Alle inzendingen over schrijfblok OR schrijven

schrijvend met in mijn hand mijn hart en in mijn hoofd het intens beleven maak ik de lezer deel en part van de scherven uit mijn leven waar beelden gaan vervagen en in mistige gedachten over gaan zullen mijn woorden tot het einde der dagen op het netvlies blijven staan…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van dit blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht dichter contra gedicht pupil, blinde vlek.…

't Enige wat ik wil is schrijven. Dus kan de rest wel liggen blijven!?…

Soms vallen hele stukken weg uit verzen, soms zijn het een paar letters hi.. en da.. die puntje puntje pijnigen je hersens, totdat je zoekend zoekend vindend vindt, verdubbelt wat je ooit eens had als kind en schrijft de ware poëzie hihi dada…

wat er zou hebben moeten staan iets kunnen schrijven dat is hoog en breed en diep meer niet…

Helder is iets willen schrijven wat is en dat is iets willen schrijven over wat is dat dat is dat of wat is wat en intussen nog veel meer onna- volgbare volgzinnen die geen volzinnen zijn of wilen zijn of misschien wel kunnen zijn Helder is dus zeer diffuus maar toch duidelijk ontelbaar…

Om haar gedachten af te lijden van de pijn, gaat ze schrijven, voor zichzelf of voor een ander, da's toch hartstikke fijn? Als ze op die manier haar gemoed kan luchten, dus een beetje van de realiteit weg kan vluchten, is 't toch gewoon prettig, nee, ze is niet gek, ze valt alleen niemand lastig, behalve jij, die dit leest.…

hij ziet in haar het onbeschreven blad en laat de regels vrij en vloeiend rijmen door vingertop beheerste woordenschat graveert in haar zijn warme hartsgeheimen…

ik stemde af op jouw frequentie bracht je in je kaart en je brak door in totalitair schrijven het waren niet de minste woorden die je schreef je raakte de draad niet meer kwijt je oogt nu als een gedicht…

Een meisje gooit steentjes het water in De ochtendlucht lacht de middag door In de schaduw van bomen staan stappen De postbode is de schaduw voor Het meisje gooit water de steentjes in Een diepe zucht, de zon is in rust De schaduw wordt één groot laken dat de hele straat in een slaap kust Later, als de post z'n cijfers heeft gevonden,…

ontwortelde haren schrijven hun geschiedenis hoofdzakelijk in het brein van de dromerige scribent intrinsiek blijft het zwart met wat grijze nuances zichtbaar, niet leesbaar als spinselen in de nacht zelfs de maan staart zich blind op de toelichting inkt schrijft wit in het blauw en daar blijft het bij…

vers gebakken lucht gevuld met loze zinnen hoe verkoop ik dat…

het kantelend blad achter het raam in de zon kan maar één kant op…

Dag blad, hoe lig je stil tussen de regels te zijn zoals de nacht zich mengt tussen de sterren. Ik lees je, schrijf je met mijn gedachteninkt pas als ik zeker ben laat ik je los.…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

Er wordt beweerd: jij moet gered Gestructureerd en op tijd naar bed. Ik luister gewillig naar alle goede Raad, want het is meer dan zinnig. Maar ik kan zo moeilijk weerstand Bieden aan dat ene oog; mijn scherm. En later aan de A-4tjes die gehoorzaam Door mijn printer worden uitgespuugd. En dan wil ik tegen al die mensen zeggen: 'Kom…

zoals het kroos poldersloten dicht zo wil ik verzen schrijven vlottend vederlicht…

Een geus oftewel landloper schurk boosdoener wat jij ziet is goed deugniet een bandiet van de liefde met een naam iets wat aangepast voor de gein vorst dorst geen woord door jullie gestoord schrijven blijf ik geeft me een kick van geluk niets of niemand maakt dat stuk de haat en negatief gedoe al die land veroveraars laat mij maar…

hij schrijft, schrapt, en scheurt zijn rug een brug hangend over papier dat witter licht dan sneeuw onder een paarse lucht tot de pen zijn hand pakt letters zich rekken naar woorden in trance trekken blauwe zinnen sneeuwwit weg…

klankbord van stilte open vragen geschreven in slapend schrijven…

watertanden van een verhaal dat werkelijk gaat staat te gebeuren wij proberen ze te sturen de kleuren naar de ziel zielreflectie in de pen wij weten het wij zijn namelijk verbonden met hen die zijn geroepen te vertellen iets van magie in de duisternis ik kijk nog vooruit ook al begrijpt men het niet niks kan men nog doen dan alleen maar schrijven…

Vandaag schrijf ik wat uit mijn pen vloeit, maakt me niet uit om in een hokje te worden gestopt. Ik schrijf zo maar zonder briljant te willen zijn, het wiel uit te vinden zonder belang, ambitie zonder schroom. Ik schrijf gewoon zoals ik schrijf, zoals ik ben wat ik denk en wat ik vind. Ik schrijf mee in de vaart der volkereren…

Kijk, hier zie je me schrijven en dit zijn de woorden waarmee ik dit schrijf de woorden die ik geleerd heb ik ken ze, heb ze al vaker gebruikt kijk, hier heb ik woorden gevonden voor mijn nieuwste gedachte en hier wil ik juist weer iets zeggen waar geen woorden voor zijn.…

mocht ik al wat woorden laten bloesemen uit mijn hand kon ik al iets vruchtbaars achterlaten in een gedicht dan zou ik de mooiste zomer schrijven op een lijn van licht warmte wuiven in de nerven van elk beschreven blad och, hoe graag zou ik elk vers een signatuur meegeven uit mijn hart…

Die me laat schrijven en me geeft een onzichtbare kracht. Me laat voelen de herinnering aan toen van liefde, pijn en geluk. Net of ik wordt gedirigeerd en ze me op papier al deze woorden neer laat schrijven.…

In alles wat stilstaat verandert niets, wat vergaat wordt sterfelijk, in de namen van de dood vind ik geen troost, hoop dat woorden blijven zonder schrijven in alle geletterde dingen die ik liefhad.…

geduldig wacht het papier totdat het beschreven zal worden de schrijver overpeinst haar pen op te pakken om de inkt de vrije loop te laten zo te zien waar ze uit gaat komen…

de kleur die uit jouw pen kwam voorspelde niet veel goeds hij was er naar gaan staan niet toegankelijk voor anderen daarmee werd de toon soms snel gezet, te snel doch vlijtig en accuraat vlogen jouw ogen over de letters die vraatzuchtig alle beelden tot zich nam deze reconstrueerde totdat de pen stopte, men de adem inhield op wat er komen…

hij die in mijn hart de warmte bracht, en mij liet schrijven. Woorden vol verwondering en vervoering op papier neergezet. Met liefde verwoordt in een gedicht.…

Als dat door de lezers gevoeld zou worden was mijn doel bereikt omdat ik graag Poëzie wilde schrijven met een hart.…