Alle inzendingen over schoenen OR blootsvoets

Door de oranje lanen van Jerez zweven maagden en heiligen, gemaskerde mannen slepen zich blootsvoets naar de toren. Rood stof dwarrelt op, de menigte fluistert en buigt onder het gewicht van kersenhout en wierook wolken.…

Haar ogen zijn als de zee vol hartstocht in haar branding als ze blootsvoets door een veld vol boterbloemen, madeliefjes en duizendschoon danst Het gras is warm van de zonnestralen ze bukt als ze een klaproosje ziet verrukt kijkt ze er op neer haar vingers strelen heel even maar de tere bloemblaadjes wat ben je mooi zegt haar glimlach…

van je rust genieten in je ogen dwalen je tred ontwaren het timbre van je stem ik zal je altijd blijven zoeken je altijd blijven zien je altijd kunnen horen in melodieën, verhalen mensenmassa's misschien maar blootsvoets in het bos waar onze droom is begonnen zou ik je voelen verbonden door het web van gouddraad dat we samen…

Dit zijn de schoenen van een man die als je zegt hier zijn je schoenen zegt daar zijn mijn schoenen. Denkt: mijn bloemen, mijn bloeien in de wereld. Hij reist op sokken voor zijn huis heen en weer. Hij komt weer binnen en verplaatst zijn schoenen. Is hij die lieve man die met de kinderen praat.…

ik kijk door het raam en zie wanneer ik even niet verdwaal een vreemd licht op het gras liggen het is veel zachter dan gisteren ik ga voorbij, blootsvoets onzichtbaar als een reiziger met koortsige handen die wolken bedenkt, heen en weer druppel voor druppel er waait wind misschien ben ik het sterven nog niet gewend in…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ze lijkt het leven wel te vieren ze doet niet aan lente of verrijzenis drinkt uit haar mok van overvloedige koffie ontwaakt elke morgen in een nieuw begin gaat slapen in een nieuw einde telt haar zegeningen blootsvoets in het bedauwde gras en weer gaat haar hart tekeer in het ritme van verliefd zijn vernieuwend en vertrouwd…

weg want lopen zonder schoenen op asfalt doet pijn o voetjes wat een pechweg…

Ze hebben mij vergezeld Mijn legergroene schoenen Over het strand in winkels Stappen vele miljoenen Ze hebben overal gedanst Zijn gestruikeld gevallen Geschopt tegen schenen Gescoord met voetballen Ze hebben overal gelopen Nooit een plek vermeden Stap voor stap zoekende Ook vaak zat uitgegleden Ze hebben mij ondersteund Geklauterd…

de wereld is stil in de verse sneeuw knerpen mijn nieuwe schoenen…

Wie wil die ene schoen, Stop maar in de oudeschoenenkast. Het is misschien wel zielig, Maar ja, wat kun je eraan doen. Ik denk dat het nu tijd wordt, Hem ook maar weg te doen.…

Angst om te falen je zit enorm te balen waarom toch die onzekerheid raak je die nou nooit eens kwijt stond je maar sterker in je schoen niet twijfelen maar doen was je maar zo spontaan dan zou het allemaal veel makkelijker gaan.…

(Spijt?) Als sneeuw voor altijd die zon verliest soms ook mijn hart Natuurlijk niet van alle elementen Slechts van de medemens die kracht denkt te kunnen elimineren tot en met de allerlaatste vezel in onvolbrachte missie…

Nu maar hopen, dat je niet naast je schoenen gaat lopen.…

ik draag mijn eigen schoenen die (bij) mij passen mijn eigen laarsjes die mijn voeten heerlijk omsluiten ik kijk niet naar wat anderen doen…die tijd ontbreekt me heb mijn eigen geliefden een eigen leven en weet je? ik heb mijn eigen spiegel en ben blij met wat ik zie niets mis mee.…

Sint, was ik maar een toverfee Dan ging elk jaar weer met u mee Dan gaf ik u heel veel poen Voor ieder kindje in zijn schoen Want u komt niet bij ieder huis Soms zijn daar geen centjes thuis Misschien dat iemand er wat aan kan doen Ieder kind zet graag zijn schoen.…

Over schoenen hoort men mensen graag praten; en hakken klikken of zetten zich schrap, als men terugdeinst voor Italiaanse formaten, en zich beperkt tot de Hollandse stap.…

Nieuwe schoenen slenteren door de straat. Weer een paar in de menigte die zijn weg verstaat. Soms heeft men het leven niet voor elkaar. Wandelt het op schoenen van het verkeerde paar. Nieuwe schoenen dof en in slechte staat. Weer een paar in zijn passen uit de maat. Of de heerser een heerser zal zijn.…

Bloemen plukt ze Armen vol bloemen Ze loopt blootsvoets Door het gras Haar tranen Zijn als druppels dauw Vallen op haar handen Tranen uit haar ziel Wie zou ze kunnen zeggen Wat haart hart beroert Ze gaf hem op Om hem de ruimte te geven De vrijheid Die hij nodig heeft Om verder te kunnen leven Zelfs hij ….kent niet haar pijn…

blootsvoets betreden zuigt drassige grond gedachten weg van zorgen later dan het heden zo hoopvol hupt alweer jong leven rond de waterplas waar het als immer ontstond krioelend in een eierenklont duizend maal een nieuwe morgen gaat nu in sprongetjes uiteen bemoedigd groet ik het grut met een jubelende teen…

ik denk aan gisteren of eerder nog hoe anders lazen wij het krieken in vers geplukte kersen en paarse dauw op het ochtendblad lieten wij de westerzon blootsvoets binnen schaduw spelend op naakt en gespannen linnen ik denk aan gisteren of eerder nog hoe anders en zet het diner naast twee benen op tafel voor de teevee…

Blootsvoets loop ik door het bedauwde gras. De dageraad voel ik door mijn longen stromen. Dankbaar voel ik me, omdat ik middenin de herfst, met open ogen leven mag.…

Het geldt geloof ik als iets heel erg dappers Wanneer je Bush voor vuile hond uitscheldt En je wordt helemaal gevierd als held Als je hem ook bekogelt met je stappers. Maar omdat je die eerst had uitgetrokken Ben je dan op z’n hoogst een held op sokken.…

Haar hakken lijken de hele stad te ontwaken iedere stap op keien vele malen ouder dan haar leven het irriteert omdat zij juist nu stilte wilde maar ze kan niet blijven staan of blootsvoets verder lopen tot hij haar gedachten in zijn handen tilde zij wilde vluchten maar als verwonde liefde gekust dan worden knieën zwak staat de wereld…

Nooit was de horizon zo verzonken in de mist, nooit was het land zo onbemand maar het kind dat blootsvoets in de verte uit het mistlicht verscheen wist zich veilig aan de waterkant te houden.…

Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!" Plezier kleurde zijn wangen, hij juichte door de gangen bij zijn oma in Bourtange, verlichtte knipperend haar jicht. Hij juichte door de gangen: "Mijn schoenen geven licht!"…

met in haar ogen de glimlach van de lente stapt ze blootsvoets de nieuwe morgen tegemoet met rond haar bedauwde lippen een warme lieve groet de echo van haar fluister gedragen door de wind zucht als een zacht wiegen door kruintjes van de bomen langs tere net ontloken bloemkopjes met hun prille lentegeur ik noem haar liefde kun je…

Solidariteit werkt pas door wezenlijke eenheid maar daar wringt de schoen want alle mensen zijn anders, pluriform, en divers afwijkend: ieder mens, een uniek potje genen die knellende schoenen snel weggooien!…

...hier zoen ik je in lentebed en paardebloemen gele ogen bemin ik je in zachtheid van deze warme ster laat mijn leven in jouw handen draaien en mijn hart touwtje springen om je navel ...hier zoen ik je in geruis en sappen van ontwakende aarde als kersenbloesems die menuet dansen laat mijn ziel in jouw glimlach draaien, blootsvoets twee…