Alle inzendingen over schoenen OR afscheid

als woorden knellen net als te kleine schoenen kan een glimlach of een knipoog zo mooi blootsvoets lopen…

de wereld is stil in de verse sneeuw knerpen mijn nieuwe schoenen…

Wie wil die ene schoen, Stop maar in de oudeschoenenkast. Het is misschien wel zielig, Maar ja, wat kun je eraan doen. Ik denk dat het nu tijd wordt, Hem ook maar weg te doen.…

Angst om te falen je zit enorm te balen waarom toch die onzekerheid raak je die nou nooit eens kwijt stond je maar sterker in je schoen niet twijfelen maar doen was je maar zo spontaan dan zou het allemaal veel makkelijker gaan.…

(Spijt?) Als sneeuw voor altijd die zon verliest soms ook mijn hart Natuurlijk niet van alle elementen Slechts van de medemens die kracht denkt te kunnen elimineren tot en met de allerlaatste vezel in onvolbrachte missie…

Nu maar hopen, dat je niet naast je schoenen gaat lopen.…

ik draag mijn eigen schoenen die (bij) mij passen mijn eigen laarsjes die mijn voeten heerlijk omsluiten ik kijk niet naar wat anderen doen…die tijd ontbreekt me heb mijn eigen geliefden een eigen leven en weet je? ik heb mijn eigen spiegel en ben blij met wat ik zie niets mis mee.…

Sint, was ik maar een toverfee Dan ging elk jaar weer met u mee Dan gaf ik u heel veel poen Voor ieder kindje in zijn schoen Want u komt niet bij ieder huis Soms zijn daar geen centjes thuis Misschien dat iemand er wat aan kan doen Ieder kind zet graag zijn schoen.…

Over schoenen hoort men mensen graag praten; en hakken klikken of zetten zich schrap, als men terugdeinst voor Italiaanse formaten, en zich beperkt tot de Hollandse stap.…

Nieuwe schoenen slenteren door de straat. Weer een paar in de menigte die zijn weg verstaat. Soms heeft men het leven niet voor elkaar. Wandelt het op schoenen van het verkeerde paar. Nieuwe schoenen dof en in slechte staat. Weer een paar in zijn passen uit de maat. Of de heerser een heerser zal zijn.…

Het geldt geloof ik als iets heel erg dappers Wanneer je Bush voor vuile hond uitscheldt En je wordt helemaal gevierd als held Als je hem ook bekogelt met je stappers. Maar omdat je die eerst had uitgetrokken Ben je dan op z’n hoogst een held op sokken.…

ouderdom toegeeft ik heb hier als jochie al mijn avonturen beleefd Het tuinhekje piept en in mijn oog een weemoedstraan en de herfstbladeren nestelen zich dicht tegen mij aan Ik kijk nog 1 keer aandachtig naar het huis ter afscheid draai mezelf om en loop weer 20 jaar vooruit in de tijd…

De grafdelver kende jouw gevoelens voor mij, jouw vrije held uit Havana Hij belde me en gaf het adres van het mortuarium waar je lag Ik heb je gekust, jouw voorhoofd dat ijskoud gloeide op mijn lippen ik kuste de hand op jouw buik en ook je witte schoenen, nee ik kon geen afscheid nemen Ach María, je liep de rivier in waar je van liefde…

Afscheid dat bestaat niet…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

De nacht verdween en de zon liet zich zien Na die plechtige dag er voor. Waar je treurde om hen, die leefden met ons En die je zo maar opeens verloor. Maar weet, dat degene die je mist niet voor goed er niet meer is, Want eens zal je weer bij elkaar zijn. Je bent in Gods hand, je verdriet is voorbij Om eeuwig gelukkig te zijn.…

Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!" Plezier kleurde zijn wangen, hij juichte door de gangen bij zijn oma in Bourtange, verlichtte knipperend haar jicht. Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!"…

Solidariteit werkt pas door wezenlijke eenheid maar daar wringt de schoen want alle mensen zijn anders, pluriform, en divers afwijkend: ieder mens, een uniek potje genen die knellende schoenen snel weggooien!…

resten van geluk in het profiel van mijn schoen ben er ingetrapt…

Halflege kasten Onder het bed geen schoenen Je bent er niet meer…

hij zag de chaos in het puin vond hij een schoen die niet van hem was…

Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk. Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen. Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk over de rest: want àlle mensen wenen. Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot. De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen. Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood. Uw ziel is klein. Ik kon het niet…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Wanneer ik daar door dat laantje loop stil mijmerend over de vergane dag met zachte stap, dat bergje oploop, steeds nader dichterbij... dan denk ik aan jou mijn liefste dier, slapend in het zilte gras, slaap rustig, slaap zacht, onze herinneringen blijven daar waar geen mens weet hoeveel jij voor me was... Hoeven lopen over je vergane…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…

Ik neem geen afscheid er is ook geen reden toe misschien maakt het dragen van de dag mij zo moe veel meer dat afscheid vooruit duwen niet over de schouder kijken nee, nooit afscheid.…

Soms denk je wel eens dat de kranten liegen Wanneer je leest wat mensen zoal doen; Bijvoorbeeld dat je zomaar met een schoen Een vliegtuig in de lucht kunt laten vliegen En dat je zo'n soort schoen kunt laten maken In een der Amsterdamse schoenenzaken.…