Alle inzendingen over stadsherstel en -inn

Zo koud als dat het buiten is Zo warm ben ik van binnen Zonnestralen van geluk Het kwaad heeft niets meer om te innen Belastingen zijn allang betaald Verdriet en pijn, zoveel gegeven De zonnestalen van geluk Een nieuw mens kwam erdoor tot leven Zie mij, praat niet met me, maar bevestig mijn aanwezigheid De zonnestralen van geluk Schijnend…

overlijden, ik behandelde haar voor haar dood, mede door mijn werk ligt ze prachtig opgebaard en oogst ze bewondering; Uw vrouw haat schulden, overhandig U daarom persoonlijk de rekening” De weduwnaar antwoordt: “er wordt gezocht naar verband tussen Uw werk en mijn vrouw’s dood, dat is de reden van Uw angst en haast met het innen…

altijd tussen kerst en nieuwjaar en tussen nieuwjaar en kerst hij gooit vruchteloos flessen in zee een schreeuwt zich schor in de woestijn alleen de galm antwoordt soms zou hem iets overkomen weet hij dat hij kan sterven en zelfs een beetje rotten eer iemand het nodig acht de deurwaarder te sturen om een achterstallige rekening te innen…

Dan maak ik nu tijd voor jou vrij Tijd om te jagen, tijd om mijn prooi binnen te halen, tijd om mijn trofee te innen, tijd om jou hart te winnen Ik zal niks liever willen Ik de jager jij mijn prooi…

zullen beide spelers niet alleen maar verlies innen? Wit begint zwart wint? Nee toch niet het wordt het best denkbare resultaat wat je maar kunt dromen: met een warme handdruk wordt er een remise overeengekomen…

Hoe taandet ge al, gij, die aanwezig waart, Bij wat mij Eén, van ver nog, liet verwerven: De donkre blik, mij volgend overal, Maar lichter toch dan 't goud op gouden blaren; Erinnering aan zachter haren val, Verdoffend de' inn'ge glans op bruine blaren.…

sneeuwwit de straten nog maagdelijk blank de vrouw liep voorzichtig onder haar voeten kraakte het stap bij stap de tram voller dan anders mensen spraken met ogen en duwende armen een man uit Amsterdam zette zich neer naast haar er was “die babbel” die je alleen met een echte “Amsterdammer” kunt hebben vond zij, hij hield het op een…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

Maar alles druk met scheppen, innen, spetten, mobiel bellen, nieuwer weer voorspellen en daar was het al. Die komen moest kwam lachend, natte voeten, tas vol groeten, wakker en verwacht. Ik ben het. Ben je boven?…

Het lot van Clara moet dan wel door god zijn bepaald, want als manzonen en vrouwen uitzinnig opgelucht het brood innen weent zij zacht in ‘t afgewende leed en blijft zij de jongste met een zwart kleed.…

mijn dromen gebouwd op los zand, heel mijn leven wat een zonde, een laatbloeier zonder verstand, als ik om mij heen kijk, tevreden met alles om mij heen, voel ik mij werkelijk heel rijk, nee ik voel mij nooit alleen, ik heb jou mijn lieveling, de rust diep van binnen, mijn jeugd was een vereenzaming, maar met jou zal ik het geluk nog innen…

Ik kan de slaap niet vatten, maar geniet van jou aanwezigheid, heb vertrouwen inn de toekomst, en wat deze brengt, en hoop stil dat deze nacht een uurtje wordt verlengt. Daar lig je lief te slapen, ik streel je stilletjes en zacht, en zie hoe je al slapend, lieflijk lacht.…

Dus mijn lieve leve seyde Mit dat mijn lippen van haer lieve lippe scheyde Geen meerder soetigheyd ter voren inne quam Dan als sy my dat gaf, het geen ick haer ontnam Soms kan ik ’s nachts niet slapen en denk aan die ellende en die wonderschone tekst daar in Den Haag, terwijl de wind waait en de ellendigen ruziën en zoenen.…

Eeuwige vriendschap... ...is trouw aan elkaar blijven ...is als een vlot dat blijft drijven ...is elkaar kunnen vermaken ...is elkaar met woorden kunnen raken ...is midden in de nacht stiekem woordjes fluisteren ...maar ook naar elkaar kunnen luisteren Eeuwige vriendschap... ...van jou en mij Eeuwige vriendschap... ...dat hebben wij!…

daar waar het water verstilt in de bodem van mijn gedachten, waar mijn tranen nooit de oevers bereiken daar vind ik jou in de stroming van de tijd... daar waar jouw traan mijn land bespoelt over de akkers van mijn karakter, waar de stilte nooit uit ogen verdwijnt daar vind ik jou in de onderstroom van mijn verleden… in brede rivieren…

Een vriend die er voor je is Een vriend die voor je vecht Een vriend heeft veel betekenis Een vriend waar je je aan hecht Een vriend om van te houden Een vriend om mee te delen Een vriend om vast te houden Een vriend om mee te spelen Een vriend om je blij te maken Een vriend om mee te praten Een vriend om nooit meer kwijt te raken Een…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

stemmig zwoel in een strandstoel lig ik na te deinen met de zee en terwijl ik kinderen hoor spelen neem jij mijn gedachten mee met het tij verdween ook jij met vloed ben je er weer? dat is waar ik op reken want dat deed je keer op keer ik proef het zout op mijn lippen van mijn zilte zomerzonde voel je handen die me streelden oh als meeuwen…

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…

Het stormt in mijn hoofd ik voel me wild van binnen dat was toch niet beloofd toen we wat zouden beginnen? Of het nu droog is of regent dat het giet die storm in mijn hoofd bedaart maar niet de enige remedie om de druk in mijn hoofd te laten verdwijnen is als je niet alleen in mijn dromen, maar ook in het echt aan mij zou verschijnen mijn…

toen jij en ik tussen wolken zongen bedekte de eerste sneeuw mijn vuren vlindervleugels de maan viel vol helderheid in het bevroren vijverwater en spon de nacht om je gebogen schouderbladen ik ademde koude nog voor oostenwind zich neerlegde rond je ogen half geloken op je lippen stil van ijskristal berijpt met ongezegde woorden…

En dan plots kom ik jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst…

Vuur schittert diep in jouw ogen Brandende passie bedwelmt je ziel Liefde vol ongeëvenaard vermogen Sinds de dag dat ik voor je viel Zinnen spreken zachte woorden Als een vuurbaak leidt je m'n weg De toekomst vol nieuwe dromen Nu ik mijn hart in jouw handen leg Je betovert me met je glimlach Elke schaduw wordt een paradijs…

Regen klettert in de kilte van de nacht Sluipend langs achterstand woningen Je weet nog niet wat er op jou wacht Maar het zijn bepaald geen beloningen Ik heb mijn messen scherp geslepen Scherp als mijn blik, geslepen als mijn wraak Mijn woede bloed als nooit tevoren Bezoek het doelwit van mijn criminele taak Dan zie ik de plek waar ik moet…

Een dagje subtropische temperaturen Hete romance op het zoute Zeeuwse strand Verstrengeld in de zwoel brandende zomerzon Passionele vrijpartij in het natte bronzen zand Golven breken op de sierlijke lijn van haar rug Vlug grijpt ze me vast, houdt me stevig beet Hartstocht blinkt in de glans van haar ogen Haar wilde blik vervoerend tot…

Gezondheid is als liefde Onmisbaar in ons leven Mijn liefde voor boeken Als reizen per trein Aan mobiliteit hecht ik Waarde. Aan seks evenveel Literatuur en kunst inspireren Een hoofdletter 'L' en een kaatje-klein De nacht inspireert. Een leven lang Goede seks als kunst beleven Als schaatsen in een 'Olympic Oval' Echt álles geven.…

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Ik lag gewoon te genieten van de zon Op het warme Scheveningse strand Droomde hoe romantisch het zijn kon Met jou, samen, hand in hand Plotseling lag er een hand op m'n schouder Vingers streelden m'n zonovergoten huid Ik draaide me om, m'n hart sloeg over Dacht: mijn God mijn droom komt uit Je knielde naast me neer in het zand Keek diep…

Herfst is de kleur van de oude dagen bloedrood de bladeren..goud de rand. De oude boom ..hij telt zijn vruchten grijs zijn wijsheid, diepgroen het rijpe band. Brons nog onvoltooid in patinageurige gaarden voorbij het pastel, goudgeel de voorbije jaren. Machtig het zwijgen..eeuwenoud schilderspalet nazomers sterven, herfstbladeren dansen…

In haar strelende ogen verscheen lichte muziek een bestemd gevoel deed mijn gedachten trillen. Haar hoofd zacht gebogen, haar ogen zo dicht, verloren intens verdiept aan het spelen, klassiek. Verdroomd haar gezicht 'n vleug van eeuwigheid ? Een gecomposeerde omlijsting van vrije geluiden. Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen aan…