Alle inzendingen over spoelen in open wate

De cultuur bloeit het lichaam open Maar het hart dat is gesloten Body glinstert als in goud gegoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood vermoeid Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

Wolken drijven vloeiend Langs de blauwe lucht Niet wetend waarheen Wolken samen of alleen Gedreven door de wind Wolken als plukjes watten Rafelen ze zich uiteen En pakken ook weer samen Het spel van de wolken Niet wetend waarheen Wolken ver langs de lucht Donker kunnen zij verschijnen De aarde wordt zwart gekleurd Het moment van verlatenheid…

De natte watten van de stad hebben we verlaten. Nu wendt de van koper spattende steven zich naar het smeltwerk van zon en zee, net voorbij de Punta della D. Rechts deint een kleiner eiland met een abdij, waar Unesco tijdelijk haar kwartieren heeft, en Fontana een retrospectieve. Oorlog wisselt met vrede zoals verkrachting met gebeden.…

Wát een erfenis, laat ze na, Mary is niet meer... Verdrietig zijn is op gepáste wijze toegestaan, want haar kennende, zal de show in 't hiernamaals, zéker verder gaan!…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

dubbel en dobbel in mijn keel huist een bobbel dubbel spoelen … och dubbel zien, dubbel spreken talenknobbel toch!…

lieg in mijn smoel spreek anders de waarheid maar is die te droef lieg dan in mijn smoel spoel mijn biecht weg ik boet me dunkt genoeg ik zei niets teveel deed ik te weinig spoel dan mijn biecht weg wieg wijl ik woel ik blijt, geen honger en alles blijft droog wieg me als ik woel druk op rewind of forward als ik kweel voel de kanker…

als korrels zand glip jij langzaam tussen de vingers van mijn hand spoelen jouw laatste woorden weg als de zee vervaagt in 't zand zoek jouw ogen in de sterren vertroebelen wolken mijn zicht regent het tranen uit de hemel hoe het in de verte weerlicht reinigt water al mijn zorgen dralend spoelen ze in de zee zie ineens de sterren staan…

Ik sta in de belangstelling ik zocht het zelf op nu is iedereen in de veronderstelling dat ze mij kennen maar zien ze dan niet dat ik de man ben die onder de douche stoffige woorden staat af te spoelen.…

Ik waak in een berg van witte watten, waar de zon door straalt en de frisse wind mij binnenhaalt. Als een klimmer, die zwemt naar de top, in de zoete weelde bovenkomt, ik ontwaak, verstomd die de diepe nacht met mij deelde.…

Maar wát het is en wát het geeft, En wie of wat het geldt,- Geen wijsgeer, die het zeggen kan, Geen dichter, die het meldt.…

in haar fantasie is hij een man van karakter een kameraad bemiddeld een minnaar van de bovenste plank en bovenal de ideale vader van haar kind helaas zij heeft - het - mis wát moet er van haar terecht komen…

Ik wil in de boeken duiken En de woorden ruiken De fantasie door me heen laten spoelen En haar voelen 'De pen is krachtiger dan het zwaard´ Dat motto is mijn leven waard…

mijn vingers voelen als opgezette ballonnen watten in m’n kop m’n hart is doof en luistert niet waarnaar ik verlang strandend in het donker ga ik terug naar mijn gevoel…

Het is niet mooi verpakt zeg maar rustig lelijk in simpel bruin papier door hergebruik vol kreukels Op watten ligt een broche van eigen makelij de vorm van een hartje, hoe blind ben ik geweest…

Zwevende op wolken watten herinnerend ascorbinezuur verbitterd Staar ik in mijn kop koffie gooi er wat extra suiker bij Gelukkig verleden tijd ik roer met een lepeltje het witte weg…

Ze zijn maar wát bezorgd bij TNT In plaats van kaarten brengen ze petities Met reorganisatiedefinities Ook voor die concurrent van over zee Die zelf z’n pakjes brengt (het mag wat kosten) En in een eigen staf voorziet om ze te posten…

langzaam voortbewegend als in 'n wereld vol watten kijkend om me heen observeer ik doch dringen woorden niet door, hoezeer ze ook bedoeld zijn de stilte immens verdoezelt regen het werkelijke (ge)zicht…

Zelden heb ik open voor een mens zo open als voor jou gestaan...…

mijn gevoelens ontbloot kwetsbaar opengesteld meteen gestorven een vroege dood na wat jij me had verteld toch nog steeds geen spijt het is goed zoals het is ik moest het gewoon even kwijt het moest uit die gevangenis opgekropt, weggestopt deed het te veel pijn nu opengelegd, niet meer verstopt lijkt het minder te zijn…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

Langs de tramlijn van mijn begeerte zie ik haar staan bij elke halte met open glimlach en armen staat zij daar vol engelengeduld en liefde slechts twee haltes zal ik plagerig aan mij voorbij laten gaan om dan alsnog heerlijk achterop haar fiets te gaan zitten…

een korrel zand schuift traag over het duin een zuchtje lucht perst zich door een kier een straaltje licht vindt de weg naar buiten alles blijft open niets wordt gedicht…

Ik schrijf vloeibaar mijn hart Open al wat ik voel Kom maar, kom maar naar mij Jij bent heel apart Ook al ben ik koel Voor jou ben ik vrij.…

morgen duw ik de klink naar benee gooi ik alles open, maak ik entree…

in het frêle ochtendlicht contouren van de prille dag het bespeelt de meibomen rustig balancerend op de wind het draait de deuren open van donker naar licht waarin mensen ontwaken in de spiegeling van eigen creatie de dag trapt af in wiegende beelden vloeibaar wuivend over de schoonheid van het landschap…

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

Daar in de kerk een schreeuw is opgemerkt open gaan ze zeker dus drink wat uit een glas of beker drink op de wereld drink op mij de wegen gaan open dat maakt u blij lezen en leren ik zal u eren maar neem nog wat zo zeker dat er meer is wij in het zwarte gat.…

Toen die nacht dat alles donker was toen liepen wij samen op het leven af daar waar dat licht al zo lang schijnt door eeuwen heen zijn wij gegaan opnieuw geboren onder de zelfde maan ga en beleef vlieg mee en geef het door we zingen samen in koor we zingen zijn niet gevallen wij zijn de engelen iets wat aangepast alleen de demonen…

niets is wat het was niets is wat het lijkt niets is wat het zal zijn…