Alle inzendingen over stad OR nacht

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

De slaperige stad lijkt nu zo klein zo triest en zo verlaten, de nacht hangt als een klef gordijn boven het asfalt van de straten.…

Zoals de stad bruist fluistert de koningin, zo de drank stilt, smelt het donker te samen de nach, de nacht tot dan, wachtend op mijn koningsdag…

Soms is alles wat ons leven laat een lied een zacht lied over verlangen over tederheid over een vlam die waakt over ons in de nacht in een stenen stad. Soms is dat alles.…

In de stad zijn er veel deuren die 's nachts openstaan naar wakker zijn samen iets beleven over de drempel geen buitenstaander meer zijn In de stad zijn er veel stoepen waar mensen staan en verre gebieden verkennen met wendbare woorden vragen en gedachtesprongen om er thuis te raken In de stad zijn er veel tuinen waar kinderen spelen…

Er is een stad onder de stad. Ik en mijn schaduw. Eens voer ik op een lek geslagen boot, dook onder, vond een poort. Daar zat een nimf met rode haren. Ze zei: Waar bleef je toch? Ik heb zo lang op je gewacht. We ijlden koortsige nachten weg, dronken de roes tot braaksel, dobberden in het neon van de stad.…

Als vanzelf zijn gedachten die langs mij glijden en die ik niet ken anders dan de mijne en spreken ogen in een taal die ik wel ken maar niet versta...…

De nacht is stil. Zo wijd als mijn oog ziet Hangt aan de lucht nu geen bloeiende schijn Van een Stad. Oovral rust. De sterren zijn Rondom de maan roerloos. Zij tinklen niet. Dit is de vrede, die ik zocht. Nooit vond Ik vrede in u. En nu haat ik u, Stad, Teedre stad, wrede stad.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Grove nalatigheid van doktoren Heeft er uiteindelijk toe geleid dat Mortuaria in een Turkse stad Voorzien zijn van bewegingssensoren Daar denken ze dat de komende nacht Een zombie Apocalyps wordt verwacht …De gemeenteraad van de stad Malatya in het oosten van Turkije heeft een mortuarium laten bouwen waar een alarm afgaat indien ‘overledenen…

En nu de stad Haar gelaat weer verbergt Onder avondnevel In het labyrint van een tijd Die ons verder drijft In dat ongewisse En veel zonder Verlang ik Naar het licht Dat verzacht Na de nacht Als een pleister Op een wonde.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

Wie ben ik geworden nu de nacht over de stad valt de maan zachtjes huilt jij met een lach een ander kust dezelfde liefde ooit voor mij is voorbij gegaan in duister onvolkomenheden ze blijven bij me zoals de nacht hoort bij de dag zal ik aan je denken met of zonder lach.…

Je nacht is een stemmenlichten neonlichten, is een vrolijke stegenstad zo zoenlichte nachtstad nooit ben je slapende.…

Glazen stad onder ijsblauwe hemel. Helder licht in de schaduw. En met grote gele ogen als die van een uil kijkt men naar fonkelende sterren in de nacht. Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

In de middeleeuwse stad Van een eeuw geleden Die zo echt is als Manhattan in het plaatjesboek Lopen wij doelbewust en Kristalzuiver in onze bedoelingen Naar de versnippering, De ontluistering door het verlies Van onze namaak In de kunstmatige stad Om in onze ziel De zucht naar onze vergetelheid Onsterfelijk te maken: Een verspilde nacht…

Poederachtig licht verbergt deze nacht felle lijnen als de stad dansend tijd tot stoppen maant zo zonder grenzen zo hebben wij stil gelegen nadien dichter bij elkaar…

Uit het groen uit het blauw bouw ik het huis in het zwart voor mijn nacht zo is elke stad bevolkt bebouwd waar de huizen eens bewoond dichtgaan waar de mensen eens geleefd doodgaan.…

in die droom over water of over glas zag ik de dagen voor me, maar bleven vragen liggen voor later ik was daar niet maar hoorde wezens van papier in een verheven stad onder een heldere nacht zacht zingen was je maar hier.…

Het is in elke nacht in elk café. Het is in elke stad waar de eerstvolgende trein heengaat. Het is in elk moment. Zijn afwezigheid is overal.…

Dronken in de nacht buiten voor de kroeg iemand een hengst verkopen.…

laat in de stad ben ik op pad in de regen de wegen zijn nat slissende autobanden verstommen in de nacht de straat weerspiegelt zacht het gele licht van lantarenpalen ze buigen zich over de weg als narcissen…

Er klinkt een zacht miauwen in de nacht, een kat loop dwalend door de straat. Achter de stad klinkt ver verkeersgeraas maar door de straten doolt een kat en roept klagend zijn baas.…

het avondlicht dooft in de nacht eerder dan de maan haar schijnsel door de lege straten weeft muren weerkaatsen verte geluid dat strijdt met neonlicht langs een golvend lint van mensen op jacht naar vergeten hier in de schaduw van de stad is de nacht stilte de kille verlatenheid een niemandsland dat wacht…

Het is het vallen van de nacht De uitgestorven stad De sluimerende stilte Die zegt, 'welterusten schat' Het is de uitnodigende warmte Melatonine die begint te stromen De pauze welverdiend Die zegt, 'tijd om te dromen' Ik ben al moe vanaf de ochtend En het is al bijna nacht Ben haast niet te genieten Dus ik zeg, 'slaap zacht'…

De wereld is van de libelle in het zonlicht van de verdwaalde stad bij de vijver van de spiegelbomen zoete geur van zomerse heimwee in het regenwoud van het stadspark bij het eenvoudige burgergraf en jij die altijd in die jas zit die je bij me bracht in de nacht.…

Soms wil ik vluchten midden in de nacht zonder iets. Alleen mijn gedachten in grijze tinten verpakken en even gelukkig zijn. Vluchten naar een stad waar leven is en waar mensen samen echt zijn en terug komen tot zichzelf zonder zelfbedrog om wie ze werkelijk zijn of willen zijn. Echt !…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…