Decennia lang
Balancerend op
De snijlijn van
Ingehouden vreugde
En onderdrukte levenspijn
Te langen leste ontdekt
Dat ik zonder angst
Mag leren er te zijn…
iemand overzag een schaduw
in plotseling besef, helder
zo duidelijk dat woorden
onnodig waren, alles werd denkbaar
overbodig, zonder overtuiging
alleen tastbaar door blindheid
verbaasd door non-woorden
maar niet genoeg om te blijven
binnen de kring van elk zwijgen, dit
moet de stilte zijn, zo dacht iemand
snijlijnen van verveling…
een pauze tussen twee trefwoorden
een voorgordijn in het stadium dat volgt
dit stelt men zich voor als voortzetting
als bestendiging van roerloos weten
ter kennisgeving, zodat sprake is van
bevaarbaarheid als bewijs van zichtbare verte
want daar omzoomt verstrooid licht de bosrand
priemen goudgerande wolken in het zwerk
langs deze snijlijn…