Alle inzendingen over sterfbed

De tegels en het mos ze schreien hoe sterk kan een dag zijn. Had ik toen nog gouden dromen de oktoberdagen in mijn hoofd de uren knarsetanden vandaag minuten lang. Gedachten haspelen vreugde lacht niet meer de hoeken van je mond zelfs je oogleden zwijgen. Ik kan vandaag geen lied zoeken geen woorden vinden over ook jouw kinderschoenen…

Je wilt nog even, heel even te vuur en te zwaard een prachtige kerstroos of klimop aan de zijgevel zijn. Ook aan het einde van dit jaar toasten en een krachtige afdronk samen ervaren als het nog kan verrekijker of het theekopje wezen. Duidelijk wel het werkwoord in een oudere volzin maar ook een roze blos op onze wangen zijn. Ik noem…

Leven geeft je diverse wegen en kansen om niet alleen te sterven eenzaamheid hoeft je laatste jas niet te zijn als je een zijweg durft in te slaan. Broosheid , je botten, kaalheid zijn niet erg je hoeft geen momenten meer te wachten nieuwe familieleden ook zonder bloedband mogen je ook verwarmen en omarmen. Ook jij mag je de gelukkigste…

De muziek speelt door mijn hoofd Paradiesvogel van James Last Prachtige muziek...maar nu niet meer Jouw lievelingsmuziek Tot aan je sterfbed Ik hoor je zware ademhaling Zachte muziek, fluitende vogeltjes M'n hoofd vol watten En ik waan mij weer onderuitgezakt In de stoel naast je bed Ik zie je bleke gezicht Je stotende ademhaling Ik…

Terwijl de kraaien landen op de stangen van het sterfbed lik ik haar suikerlippen luister naar het gegons van genot zie de klamme blozende bloem. Stuipend lach ik me kapot. Haar wangen met kuiltjes, tache de beauté De geaderde hals vloeit open Ik plak van het zweet Mijn adem schiet te kort.…

Nu alles helder en stil is je dit huis bijna hebt verlaten voel ik de kracht je lachrimpels de maan vrees je niet. Al nadert je gewisse dood en trekken de wolken dicht van wit naar grijs tot zwart het waait al sterren je laat mij mijmeren. Jij weet je plaats al en ik ik uit met vlinderende gevoelens ons bloed is vermengd zo leef je…

Ouderloos Vele dagen waren als verse boeken minuten lang soms jonge wezen met nachtelijke beelden om te vrezen wat mochten wij kinderen onderzoeken. Dit kalenderjaar zal mij lang heugen niet gelukkig uitgevallen zonder pijn voelde het eerder als broos porselein handgeschilderd mocht het toch deugen. Had het firmament luiken echt dichtgedaan…

Ik houd wel van de mist mistroostige momenten even hoeft de natuur niets groots te doen en rust. Beschildert webben legt parels neer ze wacht uren lang geduldig op de sympathieke draden. Ik word er door aangetrokken. Gecharmeerd en gefascineerd van alle grijze nuances houd ik van zon en mist. Zelfs de zee fluisterde me altijd al vanaf…

Werden mijn woorden een wesp in jouw mond een bloem op tafel die nooit verleppen kan levendigheid en afwisseling in het verbeelden enkel schrift, woorden en accentverschuivingen. Mijn oeuvre stond me aanvankelijk tegen creëerde ik in het klad een volwaardig universum verhalend over haar eindeloze levensambities of een zoektocht naar leven…

Geef maar rustig toe hoor, 't krenkt Mij geenszins dat je soms denkt Dat ik gek aan het worden ben Ik kan er alleen niet aan: ik wen Maar niet aan de gedachte Dat ik misschien pas op mijn sterfbed erachter Kom dat al dat wachten Al die pijn Al die dromen voor niets geweest zijn, jij helemaal nooit van plan was terug te komen Dat de liefde…

de dwaas Ik wil stil blijven Knip zijn stembanden tot rafels Hoor Zwerfkatten sluipen door de tuin Loom en lager dan anders Onheilsboden in een vale vacht De prooi is al gaan vliegen Het is gebeurd In haar slaap zwaaide de zeis En sneed haar adem doormidden Sus het blaasorkest Wring een prop in de koperen kelen We dragen het sterfbed…

Je hebt de liedtekst aangegeven zelf uitgezocht en draait al deuntjes de tijd en jezelf om als oudere plaat. Je graf is in zicht fluister je met broze lippen vuur en as heeft geen voorkeur. Wat zul je gaan doen al bijna weg van hier wat worden definieerbare momenten. De onvoorspelbare aarde lonkt dit gevoel van mysterie knaagt jouw…

Voelt ge u 't lijdend hart verscheuren, moet gij bij het sterfbed treuren, sleept de tijd, in trage dracht, u door smart en tranen henen; op het scheiden volgt herenen: ‘God geeft altijd kruis naar kracht!’ Wel hem die dit hier beseffe!…

Je komt nooit op een gespreid bedje Als de dood je roept, je gaat overlijden Wellicht soms enkele uitzonderingen Zoals Staatshoofden die dood gingen Het sterfbed zelf is wel snel op te maken Maar heb je je testament opgemaakt Voor met name geld, goederen en welk deel Aan wie, wat, wanneer en hoeveel Heb je je uitvaartwensen vastgelegd…

toen alles zoveel beter was toen je nog een onbezorgde jeugd had in die tijd vond je het maar zwaar zo'n studenten leven veel studeren, telkens uitgaan, de ware willen vinden uiteindelijk ben je drie keer getrouwd en drie keer gescheiden je blijft alleen achter je hebt geen kinderen en familie omdat je die niet wilde eenzaam lig je op je sterfbed…

Als dagen en nachten in elkaar zijn geweven geen enk’ le lichtstraal nog d’ aarde raakt en eenzaam onder de sterren wordt gebeden terwijl zij aan ’t sterfbed van haar kindje waakt.…

Er ligt een speelplaats in mijn hoofd braakliggende grond met verse aarde. De korrels roepen: heb plezier plant een zaadje, schilder de tijd. Heb erg in de tonen en noten bij deuntjes die repeteren herken je de instrumenten laat niets het geheel om zeep helpen. Beelden, niets is zo wonderlijk bomen worden heldere sterren kledingstukken…

Jan is toen naar bed gebracht en er nooit meer uit opgestaan hij droomde van het Kindeke uit Bethlehem hij hoorde engelen zingen zachtjes alleen voor hem dan vroeg hij op zijn sterfbed; Moeder is het morgen feest? stilletjes snikte dan zijn moeder want van hem hield zij het meest…

En zij, die 't bespieden, zeiden: 'Wat heeft hij haar toch bemind; Hij stond als verpletterd bij 't sterfbed, En hij weende gelijk een kind!'…

al op jeugdige leeftijd in het vooruit zicht gesteld steeds voor hem uitgesneld met één been in zijn graf opnieuw geteld de jaren des onderscheids waren ongemerkt voorbij gekomen ze waren onwijs gaaf wel bekomen…

je pruttelde nog wat onverstaanbare klanken toen je eenmaal van pijn vertrokken lag in wat een week of twee later je sterfbed zou worden. misschien vroeg je me toen: wat denk je, zou ze weer haar beide benen hebben?…

Je handen voelen koud en huid kleurt bijna net zo als eens je bruidskleed liefde schonk ons dode kinderen, doch Titus onze zoon, jouw beeld kan mij gedenken wie jij waarachtig was mijn liefste je handen voelen koud en huid kleurt vrijwel evenzo… als eens je bruidskleed dat ik kuste weggegleden uit mijn handen naar de verf en op het…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

Maar op zijn sterfbed heeft hij nog gezeid: 'Ik was een beest, Lien. Maar ik had geen tijd.' ------------------------------------- uit "Fabriekswater" (1956)…

Ik merk dat ik toch wel wat somberder word met zoveel zicht elke dag op Covid-19 gestorvenen ik merk dat ik meer en meer naar binnen keer met zoveel onzeker nieuws van onzekere deskundigen ik merk dat het opgeruimde, opgewekte wel weg is ondanks het dagelijks ‘huis, tuin en keuken’ opruimen ik merk dat ik af en toe ook angsten heb, bang…

't Schudt, dag en nacht, Het sterfbed zacht, En rooft de dood haar pijn. ------------------------------------ uit: Lente en Herfst (1842)…

Toen ze nog zicht had (75) haar ogen nog voldoende zagen zag ze ook het uitzicht op haar eigen verlijden haar eigen overlijden, haar dood beging tachtig (80) altijd heel actief geweest gingen vooral haar ogen achteruit dus ze ging aan de slag voor haar overlijden, voor haar dood midden in de tachtig (85) werd het zien vooral tasten maar…

ik viel in slaap en droomde: ""Van der Staaij overlijdt natuurlijk vrouw, kinderen, familie, kerk en werk staan rondom zijn grauwe sterfbed zienderogen ging hij achteruit toen hij in de hemel kwam werd hij verblind door alles en iedereen in alle soorten en maten en hij zag dat God het mooi vond God sprak tot van der Staaij heb jij…

terminale vrouwen met wie ik, zij het kort, een nest wil bouwen u bent, zoals dat heet, 'still going strong' maar u bent rijk, dus waag ik toch de sprong omdat mijn libido u zal benauwen en snel, ik denk een weekje na het trouwen zal zorgen dat u hunkert naar de gong en als uw laatste uur dan heeft geslagen in 't liefdesbed dat ook uw sterfbed…

Zo treurt een moeder, diep bewogen, Bij ’t sterfbed van haar huwlijkspand; Zij schreit, en smeekt om mededogen, En klaagt vergeefs haar wee de wouden en het strand; Zij dat de blos der jeugd vervlogen, ’t Gelaat met loodverf overtogen; Een mist dolt eeuwig nu die ogen, Die straalden in haar hart; zij zwijmt, door rouw vermand.…