Ik sloeg vanochtend vroeg een steekmug dood,
Maar had daarna wel een bezwaard gemoed:
Het dode beestje baadde in het bloed
En kleurde mijn plafond verwijtend rood.
Maar weldra was mijn schuldgevoel voorbij:
Dat bloed, bedacht ik eensklaps, was van mij!…
Er zoemt nu een steekmug rond mijn hoofd.
Bloeddorstig is zij op zoek naar mensenhuid.
Mensen gaan ooit aan vlijt ten onder.
Insecten zeer zeker niet.…
blijf ik toch ook vol ongeloof staan
heeft Hij dat werk toch helemaal alleen gedaan
hoe kende Hij al die soorten bomen en struiken
en liet Hij elk in een eigen blad en geur ontluiken
hij liet vogels voor elk seizoen verschijnen
en voorjaarsbloeiers in de herfst weer verdwijnen
hoe mooi verfde Hij de vlinders en de bloemen
en liet Hij de steekmug…