solsche gat
netgedicht
nevel tussen de stammen van
eeuwenoude bemoste beuken
door statige toppen kreunt de wind
geheimzinnig kil huiveringwekkend
slechts ademen is hoorbaar
verre stemmen uit een donker verleden
brassende broeders roversbendes
moordend en lallend
verzwolgen door de aarde
verdoemd voor eeuwig
in het moeras daar beneden
verre zilveren vogels…