet bewust is van de schatten die hij heeft.…

Als de afwas af was was de was nog niet af was nog aan het draaien moet nog centrifugeren nog drogen, opvouwen en/of gestreken in de kast of op de plank Dan is de was af maar dan staat er weer een afwas Eerst mezelf maar even wassen dan was ik mezelf af voor ik de nieuwe afwas af was!!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In de zitkamer van het ziekenhuis valt hij -- uitgeput in slaap.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

de uitgeputte stad sterft in de vluchtigheid van haar gedaante haar gestalte in een verwaaierde wind haar hart in een laatste trillende beving als een trage reiger zwevend over de versteende oneindigheid draaien wijzers onzichtbaar waarin de koekoek zingend het einde van de wereld verkondigt…

Uitgeput en uitgeblust, zit ze uiteengezakt in een zitzak, het kost zelfs veel teveel moeite, haar wangen tot een glimlach op te trekken, dus ook die zijn uitgezakt, hangen als zakken naar beneden.…

Ik kijk in de spiegel van jouw ziel Ik zie mezelf niet Toch ben ik uitgeput…

Vaders koffertje: hij opent het, sluit het weer -- uitgeput en triest.…

de taal gewoon zoals het moet leesbaar vooral geen hermetisch gesloten zinnen doch slechts de klare taal die het ontoegankelijke doet ontginnen... de dichter ploegt en trekt voren in een akker van taal de lezer echter neemt notitie en begrijpt het allemaal…

ooit heb ik geprobeerd je geheim te doorgronden, maar je pakte je zout in en droeg je geluiden weg en in je golven stond: verboden toegang vergeefs probeerde ik de dagen op muziek te zetten maar ach zelfs de regen liep mij nonchalant voorbij, en met eeuwen stof over mijn voetstappen bleef ik in de trieste sfeer van oude gebeden…

langs eindeloze wegen, vol onmacht en ontoegankelijkheid, voor eeuwig verzwegen... luister naar mijn adem, wees één met mijn geest, en ervaar in stilte, waar ik tot nu toe ben geweest...…

zo stil ben jij niet toch heb je diepe gronden je fladdert als een vlinder als door niets gebonden maar in de woorden door jou stil bedacht proef ik donkere diepten een ontoegankelijke kracht een sluimerende wereld die schijnbaar niemand kent zit eens stil m'n vlinder vertel me wie je bent…

na jaren van vergeefs verlangen heb ik tederheid verbannen in koele zinnen ver het zoete minnen bevroren dromen nooit uitgekomen verpakt in geur en kleur veilig achter de gesloten deur met staal en ijs bouw ik een paradijs verberg mijn spijt in ontoegankelijkheid…

Ik weet dat ik niet meer aan de verwachting die jij van mij hebt voldoe maar telkens verder springen dan ik kan of steeds maar weer dezelfde hoogte halen maakt me moe ik struikel over lijnen die te strak gespannen staan en voel de latten die jij legde zijwaarts hellen de vensterloze wanden van het hokje waar ik volgens jou in pas…

In een houten kist op zolder vind ik weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht…

Ik wou even zeggen Dat ik van je hou Dat hoef ik niet uit te leggen En als ik een keuze hebben zou Ging ik hier weg Samen met jou Die andere mensen hebben pech Ik hou meer van jou Dan dat ik van iemand anders zou!!…

Als bloesem in het voorjaar als dauw op een blad de maan in je ogen het leven als schat de glimlach op je lippen de glans van je haar een blik uit jouw ogen die ik zo bewaar de zee die wij horen een meeuw in het zicht ik schilder de plaatjes met mijn ogen dicht jouw hand in de mijne hier aan het strand een liefde voor leven doen wij…

heel diep, op het mooiste plekje van mijn hart woont mijn allerliefste schat...…

ik heb een probleem ik hou van jou…

Mijn schat in juwelen, parels of in woorden. De klank van je stenen of getik van mijn pen. Jouw omhelzing schittert in het duister. Elk metaforisch beeld brengt mij in het Zen. Iedere golf wat uitstrekt over mij heen. Het geruis van de deining tegen de kust. Deze schat is een ervaring van het heelal.…

ik zie je te weinig maar wat ben ik blij als ik je zie er zat een vlinder op mijn gordijnen gisteren een mooie vlinder en ik dacht aan jou die vlinder zat er echt terwijl het toch bijna winter is en er geen vlinders kunnen zijn…

je zit nu in Afghanistan bij je man daar waar je niet bij wilt zijn kom terug alsjeblieft je zit daar al te lang en je bent al te lang weg uit mijn armen het is koud in klote Kabul en nog kouder is het in Amsterdam zonder jou…

Richt je Naar je kern En vind De schat Waarin realistische Beloften liggen…

zachtere wanen we liepen de lange weg naar een zorgeloze toekomst winterzon in onze zomerharten we spraken dertien verschillende liefdesgoden hadden veertien mentaal gegronde aandoeningen en niet genoeg om echt te verdwalen achter dikke gordijnen vond ik geen beelden om jouw zachtheid uit te drukken in een ander woord dan schat…