in een wereld vol bedrog kwam ik haar tegen
de enige vrouw die de waarheid sprak
en toch heb ik met haar gebroken
verkoos
verblind door spiegellicht
het duister leven…
zich over het water
een wilg danst er
laat haar treurend gordijn hangen
te blijven dromen
onder bloeiende kastanjebomen
bij spiegellichten dichten
op het bankje, vol verlangen…
Jouw ogen vullen
zich grijs
kleuren schaduwen
in zwart-witte lijnen,
doorwaadbaar in
het spiegellicht
je wist de warmte,
smelt de schaamte
in wangenrode armen
donker en duister
apart
omrand je mijn huid
met een oogopslag…
De oplossende dauw van deze ochtend
danst in het spiegellicht van de opkomende zon.
Een mijmering weerspiegelt glad te water
een schittering van dit bastion.
En daar een rimpeling in dit heldere water,
golven van geluk overspoelen mijn hart:
Ik denk aan jou en aan ons later.
Samen oud worden, zonder smart.…
de oplossende dauw van deze ochtend
danst in het spiegellicht van de zon.
een mijmering weerspiegelt mijn theater
een verhelderende schittering van dit bastion.
Zie daar!…