Alle inzendingen over sfeer was muzisch eb

Op de altijd stille Karel Lotsylaan kon men zich arcadisch verstaan verwijlend wandelen bij Beethoven's genie luist'ren als naar zijn Pastorale Symphonie vogels krekels klonken in alle toonaarden Vanwege sportavies aan de bezetter besloot de Gemeenteraad tot herdoop Gustav Mahler gaf hier nu zijn naam nimmer bevroedend als toonzetter in…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

Ach, was ik een computernerd geweest Dan zou mij nu een mooie toekomst wachten Maar ja, ik heb meer muzische gedachten Geen plaats voor ICT-prut in mijn geest Een lek in uw systeem kan ik niet dichten Maar hoe ík dicht, kan ook wel wat verlichten…

Bent je aan een pepmiddel toe Kan muzische vorming je soms helpen Dit doekje voor het bloeden Kan de uitwassen vaak stelpen. Een zoektocht naar jezelf Moet je niet simuleren Beleving van muziek zal vaak Persoonlijke vrijheid stimuleren.…

Maar dat beknotten van een muzisch werk, Is net zoiets als vloeken in de kerk.…

Vredig gevoel uit de golven ontmoet Zee sfeer laat gedachten bruisen Eb maakt langzaam plaats voor vloed Zonlicht zal golven doorkruisen Gedachten worden stil Voeten voelen zilt Schelpen die aan je voeten stranden Een sfeer die innerlijk mag landen Meeuwen aan de kustlijn Ze overheersen de blauwe lucht Loomheid na intrekkende rust Vredig…

Het mooiste is mij overkomen Met witte zeeschuim overspoeld Maar ook weer van me weggenomen De eb in plaats van vloed bedoeld…

deuren spreken in tijd van duisternis kleuren ontbinden en alles gaat voorbij pijn vindt reden de vloed en ebzucht draai je richting het ongemak ik ben en zet je te kak…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

Dat van die Brexit zag ik op de buis, Ik zag de voor- en ook de tegenstander Een lekker sfeertje scheppen met elkander, Het was gezellig in het Lagerhuis. Ze hadden in die stemming best veel zin, De stemming zat er ook geweldig in.…

eb en vloed en eb het getij van het leven sterk wisselvallig …

Waar zijn stem vangt de cesuur Op muzische vest Tot gister regend glazuur.…

Kamerbreed tapijt van zand en pierebadjes Daarachter prijkt een horizon van zee en lucht De honden zwaaien vrolijk met hun staart Ik zwaai terug…

[Perzisch kwatrijn] De eindeloze oceaan wekt weemoed nu mijn voeten staan waar blanke zeilen bolden bij 't licht van deze lage maan.…

Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd? ------------------------- uit: 'Gedichten', 1997.…

de zee bestaan in zwijgen tijd om te verliezen het water trekt zich terug in gesmoord verlangen het verlaten eindeloze hervertelling waart rond in gedachtestromen de snippers oude en oudere vloeien vertraagd heen en weer het verlies wandelt over het water tijd om te gaan…

Natuurlijk heb ik ook liever tijden van vloed, maar de natuur leg je niet aan banden, ook al toont Fortuna haar vrolijkste snoet, aan schijnvertoningen kun je je lelijk verbranden.…

waterkant, aflopend zand glinsterende watersplinters spatten door fladderende kwekkende eenden uit boven de rieten oeverkant stotende zonnestralen op een wazig herhalend transparant trekgordijn dromerige projectie op een waarnemersbrein zwoel is het dampend gras door regenwater gedoopt ruikt weer naar jeugdig elan dat blindelings…

de wind zingt ijl in de statige sparren de toppen deinen mee op het rustige ritme van een eeuwig lied schuchtere vroege vogels zingen het zilver van subtiele lentemuziek in het gewijde ruisen tussen hemelhoog groen…

. de herfst ruist in hoge sparren fluistert over het late gras rimpelt het koude donkere water een gebroken spiegel in de rode ochtendzon .…

Je stem in mijn hart omhoog gevlogen, in hoger sferen meegenomen.…

Lichtjes in de schemering, kerstkonijntjes, tierlantijntjes, zoete wijn en dennengeur, maretak boven de deur in hoopvolle schittering. Kerstwensen in elke taal, winterkiekjes, sfeermuziekjes, uitbundig of ingetogen sterretjes in kinderogen, kerstmis driedimensionaal. Drukte en gezelligheid, flitsfotootjes, kerstkadootjes, glühwein en…

Weltbildungsroman Het wereldvormend wezen is de man Hoho, niet steigeren, 't gaat om 't idee Bij Peter doet de vrouw net zo goed mee De mens als sferenhabiterend wezen Al sferenbouwend in zijn "binnenzee" Als een omhulling van zijn binnenruimte Immunisering tegen al het vreemde Het onherbergzame, hem onbekende In wezen is een sfeer…

de een loopt warm van een nostalgische auto grappig toch doch de ander van de hoop op lotto's hoofdprijs misschien verloren tijd is dit wijs weer een ander krijgt een warm hart gedurende het daten hoop op einde eenzaamheid weer iemand rustig van binnen fouten zijn vergeven na betoonde oprechte spijt voorts sfeermakende…

op muzische wolken was ik gaan drijven eeuwig écrire c'est mourir tot groet -…

o wat was ik klein het leven was ruig en rauw en je leerde al snel dat het niet altijd leuk was om kind te zijn heel anders dan nou ik had het in m’n broek gedaan en grote broer spoelde me buiten af onder de koude buitenpomp kraan en daarna trok hij mij weer een schone onderbroek aan o wat heb ik dat geweten nooit heb ik het weer in…

’s nachts als ze me kuste legde ze woorden op mijn lippen die ik ’s morgens als ontbijt genoot en met liefde toevertrouwde aan mijn maagdelijk witte servet nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige muzische schone die mijn lakens deelde en daarna vernevelde om de volgende nacht weer verfrissend…

ze kuste me ’s nachts legde woorden op mijn lippen die ik ’s morgens als ontbijt genoot en met liefde toevertrouwde aan mijn nog maagdelijk wit papier ze fluisterde zonder geluid maar met zachte strelingen expressie in mijn zuchten nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige Griekse schone…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

de tijd die in herinneringen uitdijt afbuigt het karmozijn dat aanhoudt dwingt suist van eb naar vloed eb-vloed eb-vloed zestig, zeventig keer per minuut in ieder tij de vraag naar jou de echo die nou eenmaal echoën moet zelfs als een antwoord uitblijft…