Maar kyk, dis 'n fees wat my oog gewaar
van blommetjies, blommetjies aanmekaar,
op ranke stingel oor graffie en steen –
soos graan op die lande, aaneen, aaneen;
soos kindertjies selwe in feesgewaad,
in hupp'lende dans op die windjie se maat;
spierwit hul kleertjies en roserooi –
die sonlig se glans op hul hemelse tooi.…
Wit, spierwit mijn blad
en koud mijn pen
hoe kan ik mezelf vertellen,
dat ik geen dichter ben.
Groot zijn mijn gedachten,
en alles daarvan is waar
zielepijn verzachten....
ach, kon ik dat maar.
Soms ben ik echt wanhopig,
daar ik geen dichter ben
en dat ik slechts heel simpel
rijpjes schrijf met deze pen.…
hij ziet eruit als Pipo, zijn gezicht
spierwit geschminkt
ogen omrand door houtskool en men
heeft zijn mond zwart gestift
er komt pers en het zal in het
nieuws komen
dan trek je alles uit de kast
nietwaar?
hij grijnst eens naar zichzelf
zijn gele tanden lijken door de
schmink geler dan dat ze in
werkelijkheid zijn.…
Terwijl in het eiwit zand kinderen alweer grijpgraag
kuilen graven en huilen om de hitte
en hun rode moeders zich openleggen
en de zon een hete man tussen hun dijen plant
komt de dag kentaurisch snuivend nog druipnat
het spierwit borsthaar glinsterend tevoorschijn
uit het water voert luidkeels nieuwe vogels aan
en fluit naar de verspreid spelende…
Spierwit werd ik, en emotioneel,
niemand wist de echte reden.
Ik gedroeg me als een volwassen tiener,
maar iedereen had dat anders gezien.
Niemand nam contact met me op,
om uitleg te kunnen vragen.
Zouden ze niets kunnen weten,
hoe dat bij mij is aangekomen?
De boodschap die ik mee wil geven,
was dat je positief moest blijven.…
537
Bezig met laden