Alle inzendingen over sneeuw OR wilgen OR winterzegen

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

[Haiku] Besneeuwde wilgen daarboven drijven ganzen een wig in de lucht.…

dromen wilgen in het winterlicht sneeuw in vlagen, laat maar komen koude oren, huilt een kind…

Hotel plus duif anachronistisch denkraam neverland is hier bewustzijnsveranderend wat ik doe is vreemde stemgeluiden echoën ijlend na zijn de oude wilgen ware monsterbomen sarcastisch redeneren sneeuw op mijn lippen tijd van de nacht en elke duizend keer het gewaar worden doet :)…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht, belofte van veel sneeuw. Een lage wei waar 't water blank om korte wilgen stond tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen en tegen 't witte water, wit en weg.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

wilgen zijn niet net bollen suikerspin nee het zijn net wilgen en dat zij het ook en dat is nu zo mooi aan wilgen. ----------------------------------- uit: Verspreide gedichten.…

Barst plots in de sneeuw de helleborus open trompettert leven en knalt geel forsythia. Guur waait de lente weg de stille winter dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur. Ineens moet alles uit zijn grond of tak in bermen joelen paardebloemen de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.…

dwarrelend,gedragen kom je naar beneden begeleid door zachte wind beland je in mijn hand ik sluit mijn hand maar ook mijn ogen ik maak een wens en prevel mooie woorden maar je was weg... toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

naakt lig ik in de sneeuw het gevoel van absolute verlatenheid midden in de natuur die onverschillig is Het vriest berijpte weilanden weerkaatsen in het licht van de maan Kromme geknotte wilgen vormen aan weerszijden van het pad een erewacht voor mijn langgeleden gestorven ziel Hun kromme takken verwelkomen mij nemen mij in liefde…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Sneeuw is gesmolten, ijzel verdwenen, schoon is de weg, weer vrij, voor de benen. Genoeg zout is er gebruikt, om veilig thuis te komen, vermits je het lef had, om de straat op te gaan! Voor al die mensen die juist dachten: mij niet gezien, was de verwarming binnen en de pracht buiten. Een genot om te zien...…

Wees willig ruist zij met beleid En laat uw tenen gewillig snoeien Beknotten voordat uw schoonheid In volle pracht begint te bloeien…

zij staan daar soms geknot zij bestaan daar bomen over de slootkant waaieren uit want de wind waait verliezen blad in een herfst die niet te winnen valt maar wel vrij…

Wilgen weer geknot het lijkt me wel een netjes afgesproken spel…

Wilgen in de mist verzonken in hun zwijgen roerloos vers gekapt…

Kijk naar die wilg een bos van twijgen op wat zijn kop zou moeten zijn uitgehold om er doorheen te kijken getordeerd de dood op 't lijf stilzwijgend gehavend de toorn voorbij op de hoek van een wei op een kruispunt van twee wegen…

verderop staan twee wilgen hoe oud zouden ze zijn vast jonger dan mijn broer gisteren gaf ik hem koffie toen hij het alfabet leerde hij spreekt weinig alleen tot mij ik bekijk hem van afstand wat lijkt hij op ma zouden de twee wilgen de taal begrijpen die ma in het vreemde land sprak…

geworteld in drassige grond op de oever waar de dode snoek lag een droom over jou en mij en de zwanen, omdat het zwijgen verstilde in pasteltinten kleurde jouw hart omdat mijn ziel geen stem had wie kon ik zijn, zo hier alleen een lief konijn, een derde been een beeltenis van serene vrede omdat ik geen woord voor het schrift had en wilgen…

ze staan er nog de wind, gevangen in hun kruinen struint de kale takken door je hoort ze zachtjes kraken en hun blaadjes raken stil de grond de vooravond van winter wint met lange passen tijd je schuifelt mee en kwijt melancholie aan koude voeten met een neus vol rottigheid het laat de regen wenen in een langgerekt verwijt als weemoed…

Wilg, zo mooi door Stuart Staples bezongen. Gij staat hier voor eeuwig vanzelfsprekend, zo indrukwekkend ongedwongen.…